Θελωωωωωωωωωω …

 

η θέα από το Ouchy και από την άλλη πλευρά είναι το Eviane…

Μεραααα :) όπως αντιλαμβάνεσαι μόλις ξύπνησα…! Θα κάτσω να διαβάσω αλλά ήθελα πρώτα να γράψω. Βλίτο παρεξήγηση το παρακάτω και αφού λύθηκε δεν λέω τίποτα βλάκα :p (σ’ αγαπάω κατά βάθος το ξέρεις)

Πως  έγραψες? Πφφφ, μου πε γαμωτο η Ίρις να παω στη βιβλιοθήκη να διαβάσουμε παρέα αλλά θα παω αύριο…με ξύπνησε και ο Θάνος πανικόβλητος…κάτι για δραχμές μου έλεγε…ότι κυκλοφορεί μια φήμη…τι σκατα γίνεται? Τι επεισόδια έχω χάσει?

Δυο μέρες στο κρεβάτι να λιώνω σειρές και να λέω πως ήμουν και τις δυο άρρωστη για να μην παρεξηγηθώ που δεν πήγα στην λίμνη να κοιμηθούμε…ουφ! Πέρασε και αυτή η φάση … και τον διεγραψαααααααααααααααααααααα ανακούφιση ανακούφιση….ξέρω πως δεν υπάρχει γυρισμός αλλά δεν μπορώ να αναλώνομαι και να στενοχωριέμαι για κάτι που πλέον δεν αξίζει…!

Κουράστηκα και πρέπει να βγάλω από το μυαλό μου κάθε τι που με αποσπά…έχω διάβασμα !!! ANALYSE II πρέπει να χαμογελάσω? όχι απλά θα κάνω οοοτι μπορώ…βρήκα και κάτι παλιά τεστ και διαγωνίσματα κάτι θα γράψω…Ρε μαλακά αρχίζω να εκνευρίζομαι όμως,μου είπε η μανά μου πως τώρα που πάει στο βαθμολογικό βλέπει όλους τους παλιούς μας καθηγητές και όλοι χαρούμενοι της λένε : ‘καλά έκανε και έφυγε , ‘’θα τα καταφέρει, ‘‘αστέρι μαθήτρια μπλα μπλα μπλα σας παρακαλώ γαμω γαμω…έλεος οοοοοολοι είναι σίγουροι για την επιτυχία μου και εγώ νιώθω πως έχω χάσει ήδη τη μάχη…μαλάκια μου αλλά δεν μπορώ να ακούω πως όλοι μα όλοι λένε πως θα τα καταφέρω. Και αυτό το ‘είναι δυνατή δεν χρειάζεται…’’ πες μου ειλικρινά σου φαίνομαι δυνατή? Τώρα που με ξέρεις καλά…ναι ΦΑΙΝΟΜΑΙ , δεν είμαι…απλά το κρύβω καλά! Το μόνο που με συγκίνησε είναι αυτά που είπε η Σπαχή…αχ μου λειψε το μάθημα της…

Χθες πάλι έβρεχε…ο καιρός εδω είναι οοοτι να ναι…μια ζεστη μια κρύο…μα πως γίνεται να εναλλάσσονται τόσο εύκολα τόσο ακραίες θερμοκρασίες…τουλάχιστον όταν βρέχει δεν μυρίζει καυσαέριο αλλά χώμα…οξυγόνο…! Είναι και το δάσος από διπλα…μια χαρά..ζηλειααααααααααααααααααααααα…αντε να έρθεις και εσύ, θέλω τόσα να μοιραστούμε…έχω να σου δείξω ένα άλλο κόσμο…λίγο παγωμένο μεν άλλα όχι ζούγκλα… (αν και μου λείπει κάπου κάπου αυτή η ζούγκλα)

 

αυτή είναι η θέα από το σπίτι του Λαντολφ , άμα καταφέρω να τον ‘’ διώξω ’’ θέλω να παω εγώ…γιατί εντάξει έχω κι εγώ θέα αλλά αλλιώς είναι να από τον όγδοο οροφο και αλλιώς από τον πρώτο….

και τώρα κάτι που καιρό ήθελα να πω:

το λιμανάκι μας…ποσο μου λειψέ…

 

Θέλω Αγκίστρι, θέλω Ρέθυμνο, θέλω Ενοδια, θέλω Φιξ, θέλω Γκουέρνικα, θέλω Καθοδόν με τρελές και άγριες διαθέσεις για να χτυπηθούμε, θέλω το λουλουδένιο μου φορεματάκι ,θέλω καινούργιο -μαγιό επιβάλλεται-, θέλω να κάνουμε παγωμένες βουτιές από τα βραχάκια στο λιμανάκι μας, θέλω να ουρλιάζω για ώρες κάτω από το νερό, θέλω τις συνομιλίες μας -τις υποβρύχιες- ,  θέλω τα γέλια που κάναμε και ακουγόμασταν οπού κι αν πηγαίναμε – σουργελα και οι τέσσερις- ,  θέλω καρπούζι και βερίκοκα από τις βερικοκιές του παππού μου, θέλω ηλιοθεραπεία, θέλω χωριάτικη σαλάτα, οοο ναι θέλω φετααααα, θέλω μαυρισμένα πόδια και τις ανταύγειες που μου προσφέρει κάθε χρόνο ο ήλιος, θέλω το λεωφορείο που μας πάει Αμνισό που κάθε φορά είναι γεμάτο, θέλω να ακούω την μανά μου να μου λέει ‘’ πααααλι έξω πας? πότε θα γυρίσεις? μην καπνίσεις…μην πιεις…’’ ‘’ναι μαμααααα ’’,θέλω μπουγέλο,ανοιχτό παραθυρα στο αυτοκίνητο, θέλω τις πλατφόρμες μου, θέλω να γυρνάμε με τις γόβες στο χέρι και να περπατάμε ξυπόλητες στην άδεια  Δαιδάλου , θέλω παγωτό, θέλω να δούμε την ανατολή του Ήλιου πίσω από το μουσείο φυσικής ιστορίας, θέλω 25ης Αυγούστου με κρέπα στο χέρι μετά από την κλασική μας έξοδο, θέλω το άγαλμα του Βενιζέλου -λιώναμε και τα τέσσερα επί πανελλήνιες τιμε- , θέλω μπριζολάκια στο πίσω μέρος του σπιτιού που ψήνει ο πάππους στο εξοχικό,  θέλω καλοκαιρινό αεράκι, θέλω φούσκες από τις pip toe μου, θέλω καλοκαιρινή καταιγίδα, θέλω τζατζίκι, θέλω τζιτζίκια, θέλω μεσημεριανό στο ‘σιγά σιγά’ με το κρασάκι μας, θέλω νυχτερινό μπάνιο, θέλω κιθάρα στη παράλια, θέλω μεθυσμένους φίλους, θέλω γέλια και κακό, θέλω να εκνευρίζομαι από το ζζζζζζ που κάνουν τα κουνούπια όταν με καταδιώκουν, θέλω να φάω ψάρια που πιάνει ο πάππους, θέλω ντολμαδάκια της γιαγιάς, θέλω να παω για αχινούς με τον πάππου, θέλω να ψαρέψω με τον παππού και να τον βλέπω να πεθαίνει κάθε φορά που του λέω σ’ αγαπώ, θέλω τις νυχτερινές μου συναντήσεις μαζί του έξω από το ψυγείο για να φάμε κρυφά από τις γκεστάπο του σπιτιού , το υπόλοιπο παγωτό, θελα μπιχλιμπίδια στα πόδια -τα κουδουνάκια μου θυμάσαι? για να μην με χάνετε- , θέλω βιβλία γεμάτα άμμο, θέλω σημάδια του αλατιού στο i-pod μου, θέλω διακοπές, θελα την γκρίνια της Αγγέλας για το που θα πάμε και τι θα κάνουμε…και ότι βαρέθηκε τα ιδία και τα ιδία και παααντα να καταλήγουμε ενοδια , θέλω καινούργια τραγούδια, θέλω αναμνήσεις, θέλω να γλύφω το αλάτι από τους ώμους μου, θέλω να μαζευόμαστε σπίτι μου όποτε λείπει η γκεστάπο να χορεύουμε στην αυλή να πίνουμε βότκα να παραγγέλλουμε, να κλαίμε, να τραγουδάμε στο τέρμα Μποφιλιου, να βάζουμε κάτω η κάθε μια από ένα οικογενειακό παγωτό, θέλω να περιμένω να φύγει για δουλείες –επιτέλους- η μανά μου για να κάνω τσιγάρο στα κρυφά, να κλαίμε τις θερμίδες που έχουμε πάρει , θέλω συναυλίες στην Όαση και εμείς να τις βλέπουμε δωρεάν  στα τείχη και με μπυριτσα στο χέρι , θέλω τις γουρουνιες μας…και μετά να γκρινιάζω πως πρέπει να κάνω δίαιτα,  θέλω ανεμελιά, θέλω ησυχία, θέλω βαβούρα, θέλω Λεντα, θέλω να προσπαθώ να ανοίξω την πόρτα όντας ντιρλα και να μην μπορώ, θέλω να τραγουδάμε στο δρόμο, θέλω να εκνευριζόμαστε με τα καθυστερημένα ηρακλειοτακια, να γελάμε όλες μαζί και να ξεσηκώνουμε το φιξ, και τέλος θέλω ατέλειωτες ώρες scrabble στο φιξ…αχ αχ

 

statler