Καινουργιο...

ετος ερχεται ε? Δεεεεεεν ξερω τι να ευχηθω , ουτε τι να ζητησω...Φετος ειναι ολα τοσο διαφορετικα...Τοσα χρονια περνουσα Χριστουγεννα/παραμονη στη Κρητη με τους δικους μου...φετος ειμαι στη ξενιτια, οχι Λωζαννη,ειμαι Στρασβουργο στον κολλητο μου και θα τα περασουμε μαζι...(ειναι και ο ξαδερφος μου εδω και θα του κανουμε εκπληξη) χοχο

Καλα ειναι, μαλλον πολυ καλα...απλα απλα απλα ειμαι μακρια σου, μακρια απο την οικογενεια μου(που οσο κι αν με πρηζουν μου ελειψαν), μακρια απο τη Waldorf,μακρια απο τα στεκια μας...Μου ελειψαν οι κουραμπιεδες και τα μελομακαρουνα που εφτιαχνα με τη μαμα καθε χρονο,το τραπεζι της γιαγιας (μιαμ μιαμ) το τεραστιο δεντρο μας,το πανυπερτελεια στολισμενο σπιτακι μας,τα φωτακια στο δωματιο μου,η ανευρεση σπανιων και εξυπνων δωρων,η γκρινια της μανας ''πααααλι βγαινεις? Γιατι μυριζεις αλκοολ και τσιγαρο?'',το ασφυκρικα γεματο κεντρο του Ηρακλειου (τα νευρα μου τσιτωνουν στη σκεψη και μονο),να πηγαινω να παιρνω την waldorf απο τη δουλεια και να ψαχνουμε δωρα,η εξοδος της παραμονης ντυμενες στη τριχα,να γκρινιαζω για τις πλατφορμες (μια ζωη με κοβουν αλλα τις λατρευω ''τι ειναι ο πονος μπρος στην ομορφια?'') και ολα τα ευτραπελα...Καλο και το εξωτερικο αλλα σα το τοπο σου...τιποτααααα!

Μμμ, περα απο αυτα...μου αρεσει το Στρασβουργο το πα? Μου αρεσει γενικα η Γαλλια , θα θελα να ζησω στο Παρισακι καποια μερα...Σημερα λοιπον,φορεσα το μπερεδακι μου (μπηκα στο κλιμα) και το παιξα γαλλιδα,αφου τοσα γαλλικα ουτε στη σχολη δεν εχω μιλησει πλεον,''εβρισα'' ευγενικα την μεσιτρια του Γ. που το σπιτι εχει γεμισει υγρασια,διαβασα, πηγαμε να κανουμε διαφορα ψωνια για το τραπεζι που ετοιμαζουμε (πως σκατα λενε en francais τη σκονη γαρυφαλλου? merde!),και γενικα το πηρα αποφαση...bachelor a lausanne et apres master, phD en France...δαγκωτο!Οι ξενερωτοι ελβετοι δεν κουνουν δεν λαλουν τιποτα! ουφ πολυ νεκρα ρε παιδι μου!Ηρθα εδω και ενιωσα λιγο Ελλαδα, με νεους να χοροπηδουν, να φωναζουν, να ξεφαντωνουν, αι στο καλο!

Ενω Ελβετια, μη γελασεις δυνατα ενοχλεις , μη μιλας δυνατα ενοχλεις , μη διασκεδαζεις ενοχλεις, μη μη μη μη μη...για αυτο οποτε βγαινω με τους Ελληνες μου,που λεω, περναω τελεια, γιατι γελαμε δυνατα, μιλαμε δυνατα, τραγουδαμε δυνατα...και αδιαφορουμε για τα ηλιθια βλεμματα...-μεγαλη παρενθεση εκανα- Ελληνες ειμαστε καλε!

Επειδη πρεπει να παω να ετοιμαστωωωωωωω καλη χρονια σε ολους και ευχομαι να βρειτε αυτο που ψαχνετεεεεεε! :)

πι.ες. καλε τι οικονομικη κριση λετε ? Εγω την Πεμπτη βρηκα το αεροδρομιο της Γενευης γεματο ελληνες, πιο πολλοι και απο τους ελβετους...πως φαινονται ομως οι μαλακες οι νεοπλουτοι ελληνες...ποπο μακρια!

καληηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη χρονιαααααααααααααααααααααααααααα
σταλιν

είναι στιγμές…

στη ζωή μας που νιώθουμε χαμένοι…Έτσι ακριβώς νιώθω και εγώ ΄ χαμένη.Έχω ξεχάσει    γιατί παλεύω.Όπως λέει και ο Πασχαλίδης, ‘’δεν ξέρω ποιον παλεύω να νικήσω…νιώθω να σφίγγουν το λαιμό μου κρύα χέρια .Έχω κουραστεί αρκετά αυτό το καιρό…κάθε μέρα ξυπνώ  6  το πρωί,πηγαίνω στη βιβλιοθήκη και φεύγω κατά τις 12 το βράδυ! Μόνο αυτο…και το Σαββατοκύριακο ούτε λόγος για έξοδο…πας καλά? Δεν έχω χρόνο…δεεεεν έχω!

Έχω ξεχάσει πως είναι να βγαίνεις, να πίνεις ποτάκι,καφέ με δικούς σου ανθρώπους, να ξεσκάς βρε παιδί μου…και όταν αναρωτιέμαι γιατί το κάνω όλο αυτό,ειλικρινά δεν ξέρω…Ενάμιση χρόνο τώρα , είμαι σε μια σχολή φαινομενικά απίστευτη! ΑΛΛΑ έμενα δεν μου αρέσει. Ναι το πα! Δεν μου αρέσει! Τι ? Είναι τέλεια και με πολλές προοπτικές…και? Έμενα δεν μου αρέσει! Εσάς μπορεί, να έρθετε λοιπόν και οι δυο σας να δώσετε εξεταστική και να χάσετε τα πάντα. Τι να γίνει η τόσο καλή, έξυπνη και  διαβαστερή σας επένδυση, βαρέθηκε! Βαρέθηκε να ακούει, ότι είναι έξυπνη και ότι θα γίνω λαμπρή…(@@@ χέστηκα!)

Είμαι αυτό που είμαι .

ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ ΑΜΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ?

Όχι δεν μου αρέσει, μπορεί να πιάνω πέντε πράγματα παραπάνω στην ανάλυση, στη μηχανική και σε άλλα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως μου αρέσει αυτό…Όχι , δεν μου αρέσει.

Θέλω να αλλάξω , και δεν ξέρω πως…Φοβάμαι πως έχω χάσει δυο χρόνια από τη ζωή μου…Από παντού δέχομαι πιέσεις και δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα αντέξω και αυτό που με φοβίζει πιο πολύ είναι ότι άμα συνεχιστεί αυτό θα καταλήξω να κάνω για το υπόλοιπο της ζωής μου κάτι που δεν με γεμίζει καθόλου μα καθόλου…!

 

την κουρασμένη και βαριεστημένη

καληνύχτα μου,

Στάλιν.

 

 

 

 

“Μην το πεις πουθενά…

πια τα βράδια δεν κοιμάμαι…”

Άκουγα τώρα το ομώνυμο τραγούδι και ταυτίστηκα…τρέχω και δεν φτάνω λοιπό..μόνο που νομίζω το κάνω για να μην έχω χρόνο να σκεφτώ…εργασίες,πρόβες,σχολή,δουλειές συναντήσεις(έχω γίνει workholic???)…ο χρόνος κυλάει αργά κι είναι φορές που νιώθω πως βλέπω τη ζωή μου να περνάει μπροστά μου, σαν να μην είμαι εγώ…είναι χαζό θα μου πεις και το ξέρω..τι συνταρακτικό μπορεί να έχει συμβεί σε μια 19χρονη για να είναι έτσι;συνταρακτικό..τίποτα!όμως δεν ξέρω που βρήκα αυτό το κενό στο στομάχι που μου κάνει παρέα…

Σ’ αυτή τη φάση όμως θέλω να κλείσω το διακόπτη των ονείρων μου και να κοιμηθώ ένα 10ωρο χωρίς εφιάλτες και ταραγμένα όνειρα…θέλω να ξεκουραστώ και ν’ αρχίσω πάλι να τρέχω,να ξεχνιέμαι, να τελειώσω με τις υποχρεώσεις, να διώξω τον κόμπο από το λαιμό μου και τον κενό από το στομάχι μου…και μιας και αύριο είναι Κυριακή λέω να βάλω το σχέδιο μου σ’ εφαρμογή…!

Καλή μου επιτυχία…:) waldorf

χιονίζει και…

είμαι ευτυχισμένη…!Έκανα κοπάνα σήμερα, αλλά δεν με νοιάζει γιατί,

έπαιξα χιονοπόλεμο, γλίστρησα και πήρα μαζί μου τρία άτομα, φτιάξαμε ένα χιονάνθρωπο-παραλλαγή, έκανα τον κύκλο ενός τετραγώνου γιατί με κυνηγούσαν με χιονόμπαλες, γέλασα με την ψυχή μου όταν είδα παιδάκια να φτιάχνουν κάστρα χιονιού, απόλαυσα το χαμόγελο των γύρω μου, τα παπούτσια μου που έγιναν κάτασπρα και μετά μούσκεμα, ήπια ζεστό καφέ και με μια κουβέρτα κάτσαμε με μια φίλη  και κάναμε τσιγάρο στο μπαλκόνι βλέποντας τις νιφάδες χιονιού να προσγειώνονται στα αυτοκίνητα και στα δέντρα, και γιατί για πρώτη φορά στα χρονικά η τόσο καλά οργανωμένη Λωζάννη αποδιοργανώθηκε πλήρως λογω της συνεχόμενης χιονοθύελλας…

 

 

Φανταστείτε, το μετρό έκανε 1 ώρα  να έρθει και 1 ώρα για να φτάσει στο κέντρο,κάτι που υπό κανονικές συνθήκες κάνει σε πέντε λεπτά. Οι γραμμές των τηλεφώνων  δεν λειτουργούν και το internet σέρνεται…αλλά όλα αυτά μπροστά στα χιονισμένα δέντρα, στο χιόνι που φτάνει ως το γόνατο και τον καπνό από τις χιονισμένες καμινάδες, σου φαίνονται μηδαμινά.

την χιονισμένη καληνύχτα μου .

Στάλιν

μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε…

Περνάνε λοιπόν οι μέρες στην όμορφη Λωζάννη… από χτες το απόγευμα είμαι με τη μικρή και χαρωπή statler (τις προηγούμενες μέρες είχε σχολή ή διάβασμα).

Βραδυνή βόλτα:

Αφού πήγαμε σινεμά το απόγευμα κάναμε βόλτα στην πόλη… δεν ξέρω λοιπόν τι έχει πάθει αυτές τις μέρες η φίλη μου και όλο φτιάχνει λέξεις!Το πιο γαμάτο ήταν χτες το βράδυ..εκεί που τρώω ακούω ξαφνικά “κοίτα μαλάκα μια μαλαστούπα”...Ναι,ναι,όπως το διαβάζετε!Μαλαστούπα λοιπόν,για όσους δεν ξέρουν είναι ο βρεγμένος σκύλος!Από τότε αποκαλεί όλυς τους σκύλους έτσι,το θυμάται και γελάει μόνη της,επίσης το θεωρεί μεγαλή ανακάλυψη και χαίρεται!

(<--- μααα ειναι το βρεγμενο χαρτονι ‘’statler’’)

Επιδρομή στο ΙΚΕΑ:

Σήμερα πήγαμε ΙΚΕΑ. αγοράσαμε ό,τι εξοπλισμό χρειαζόταν για το σπιτάκι της και γυρίσαμε!Μεταξύ άλλων πήραμε ένα κατσαβίδι μπαταρίας-άχρηστο εν τέλει γιατί δεν έχουμε κομπρεσερ για να κρεμάσουμε κουρτίνες-και ένα πουφ πασχαλίτσα που φουσκώνει με το πιστολάκι των μαλλιών. Μέχρι βέβαια να το ανακαλύψουμε η καλή μου, είχε πέσει σε κατάθλιψη για το καινούριο πουφ..Πριν λοιπόν να διαβάσει τις οδηγίες, αποφάσισε να κλείσει το στόμιο που ήταν μεγάλο,να βάλει ένα καλαμάκι του φραπέ και άρχισε να φυσάει! Κορυφή το θέαμα!!!Επίσης,από αυτή τη βόλτα έχω να σημειώσω πως κοπάνησα έναν άνθρωπο στο μετρό με μια απλώστρα και παραλίγο να σπάσω κάτι σαλατιέρες…! (δεν την έσπασα και αυτό είναι που μετράει!)

Παραληρήματα:

Τρια τα παραληρήματα αυτές τις μέρες:

1)Την Κυριακή πήγαμε εκδρομή στη Βέρνη και η καλή μου έβριζε που αντί να μιλάνε γαλλικά μιλούσαν γερμανικά!(απίστευτη γκρίνια με τα γαλλικά της!) και επίσης με έβριζε γιατί είχαμε μαζί μας μια σπασμένη ομπρέλα,που δυσκολευόμουν να χρησιμοποιήσω καθώς έβρεχε καταρρακτωδως και φυσούσε! Τελικά βραχήκαμε!Περιπέτεια στη ζωή!

2)Σχολιάζει ό,τι περίεργο δει σε περαστικούς και συμφοιτητές!Τι φοράνε,τι ακούνε,τι λένε!Τα πάντα!Απίστευτη!:Ρ

(<--- Επ επ, υπερβαλλεις! Αμα ερχεται ο αλλος και ενω σε βλεπει φορτωμενο με πραγματα και σε σπρωχνει για να κατσει επειδη δεν μπορει να περιμενει δυο γαμημενες στασεις εεεεε τον κραζω, επισης , αμα ενα μετρο ειναι γεματο και ολοι εχουν στη διαπασων την μουσικη τους εεεε λιγο θελει να τρελαθεις απο τοσους διαφορετικους ηχους ‘’statler’’)

3) ”θέλω ένα γατούλη! ” το τελευταίο και πιο επίμονο παραλήρημα! Δεν μπορώ άλλο!!Από το πρωί μέχρι το βράδυ λέει αυτή τη φράση-και με παράπονο στη φωνή,ναζιάρικα!Ενα γατούλη κι ένα γατούλη!Αν δω γάτα τη σφάζω έτσι που με έχει κάνει!!Ασε που έχω αλλεργίες στις γάτες!Κανένας σεβασμός!

(Καθώς γράφω την ακούω από μέσα:”Ένας γατούλης είναι λίγος πολύ λίγος…”,¨αν δεν μου πάρετε γατούλη θα σας καταγγείλω όλους!”)

Αυτά τα ολίγα νέα!Πάω να ετοιμαστώ να βγούμε!

φιλιά,waldorf

επιτέλους μαζί!

αποφασίσαμε να πούμε ένα γεια με ένα λίγο διαφορετικό τρόπο και μαζί … ειδου το αποτέλεσμα :

απόπειρα 1.

cut!

απόπειρα 2.

 

και τέλος…

τα καταφεραμεεεεε…!

φιλιά πολλά,

waldorf και Στάλιν!

ταξιδάκι!!!:)

Σου έρχομαι!Αν και αρχικά με αγχώνει λίγο το ταξίδι γιατί θα είμαι μόνη, θέλω τόσο πολύ να μπω στο αεροπλάνο, να αφήσω πίσω μου το τρέξιμο και να έρθω εκεί..θέλω να δω το σπιτάκι σου,την πόλη σου, τη ζωή σου…θέλω να κοιμηθείς στην αγκαλιά μου και να ξέρω πως σου πήρα το άγχος,να σε κοπανήσω γιατί μου σπας τα νεύρα,να κάνουμε βλακείες,να γελάσουμε,να κάνουμε βόλτες….να μπω στη ζωή σου εκεί!:)

Τρέχω λοιπόν αυτή τη βδομάδα να τελειώσω εργασίες και να φέρω υποχρεώσεις σε πέρας για να τα παρατήσω μετά όλα και να έρθω σε σένα!Κάνω λοιπόν ένα κατάλογο με τα πράγματα που θα φέρω,φτιάχνω βαλίτσα,φορτίζω το mp3 μου(για να έχω μουσική στο ταξίδι) και ανυπομονώ για τη στιγμή που θα σε δω στο αεροδρόμιο κι όλοι θα μας κοιτάνε περίεργα που θα φλυαρούμε στα ελληνικά..!πάω λοιπόν να συνεχίσω…
waldorf

χαμένη…

 

Η αλήθεια είναι ότι έχω καιρό να γράψω…μού λείψε! Όπως είπα όμως  και στην προηγούμενη ανάρτηση τρέχω! Οι ώρες διαβάσματός μου έχουν διπλασιαστεί, ο καπνός μου τελειώνει μέσα σε 3,5 μέρες από τις 7 που τέλειωνε παλιά και ο γαλλικός πλέον καταλαμβάνει περισσότερο χώρο στον οργανισμό μου από ότι το οξυγόνο..κι όμως, δεν με πειράζει, ειλικρινά το απολαμβάνω τόσο που τρέχω και δεν φτάνω!

Ο καλός μου έφυγε…και προσπαθώ να μην σκέπτομαι το μικρό κενό που έχει αφήσει, γιατί μαντέψτε? Δεν έχω χρόνο ! Γυρνώ σπίτι και μου λείπει τόσο που δεν τον βρίσκω ξαπλωμένο στο κρεβάτι με το πανυπερτελειο χαμόγελο του! Να ξύπναω και να μου έχει φτιάξει καφέ και στριμμένο τσιγαράκι :) να πηγαίνουμε βόλτες στη βροχερή Λωζάννη και να νιώθω επιτέλους πραγματικά χαρούμενη…ΣΤΟΠ όμως γιατί θα χρειαστώ prozak …

Γενικά, όμως είμαι καλά…έχω και 2 test-ακια την ερχόμενη εβδομάδα βιολογία και προγραμματισμό…Επίσης, έρχεται η waldorf, κάτι που με κάνει να πετώ από χαρά γιατί ξέρω ότι θα με βάλει σε τάξη ψυχολογικά (όπως πάντα κάνει) και να της δείξω επιτέλους όλα όσα θέλω να μοιραστώ μαζί της, τον άνθρωπο μου…Εχουμε να μιλήσουμε σαν άνθρωποι ένα μήνα…τρέχει και τρέχω…!

Βασικά, εγώ φταίω που έχουμε ‘’ψιλό-χαθεί’’ γιατί γυρνώ μετά από εννέα ώρες μάθημα και είμαι τόσο χώμα που δεν έχω όρεξη να μιλήσω σε κανένα…ακόμα και οι δικοί μου που με παίρνουν με το ζόρι τους μίλαω, δεν μπορώ…σαν να θέλω να απομονώνομαι από όλους και από όλα, μπας και νιώσω λίγο γιατί έχω μουδιάσει για τα καλά το μυαλό μου μην τολμήσω και κάνω καμία βλακεία γιατί δεν με παίρνει, φέτος είπαμε σχολή μόνο σχολή!

Γενικά, δεν έχω απολύτως κανένα μα κανένα νέο :)

 

 

φιλιά,

Στάλιν

τρέχω…

 

Ξύπνημα στις έξι το πρωί, τρέξιμο να προλάβω το μετρό, το όποιο σαφώς και είναι ασφυκτικά γεμάτο σε σημείο να θαμπώνουν τα γυαλιά μου, μάθημα από τις οχτώ το πρωί μέχρι το βράδυ με καμία ώρα διάλειμμα μόνο, και μετά φυσικά διάβασμα …Πότε γραμμική άλγεβρα, πότε ανάλυση, πότε μηχανική, πότε γενετική, πότε οργανική , πότε ανόργανη,πότε προγραμματισμό…Από το πρωί ως το βράδυ τρέχω , τρέχω , τρέχω και ξανατρέχω! Εάν υπήρχε θηλυκή έκδοση του Βέγγου αυτή σίγουρα θα μουν εγώ, πιστέψτε με!

Πρέπει όμως να ομολογήσω πως αυτός ο χρόνος είναι θεϊκός! Ναι. το απολαμβάνω που έχω τόσες ώρες μάθημα, ναι, λατρεύω να διαβάζω στην βιβλιοθήκη,βρίσκω τα μαθήματα πιο ενδιαφέροντα,το περιβάλλον ακόμα πιο οικείο, και τη Λωζάννη πλέον  πολη μου, το χώρο μου! Έχω γνωρίσει δυο απίστευτα τυπάκια στη σχολή , μια κοπέλα από την Ζυρίχη και μια από ένα χωριό της Γαλλίας και περνάμε τέλεια! Αλλιώς πως να περάσουν τόσες ώρες λιωσίματος στη σχολή? Βασικά καιρό είχα να γελάσω στο epfl με την ψυχή μου και να μιλώ τα γαλλικά σε σημείο να ξεχνώ τα ελληνικά…Μην ξεχνιόμαστε , έχω και σένα… :) που μου έρχεσαι και την άλλη εβδομάδα και ακόμα δεν μπορώ να το αντιληφθώ ότι επιτέλους θα σε δωωωω! (μου λειψές αγαπημένε μου!)

Την ερχόμενη εβδομάδα έχω το πρώτο μου τεστ…και έχω κωλο-αγχωθει, δεν μου φαίνεται ακόμα , αλλά μέσα μου είμαι μια πυρηνική βόμβα έτοιμη να εκραγεί! Θέλω να γράψω καλά ο κόσμος να χαλάσει…Το ελπίζω δηλαδή, γιατί το χρειάζομαι. Το χρειάζομαι για να μου δώσει δύναμη, να κρατηθώ και να πάψω να πιστεύω πως είμαι τούβλο!

Τουλάχιστον, έρχεσαι εσύ , να ηρεμίσω λίγο (έως πολύ) … γιατί ένα μικρό διάλειμμα το χρειάζομαι. Έτσι για να πάρω δυνάμεις μέχρι την εξεταστική. Είχα ξεχάσει πως είναι να σαι μακριά από τον άνθρωπο σου. Τώρα δεν έχω παράπονο, καθημερινά αντιλαμβάνομαι την απουσία σου και μου την δίνει. Μου την δίνει βρε παιδί μου  να ξυπνάω μόνη, μου την δίνει όταν αγχώνομαι να μην είσαι εδω να με ηρεμείς όπως πάντα, μου την δίνει να μην μπορώ να βλέπω το χαμόγελο σου παρά μόνο πίσω από μια κρυστάλλινη οθόνη, μου την δίνει να μην μπορώ να μοιραστώ την χαρά μου μαζί σου, μου την δίνει να μην σε ακούω να παίζεις κιθάρα, μου την δίνει να βλέπω μονή τα fringe…όλα μου την δίνουν , θέλω να πάρω σφυρί και να κάνω χίλια κομματάκια το λαπι τοπι μου, γιατί το χω μισήσει, έχω μισήσει να σε βλέπω μέσα από μια οθόνη και να αδυνατώ να σε ακουμπήσω . Πολλές φορές με πιάνω να σου θυμώνω, λες και φταις που είσαι μακριά, ήταν απόφαση μας, το ξέρα από την αρχή ότι δεν είναι εύκολο…μα δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς…!

Εδω έρχεται η φράση που δεν περίμενα να ξεστόμισε και να που ποτέ μην λες ποτέ γιατί δεν ξέρεις, ‘ευτυχώς που υπάρχει το epfl και δεν μου δίνει ιδιαίτερο χρόνο να σκεφτώ και να αντιληφτώ την απουσία σου πιο έντονα

 

Πέρα από αυτά λοιπόν τα μικρό-προβληματάκια, όλα κοίλανε ομαλά και όμορφα. Σήμερα έλαβα και ένα mail από τους προσκόπους και με δέχονται στην ομάδα τους … πήρα μια χαρά! Έντεκα χρόνια στο ΣΕΟ δεν θα μπορούσα να μην είμαι και εδω … μου έλειψε ένα χρόνο τώρα…Αν και με πιάνει ένα μικρό άγχος (περίεργο?) γιατί θα μαι στο αρχηγείο της ομάδας και είναι μια ευθύνη, αλλά θα βάλω και εκεί τα δυνατά μου ! Ήταν όμως για μένα μια αγαλλίαση, γιατί μου χε λείψει, ο οδηγισμός χρόνια τώρα ήταν και θα είναι ένας τρόπος ζωής. Άσε που εδω κάνουν και ταξίδια , εκδρομές ,πεζοπορίες στις Άλπεις,τα πάντα και συνεχώς!

αυτά από μένα τα ολίγα!

 

 

φιλιά πολλά

Στάλιν

“Πάντα στέργει,πάντα πιστεύει,πάντα ελπίζει,πάντα υπομένει...”

Κοιτάζοντας κάτι στο ίντερνετ έπεσα πάνω σε μια ανφορα στον Kieślowski και θυμήθηκα πως ήθελα να βρω το soundtrack την τριλογία του με τα χρώματα.. έψαξα λοιπόν στο youtube και το βρήκα και για μια ακόμη φορά σκάλωσα-όπως και όταν είχα πρωτοδεί την ταινία-στο ότι ο συνθέτης της μουσικής, Zbigniew Preisner, αποφάσισε στο μουσικό κομμάτι για την Μπλε ταινία να βάλει τη χορωδία να πει χωρία από την Επιστολή προς Κορινθίους του Απόστολου Παύλου, η οποία μιλάει για την αγάπη… κι αν και δεν δηλώνω έντονα θρησκευόμενη μπορώ να πω πως είναι ένα πολύ συγκινητικό κομμάτι, όχι απαραίτητα για θρησκευτικούς λόγους.. Σας παραθέτω λοιπόν το μουσικό αυτό κομμάτι, μαζί με τα χωρία… καλή ακρόαση!

waldorf

“Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι…

Πάντα στέργει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. Είτε γλώσσαι, παύσονται. Είτε γνώσις, καταργηθήσεται…

Νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. Μείζων δε τούτων η αγάπη"

βλέποντας ταινία…

Σήμερα γύρισα στο σπίτι σχετικά νωρίς και είχα τη φαεινή ιδέα να δω ταινία…μια όχι πολύ καταθλιπτική..το “ψυχή βαθιά” (όχι πολύ,πάρα πολύ!). Ήταν τρομερό το πόσα πράγματα έμαθα για τον εμφύλιο εξαιτίας αυτής της ταινίας…

Είναι νομίζω μια ταινία που σου δημιουργεί θυμό για το φανατισμό των ανθρώπων…σου δημιουργεί λύπη για το πόσο μπορεί να εξαγριωθούν οι άνθρωποι..αλλά νομίζω το πιο δύσκολο κομμάτι της ταινίας είναι εκείνο που οι δυο πλευρές αλληλοαποκαλούνται εχθροί, βρίζονται..σκοτώνουν με μίσος… κι είναι που σκέφτεσαι πόσο λίγο θέλουμε για να παρεκτραπούμε..πόσο λίγο να μην λογαριάσουμε τίποτα…κι είναι εκείνα τα κλασσικά ερωτήματα για τον άνθρωπο και τη λογική του, που είναι πια πολυσυζητημένα και ίσως ακόμα και γραφικά…όμως νομίζω είναι χειρότερο κι από πόλεμο να σκοτώνεις συμπατριώτες,να σκοτώνεις αυτούς που θα ’πρεπε να ‘χεις για συμμάχους…

 

“Στοχάσου.

Πόσον κράτησε η κακιά στιγμή,

πόσον το θαύμα;”

                        Μάρκος Μέσκος (από την ταινία)

 

waldorf

με τρώει…!

 

 

Μετά από παραίνεση της αγαπημένης μου θειας, κατέβασα το πρώτο επεισόδιο του 7ου κύκλου του Grey’s Anatomy (ενώ δεν έχω δει ακόμα τον 6ο κύκλο) μόνο και μόνο για να δω ένα μονόλογο,άραγε γιατί? Η απάντηση δεν άργησε να έρθει…

‘’ κάθε κύτταρο του ανθρωπινού οργανισμού αναγεννιέται κατά μέσο ορό, κάθε επτά χρόνια, όπως τα φίδια που αλλάζουν το δέρμα τους. Βιολογικά, θεωρούμαστε πλέον καινούργια άτομα. Μπορεί να μοιάζουμε ίδιοι , και γενικά η αλλαγή να μην είναι ορατή στους περισσότερους πάντα. Παρόλα αυτά έχουμε όμως  αλλάξει εντελώς για πάντα, κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό , είναι η επιτακτική βιολογική αλλαγή. ‘’

με μια αρκετά ελεύθερη μετάφραση θα έλεγα,αυτός είναι ο μονόλογος…

Εάν δεν είχα περάσει και αντιληφτεί τις τεράστιες αλλαγές που συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν μέσα μου , θα περνούσα αυτό το μονόλογο στο ‘’ ντούκου ’’ . Έχοντας όμως περάσει από κει, καταλαβαίνω…Από μικρή είχα μια αμυντική στάση προς τις αλλαγές, μου έφερναν αναγούλα. Είχα μάθει να λειτουργώ βάση προγράμματος…Όλα στο μυαλο μου είναι τοποθετημένα σε κουτάκια , ήταν για να μαι ειλικρινής γιατί από περισυ επικρατεί ένα σχετικό χάος μέσα μου. Κουτάκια λοιπόν, οργανωμένα αλφαβητικά , οργανωμένα σε σειρά … υποχόνδρια οργανωμένα, χωρίς κανένα περιθώριο λάθους … άμα άλλαζε ένα κουτάκι ή κάτι δεν πήγαινε καλά, τσουπ δύσπνοιες, τσουπ πυρετοί , τσουπ εμετοί, τσουπ πολλά! Όχι πως το χάος που έχω μέσα μου τώρα, είναι θετικό στοιχειό, όμως δεν με αρρωσταίνει…λένε πως είναι τραγικά δύσκολο να ξεφύγεις από αυτά που σε έχουν μάθει. Έμενα με έμαθαν να μαι συνεπής, αγχώδης, οργανωτική , αυστηρή με τον εαυτό μου έως και αφόρητα σκληρή ,σε σημείο κάθε φορά που κάτι δεν ήταν όπως έπρεπε (και τι πάει να πει πρέπει?) να με πληγώνω και να μου φέρομαι άσχημα, λες και πάντα μα πάντα εγώ έφταιγα και μόνο εγώ. Άργησα να καταλάβω τι μου κάνω…

Ακόμα και τώρα που ξέρω ότι κάτι τέτοιο δεν είναι σωστό , μου είναι αφόρητα δύσκολο να ξεφύγω από αυτό που έμαθα. Όχι δεν σας κατηγορώ, ήταν άλλες εποχές οι δίκες σας, και γνωρίζω καλά πως όλοι οι γονείς πιστεύουν πως τα παιδιά τους θα αντιμετωπίσουν τα ιδία προβλήματα και προσπαθούν να τα προστατευόσουν (κάτι τελείως παράλογο, αφού κάθε εποχή έχει ααααλλα προβλήματα) .  

Δεν σας κατηγορώ , απλά δεν θέλω άλλη προστασία, θέλω να φάω χαστούκια ,δεν μου αρκούν αυτά που αναγκάστηκα έφαγα εδω στο εξωτερικό , γιατί ξέρω πως αν ήταν στο χέρι σας θα με είχατε προστατέψει. Όχι δεν θέλω, θέλω να μάθω να στέκομαι στα πόδια μου και να μην μεγαλώνω μέσα στο ροζ συννεφάκι…! Θέλω να νιώθω όπως τώρα, που γυρνώ και κοιτώ το χρόνο που πέρασε, και είμαι περήφανη για μένα!

Δεν  θέλω άλλο όταν πάω να πέσω να απλώνετε ευθύς αμέσως τα προστατεύτηκα σας δίχτυα, τσου ένα χρόνο τώρα έκανα τόσες πληγές ,δεν με πείραξε, γιατί πολύ απλά έμαθα. Έμαθα πως είμαι δυνατή , έμαθα πως μπορώ να σταθώ, πως τελικά ίσως και να μαι ικανή για πολλά που δεν τολμούσα καν να σκεφτώ από το φόβο μιας υποθετικής αποτυχίας. Δεν θέλω πια να μαι ανασφαλής! Ειμαι γαμωτο μικρή για να φοβάμαι, έλεος!ΔΕΝ θέλω κάθε φορά που συμβαίνει μια αλλαγή μέσα μου να με πιάνει πανικός και άγχος και όλα μέσα μου να νεκρώνουν από τον τρόμο, ΔΕΝ θέλω να σου μίλαω επιθετικά όταν αγχώνομαι, ΔΕΝ  θέλω άλλους εφιάλτες,ΔΕΝ θέλω να έχω τύψεις όταν κάτι που δεν θεωρείτε σωστό, δεν θέλω να ζήσω την ζωή που θέλετε εσείς, δεν δεν…είναι πολλά, και δεν θα τελειώσω ούτε αύριο.

Όσο αντιδραστικό κι αν είμαι όπως λέτε…είναι πολλά αυτά που με φοβίζουν…εύχομαι όμως μια μέρα να ξυπνήσω και να πω ‘εγώ νίκησα τους φόβους μου’’

 

το μόνο παρήγορο πως διορθώνω καθημερινά σιγά σιγά όλα αυτά που με πειράζουν.

 

 

‘’It found me to hold me, but I don't like it at all.Won't feed it, won't grow it, it's folded in my stomach.’’

καληνυχτααααα

σταλιν

back in reality…lausanne!

 

(απο πανω η βιβλιοθηκη μας)

 

Μετά από 10 συνεχόμενες ώρες μάθημα…δεν νιώθω τίποτα! Σα το κοτόπουλο είμαι..! Και ναι, άδειασα το ψυγείο μου (μια μπριζόλιτσα μην φαντάζεστε και μια σαλάτα) γιατί από τις 6 το πρωί τρέχω και δεν φτάνω. Τρέχω να εκτυπώσω σημειώσεις, τρέχω να προλάβω μαθήματα ξορισμένα σε αίθουσες που ούτε η μανά τους ξέρει, τρέχω να κάνω ασκήσεις, τρέχω να κανονίσω τα υποχρεωτικά  πλέον ραντεβού με τους καθηγητές, τρέχω, τρέχω σου λένε! Μεταξύ μας? Είχα άγχος αλλά με το που μπήκα στο epfl ηρέμισα! Ουφ, αυτό το χρόνο θα τους σκίσω !

Πουρνό πουρνό είχα τρεις ωρουλες algebre lineaire κοινώς γραμμική άλγεβρα , μετά δυο ώρες physique mecanique (μηχανική) . Έπειτα, ασκήσεις στην άλγεβρα μια ωριτσα και άλλες δυο ασκήσεις μηχανικής…και για το τέλος τρεις ώρες μάθημα επιλογής! Από τώρα το κόβω πως οι Τρίτες θα ναι οι χειρότερες…δεν μας έβαλαν και κανένα διάλειμμα, παρά μόνο μια ωρίτσα (και πάλι καλά είναι. μην μιλάς) .

 

 

Καλά ξεκίνησα φέτος, με σιγουριά και κέφι, εύχομαι να συνεχίσω να μαι έτσι! Φοβάμαι πως θα καταλήξω σαν και τα φυτά (nickname όλων των epfl-άδων από μας τα φυσιολογικά, χοχο) πηρά με μιαααα χαρά τις ασκήσεις…αν και έτσι όπως τις πηρά , έτσι και τις άφησα γιατί από παλούκι σε παλούκι έπεφτα, και τώρα έχω να κάνω τρελό διάβασμα για να ανταπεξέλθω! Εμ , έτσι είναι όταν όλο το καλοκαίρι έκανες διακοπές και όλοι οι συμφοιτητές σου ψόφησαν να διαβάζουν για τα μαθήματα της επόμενης χρονιάς (ανώμαλα έτσι?) . Δεν σας είπα, αχου κάλε ανεβήκαμε και κατάταξη, ε ναι, σε παρακαλώ τα κοκοράκια όλο χαρά κοκορεύονται πως είμαστε οι super dupper της Ευρώπης (φάτε σκατα) . Δεν συνεχίζω όμως γιατί θα αθετήσω την υπόσχεση μου, να μην γκρινιάζω! Έξαλλου, το epfl είναι δεύτερο σπίτι μου πλέον…!

 

Πέρα από όλα τα παραπάνω, πράγματι χάρηκα που ξεκίνησα, νιώθω πως έχω τρελή όρεξη να κάνω κάτι καλό φέτος και λέω να το κάνω!


Πριν επιστρεψω στο γραφειακι μου με τα βιβλια, να ευχαριστησω τον Xρηστο για την προσκληση και εστω και αργοπορημενα (αρκετα θα ελεγα) να απαντησω:
10 πραγματα που αγαπω:
1. ο πρωινος καφες με το πρωτο πρωινο τσιγαρο
2. να ξενυχταω διαβαζοντας (ξεκοκαλιζοντας για την ακριβεια) Χορχε Μπουκαϊ...
3. να κοιμαμαι στην αγκαλια σου ενω εσυ ξενυχτας βλεποντας NCIS
4. να περπαταω στη βροχη
5. το σημαδι απο μαγιο
6. να πηγαινω cinema με την waldorf σε οτι πιο καμενο/ψαγμενο/intellectuel-ιστικο βρουμε
7. τη θαλασσα
8. να χανομαι συνεπαρμενη απο τους gotan project (και οχι μονο, ειναι πολλα κι επειδη θα νυχτωσουμε γραφω μονο ενα δειγμα)
9. το μπλογκ μας
10. να κατεβαινω κρυφα Ελλαδα οταν ολοι νομιζουν πως ειμαι καπου αλλου (και πραγματικα να χανομαι)

Καλή αρχή!

 

‘’κι ούτε ξέρω πως να ζω, κι ούτε και πως ν’ αγαπώ, την ζωή μου επιβλέπω…’’

Αυτά τα ολίγα από μένα, πάω να διαβασωωωω!

φιλιαααα,

Στάλιν

Απόδραση!

Καλησπερααααα! :)

Γυρισαααα! Είπα να κάνω μια μικρή απόδραση πριν φύγω για Λωζάννη! Που πήγα? Φαλασαρνα και Ρέθυμνο –όχι που δεν θα πήγαινα!- Παρασκευή μεσημέρι ήρθε και με πηρέ ο μπαμπάς και πήγαμε τα δυο μας παρακαλώ μέχρι την Κυριακή στα ‘’ εξωτικά ’’ Φαλασαρνα!  Οφείλω να ομολογήσω πως πέρασα πολύ καλά με τον πατερά μου…κατι που δεν περίμενα! Το Σάββατο πήγαμε μάλιστα και στο Μπάλο, ένα απίστευτο μέρος (το προτείνω ανεπιφύλακτα) . Νόμιζα ότι ήμουν στον Άγιο Μαυρίκιο , χωρίς υπερβολές! Αλλά ας πω εν συντομία τι έκανα…

Την Παρασκευή πήγαμε μπανάκι το απόγευμα που φτάσαμε, και μετά για φαγητό…Αρχικά , ένιωθα κάπως, γιατί οι περσινές μας διακοπές με τον μπαμπά μου ήταν δραματικές! Βεβαία ήταν και η Δ. μαζί μας και μας τα κάνε … (αφήνω την φαντασία σας να οργιάσει) και γενικά είχα άγχος αλλά ευτυχώς μου έφυγε.Το βράδυ πήγαμε μάλιστα και  σε ένα μπαράκι διπλά στη θάλασσα, ακούγαμε το κύμα να σκάει και απολαμβάναμε την ξαστεριά! Πραγματικά τέλεια! Ξεφύγαμε και λίγο (μεταξύ μας αυτό), γιατί γκρίνιαζα που με πονούσαν οι φρονιμίτες και  είχε την φαεινή ιδέα να πιω λίγη ρακή (φάρμακο λέει είναι , έμενα μου λες !?!) μέχρι που βρεθήκαμε να έχουμε πιει 3 καραφάκια οι δυο μας! Τραγικοί! – να με άφηνε να κάνω και κανένα τσιγάρο καλά θα ταν!-

Το Σάββατο όπως προ-εγραψα :p πήγαμε στο Μπάλο , ορίστε και οι αποδείξεις , μα δεν είναι ονειρικά?

 

 

11 χιλιόμετρα χωματόδρομος και μετά ποδαράτο μια ωρίτσα…απίστευτη ομορφιά και εναλλαγές στο τοπίο  –τώρα καταλαβαίνω γιατί ο πάππους μου λέει ότι η Κρήτη είναι ευλογημένος τόπος, αλλά με κουζουλούς κατοίκους-. Νιώθεις πως δραπετεύεις. Περιττό να πω πως η γκαντεμιά με κυνηγά παντού και στην επιστροφή μιας έπιασε μπόρα και γίναμε…άλλοι πληρώνουν για λασπόλουτρα, ε εμείς τα κάναμε δωρεάν! Πλακά είχε όμως, περπατούσαμε στη βροχή και μύριζε φύση… χώμα, λουλούδια, πέτρες,φθινόπωρο…ότι και να πω είναι λίγο!

 

εναλλαγή όμως ε? Την μια λιακάδα και μετά από τρεις ώρες…μπουμ βροχή! Επιτέλους, νιώθεις πως υπάρχουν και οι εποχές…! Χρόνια τώρα αγνοούσα την ύπαρξη τους!

Την Κυριακή αφού περιπλανηθήκαμε στα  Χάνια , κατά τις πέντε με άφησε στο Ρέθυμνο, στο σπίτι της τρελής.Μου χε λείψει και εκείνη, αλλά όταν άκουσα το κουδούνι και ήξερα πως ήσουν εσύ, τρελάθηκα, χτυποκάρδια, χαμογέλα, γέλια, χαρά και κακό! Ουφ, μου χες λείψει (και τώρα δηλαδή!) και το χειρότερο? Θα σε δω Οκτώβριο πάλι…! ‘’Εισπνοή – εκπνοή και μπόλικη υπομονή madame!’’

και δυστυχώς σήμερα, μετά από μια απίστευτη νύχτα, η επιστροφή :( αλλά διαισθάνομαι πως τα καλυτέρα έπονται, όπως είπες άλλωστε και εσύ!

αυταααα τα καταπληκτικά! 2 μέρες έμειναν και μετά Λωζάννη…!

φιλιααααα

σταλιν

 

Coula’s answers!

Τσαααα! Είχα μέρες να μπω και να χαζέψω τα αγαπημένα μου μπλογκια…και τι βλέπω? Ξεκινήσαμε τα παιχνίδια? Χαχα…και επειδή madame Coula μας προκάλεσες είπα να απαντήσω στις ερωτήσεις σου…

1. Όρισε το δικό σου τρίπτυχο της επιτυχίας μιας σχέσης.

α. χημεία (sex included)  β. επικοινωνία  γ. σεβασμός

2. Ο άνθρωπος αλλάζει; Κι αν ναι προς ποια κατεύθυνση και από ποια ερεθίσματα;

Μέχρι στιγμής  δεν έχω δει ανθρώπους να  αλλάζουν. Έχω δει όμως ανθρώπους να προσπαθούν να αλλάξουν και πάλι όμως είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγεις απο αυτά που σε έχουν μάθει.

3. Το πάντα και το ποτέ: ποια είναι η κοσμοθεωρία σου για τις δυο έννοιες;

Αν και τα συναισθήματα μου χαρακτηρίζονται ακραία όπως και αυτές οι δυο λέξεις , πιστεύω πως  είναι ουτοπικές…τι θα πει ‘’πάντα’’ και ‘’ποτέ’’ ? Η ιδία η φύση μας έχει αποδείξει πως δεν υπάρχουν τέτοιες έννοιες . 

4. Τι συμβολίζουν για σένα οι λέξεις: ψυχή, έρωτας, φιλία, δύναμη, υπομονή, εγωισμός, φθορά, θάνατος, ζωή;

α. ψυχή : ενεργεία

β. έρωτας : ευτυχία

γ. φιλιά : η οικογένεια που διαλέγουμε εμείς (εάν ήταν να απαντήσω με όνομα αυτό θα ταν WALDORF)

δ. δύναμη : αυτογνωσία

ε. υπομονή : αρετή (που δείχνει ευφυΐα)

z. εγωισμός : κατάρα

στ. φθορά : δυστυχία

η. θάνατος : κάθαρση

θ. ζωή : δεν μπορώ να πω ακόμα (οοοταν μεγαλώσω)

5. Η κοινωνία οδεύει προς το βούρκο! Ποια μία και μοναδική αξία πιστεύεις πως μπορεί να την σώσει και γιατί;

η αγάπη (άνευ ορών)

6. Ναρκωτικά : Δώσε μου μια δραστική λύση για να μην πεθαίνουν νέοι άνθρωποι!

μακάρι να ύπαρχε μια τέτοια  λύση…Η χρήση ναρκωτικών είναι και θέμα χαρακτήρα του κάθε ατόμου, οικογενείας , κοινωνίας…μια κοινωνική μάστιγα που δύσκολα θα εκλείψει. (δυστυχώς)

7. Ποια πιστεύεις πως είναι η θέση σου μέσα στο σύμπαν; Ποιον σκοπό επιτελεί η παρουσία σου σε αυτό;

Ουπς! Εδω με πιάνεις αδιάβαστη. Στα 19 μου βρίσκω λίγο δύσκολο να ξέρω τη θέση μου στο σύμπαν.

8. Για ποιον ένα και μοναδικό λόγο θα διέγραφες το blog σου;

Αν το πετύχαινε η γκεστάπο , η Α. και η τρελή! (δεν θα καταλάβαιναν πως είναι κάτι ‘’ προσωπικό ’’ μας). Η ανάγκη μου να γραφώ ποτέ δεν θα σταματήσει.

9. Γνωστοποίησε 3 άθλια ελαττώματα σου, 3 μέτρια ελαττώματα σου και 3 μικρά ελαττώματα σου!

αθλία ελαττώματα μου : α. ξεροκέφαλη , β. απολυτή , γ. λίγο εγωίστρια

μέτρια ελαττώματα : α. αυθόρμητη , β. υστερική με την καθαριότητα , γ. αφελής

μικρά ελαττώματα : α.  ανυπόμονη , β. οξύθυμη , γ. υπερβολική

10. Συμβούλεψε ένα νέο παιδί προτείνοντας 3 αρετές που θα πρέπει να αποκτήσει και 3 αντί-αρετές που θα πρέπει να αποφύγει για να μπορεί να λέγεται άνθρωπος.

αρετές : αισιοδοξία , αγάπη , θάρρος

αντί - αρετές : εγωισμός , κακία ,   αναξιοπρέπεια

ελπίζω να σε καλυψααααα!

φιλιααααα

σε λίγες μέρες θα τα λέμε και απο Λωζαννηηηη!

σταλιν!

Je peux compter sur toi?

 

Μετά απο χρόνια θα πάω στο σπίτι του μπαμπά  μου…(καλημέρα παρεμπιπτόντως) ! Ακούγεται παράξενα ε? Κι όμως, απο την τρίτη γυμνάσιου  ένιωθα αφιλόξενα στο χώρο που κάποτε ήταν το δωματιάκι στο ‘σπίτι του μπαμπά! Πλέον , αρκετά χρόνια τώρα , είναι το σπίτι του μπαμπά και της Δ. Ψυχρό , απόμακρο και αφιλόξενο! Δεν με ενόχλησε, η για να μαι ειλικρινής ναι με ψιλό  ενόχλησε αλλά προσπάθησα να το ξεχάσω και να μην δώσω καμία σημασία…Τον τελευταίο καιρό όμως, που έχει αρχίσει να γκρινιάζει πως η σχέση μας βασίζεται μόνο σε υλικά αγαθά… (να μου στέλνει χρήματα) εγώ σκέπτομαι…

Άραγε αναρωτήθηκε  ποτέ του, τι χρειαζόμουν? Ούτε δώρα ούτε τίποτα… η απουσία δεν εξαγοράζεται. Ποιος έφταιγε για το κενό? Δεν ξέρω, δεν ψάχνω , δεν με απασχολεί! Είτε έφταιγε η γκεστάπο είτε ο μπαμπάς μου….ποσως με ενδιαφέρει, δεν ψάχνω να κατηγορήσω! Τσουκ! Τι θα κερδίσω με το να βρω ποιος έκανε τι? Το αποτέλεσμα μένει το ίδιο, κουράστηκα να νταντεύω 2 ενήλικες και να μαι αυτή που βγάζει το φίδι απο την τρύπα. Κατανοώ ότι είναι άνθρωποι ,ότι ήταν  μικροί και … αναπόφευκτο να κάνουν λάθη! Όμως, στην ηλικία που βρίσκομαι τώρα, δεν θα επιτρέψω ξανά να γίνω το μπαλάκι του τένις….

Επί της ουσίας , έχω αγωνιά…γιατί την Δ. μετά τις περσινές μας διακοπές την αποφεύγω…!Αυτο το καλοκαίρι την πέτυχα μόνο μια φορά , και πολύ ήταν.Τώρα θα αναρωτιέστε γιατί ανακατεύομαι και δεν σέβομαι τις επιλογές του.Όχι σέβομαι τις αποφάσεις και τις επιλογές του μπαμπά μου! ΑΛΛΑ, όταν ο άλλος επεμβαίνει στο μέλλον μου και προσπαθεί να μου γκρεμίσει όσα έφτιαξα, μακριά και…μη αγαπημένες!

Γενικά,  ήμουν απο τα παιδιά που αν και μικρό , χάρηκα που επιτέλους χώρισαν οι δικοί μου. Δεν τους έβλεπα καλά, συγκεκριμένα η μανά μου ήταν σε άθλια κατάσταση, ο μπαμπάς μου οοοπως πάντα βολεμένος. (είναι και αυτό μια άποψη)

Εν κατακλείδι , δεν ξέρω αν θα φτιάξω ποτέ τις σχέσεις μου με τον μπαμπά, θα προσπαθήσω ομως γιατι τον αγαπαω!

Αυτες οι σκεψεις μετα απο ενα ασχημο συμβαν εξω απο το σπιτι μου. Κλασικο τουριστικο Ηρακλειο. Πεθανε ενα 19χρονο εξω απο το σπιτι μου, γιατι οδηγουσε μεθυσμενος…κεντρο Ηρακλειου αστυνομια μηδεν.

 

(τελειο βιντεακι καθε φορα το ερωτευομαι ακομα πιο πολυ, αντεεεε θελω βροχηηηηηη)

την καλημερα μου,

σταλιν!

(επ επ coula και  waldorf τον τελευταιο καιρο κανω μικρες αναρτησεις με πρηξατε!)

wake me up when september ends…

Λοιπόν,ναι!αυτό το τραγούδι σκέφτομαι κάθε Σεπτέμβρη, αυτό το τραγούδι μου κολλάει…ολίγον τι καταθλιπτικό βεβαίως,αλλά τι να κάνεις..!έτσι κάθε φθινόπωρο μου έρχεται αυτή η μελαγχολία…μόλις ψύχρανε το αεράκι, μόλις άρχισε ο ήλιος να δύει πιο αργά και να σου το παλιό, γνώριμο συναίσθημα του φθινοπώρου..αυτό το μια χρονιά τελείωσε (σχολική,ακαδημαϊκή ή ό,τι άλλο) και μια καινούρια ξεκινά,το πάλι από την αρχή…είναι λοιπόν απίστευτο πώς κάθε τέτοιο καιρό νιώθω σαν να με γύρισες ένα χρόνο πίσω…

Κάθομαι λοιπόν σήμερα στο μπαλκονάκι μου και καταβάλλω μεγάλες προσπάθειες να διαβάσω..αλλά πού;όχι πως δε διάβασα δηλαδή κάτι λίγο,αλλά όχι σύμφωνα με το πρόγραμμα φυσικά! (αχ αυτό το πρόγραμμα..!) και πώς να διαβάσω όταν με φυσάει το φθινοπωρινό αεράκι και μου παίρνει το μυαλό και να σου μια σκέψη, να σου και μια ανάμνηση και πάει λέγοντας (και πάει και το διάβασμα)…και μιας και δεν μου κάθεται σήμερα να τελειώσω αυτά που ήθελα λέω να δω καμιά ταινία και να κοιμηθώ νωρίς σαν καλό κορίτσι που έχει διάβασμα αύριο.

Αφήνω λοιπόν το τραγουδάκι,παίρνω τη φθινοπωρινή μελαγχολία μου και πάω..
waldorf

νηστεία , έρωτας και προσευχή.

 

( καπου στο Ρεθυμνο, στη παλια πολη)

Moλις γύρισα…! 3 απίθανες μέρες μαζί σου …. (μου λείπεις ήδη…) Τώρα πάλι Ηρακλειακι , να κοιμάμαι μονη , μακριά απο την αγκαλιά σου (φτου σου ακαρδεεε) … Και μην ξεχνιόμαστε, ‘’μπουμπούνα άντε ξεκούνα πάντα παράνομη είν' η χαρά’’ σε περιμενωωωωω!

Πρώτη φορά, μετά απο καιρό νιώθω τόσο μα τοοοοσο  καλά μέσα μου…ευτυχισμενη , ήρεμη , χαλαρή (ναι waldorf χαλαρή, βγάλε το χθεσινό απόγευμα μόνο) χαχαχα …! Σκάω όμως γιατί θα το γρουσουζέψω! Σους! :D

Κι επειδή θα σκάσω αν δεν το πω…Θέλω να γκρινιάξω λίγο…(όχι που δεν θα το κάνα). Αλλά εκνευρίζομαι, ναι εκνευρίζομαι ταμαλα! Εκνευρίζομαι με το θράσος πολλών! Δώσε θάρρος στο χωριάτη να σ’ ανεβεί στο κρεβάτι, που λένε! Τι σκατα? Και εξηγώ…

Είναι μια τύπισσα που κάναμε παρέα στο λύκειο, η όποια μου έκανε τότε μια χοντρή μαλάκια (πλέον δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, όποτε δεν λέω περισσότερα) και απο τότε έφαγε ένα υπέρτατο Χ (χου) ! Η τραγική αυτή τύπισσα λοιπόν, τυγχάνει να δουλεύει μαζί με το αντράκι μου (ο όποιος τις έχει πει ότι ήμαστε together). Απο τότε που έμαθε ότι είμαστε μαζί … κάνει σα λυσσασμένη ...  Και όχι δεν τον θέλει, απλά έτσι κάνει με όλους τους άνδρες γύρω της. Χθες που λέτε, πήγα για ποτάκι με μια  καλή φίλη, που λογω απόστασης βλέπω σπάνια ,  η Κ. ήταν στην ιδία παρέα στο λύκειο  με τη ‘’μαλακο’’  και μένα (συγγνωμη αλλαααα ετσι θα την ονομασω, επάξια τον εχει κερδισει τον χαρακτηρισμό) η οποια επισης της εδωσε ενα μεγαλόπρεπο Χ (χου) . Κριμααααα…

Με το που μας βλέπει η μαλακο μαζι με την Κ. οοοο χαρες και πανηγυρια (και φυσικα οχι προς το ατομο μου) … μενει άναυδη η Κ. , μενω κι εγω…ΟΚ πάμε παρακατω γιατί η γκομενα χρήζει ψυχιατρική βοηθεια (marco ενδιαφερεσαι?) –εμενα περιττό να σας πω οτι δεν γυρισε καν να μου πει γεια ,ετσι για το τύπο- . Μετα τον θερμο χαιρετισμο γυρναει και λεει στην Κ. ‘’Ελα απο το μαγαζι μετα’’ . Κοπελα μου, δουλευει ο δικος μου εκει και λες να μην παμε? Και καλα ως εδω σημασια καμια δεν της δινω οσο αγενης κι αν ηταν ο τροπος της (παραδόξως τα διηγούμαι με μεγαλη επιείκεια). Ισα ισα, γελουσα με την Κ. γιατι το κοριτσακι συμπεριφερεται σα παιδακι. Ψηνομαστε να παμε στο μαγαζι να φαει λιγο δουλεμα…

Παμε , περιττο να πω πως με το που μπηκαμε αμεσως αστραψε το προσωπακι του μικρου μου,μες τη  χαρα κι εγω… (too much information, ναι το ξερω, σκαω)  και την βλεπω την μαλακο μεσα απο την μπαρα να μου το παιζει γκομενα…’’Ατσα σκεφτομαι, μεγαλωσε και το ζαβο?’’ .Δεν περνα λιγη ωρα σκυβει σε μια φαση ο δικος μου να σημειωσει κατι και ερχεται απο πισω του η αλλη και του χαιδευει την πλατη κοιτώντας με…(Κοπελια το μηνυμα το πηρα, αλλα σε γραφω εκει που δεν παιρνει!) –στον κοσμο του ο αλλος- . Ενω το νευρικο μου συστημα χτυπα κοκκινο, εγω αδιαφορη. Εμ οταν δεν με σεβονται τα παιρνω!  Η νυχτα εξελισσεται  σε αυτο το μοτιβο, μεχρι τις 3 παρα οπου  και κλεινουν, σηκωνεται η μαλακο (θυμηθηκες να φυγεις? επιτελους), καληνυχτα απο δω, καληνυχτα απο κει και τσουπ φιλι στο μαγουλο για καληνυχτα στον δικο μου…Εγω δεν μιλαω δεν λαλαω περιμενω απλα να δω ποσο θα το τραβηξει, και εκει που χαιρετω την Κ. , την ακουμε να φωναζει απο την πορτα ‘’Καληνυχτα Γωγο’’. ( Γωγο? μα Γωγο ?) Κοτσαμ μαντραχαλο, μου τον φωναζεις Γωγο? Την φρουτοκρεμα και το μπιμπερο  να στα φερω η ειναι νωρις να φαει?

Αυτα τα δηθεν ναζια, τα δηθεν γυναικουλιστικα τα μισω. Καμια απολυτως θηλυκοτητα δεν μου αποπνεουν… Καθε αλλο,  τα βρισκω ακρως απωθητικά .Δεν αναφερω το παραπανω περιστατικο γιατι ζηλεψα και τι να ζηλεψω απο ενα ζαβο που μονο θηλυκοτητα δεν βγαζει,  απλα αναρωτιεμαι … Ειλικρινα αναρωτιεμαι , σε τι αποσκοπουσε ολο αυτο? Γιατι να πω οτι τον θες παει στο διαολο (δεν παει αλλα τελος παντων) αλλα να χεις σχεση βρε κοπελα μου , να σου λεει και ο καλος μου εχω σχεση με αυτη και ειμαι ερωτευμενος και να με ξερεις και απο παλια… να μου την εχεις κανει και  ασχημα? Λυπηθηκα να σε πλακωσω στο ξυλο τοτε στο λυκειο…μην με αναγκασεις να το κανω εκ των υστερων , γιατι δεν θα σε λυπηθω διολου αυτη τη φορα! Αντε κουνα το κεφαλι σου μπας και κατεβει κανενα εγκεφαλικο κυτταρο (λεω μπας, γιατι παιζει να τα χεις καψει και ολα )

Δεν μου αρεσει οταν δεν με σεβονται, και κυριως οταν ενω το παρελθον ειναι ασχημο και παρολα αυτα εγω δειχνω σεβασμο, εσυ οοοχι μονο να μην κρατας τους τυπους αλλα μην με υποτιμας κοριτσακι μου …Υπαρχουν καποιοι κανονες ,  ορια, που ειτε σου αρε ειτε οχι  καλο ειναι να μην τα περνας…γιατι την επομενη φορα θα βρεθεις με σπασμενο το κεφαλι και δεν θα φταιω!

ουφ αυταααααα!

 

 

φιλιαααα

σταλιν

Απλα πανυπερτελεια!

Ηallooooooo :) χαιρετω χαιρετω…δεν θα κατσω για πολυ γιατι αυριο πουρνο πουρνο παω Ρεθυμνακι…ηθελα οοοομως να σας δειξω τι εκανα με τον ΠΑΝΥΠΕΡΤΕΛΕΙΟ παππουκο μου… Να πω πως ο παππους μου και εγω εχουμε μια πολυ ιδιαιτερη σχεση με την θαλασσα…! (για τον παππου θα μιλησω σε αλλη αναρτηση , μην πω αναρτησεις)

(85 χρονων ο ερωτας μου , πολυμηχανος και τελειος!!!)

Η θαλασσα στην οποια κολυμπαω απο 3μηνων…τα λιμανακια μας που λεμε… ;)

πιο μπροστα βεβαια εχει ‘’ρυζακι’’ και οχι βραχια…!

την καλησπεραααα μου και καλααααα να περνατεεεε ολοι!!!!

 

 

φιλιααααα

σταλιν

Σπίτι μου σπιτάκι μου…

Γύρισα επιτέλους στο σπιτάκι μου,συμμάζεψα,καθάρισα, ήπια καφέ με τα παιδιά, παίξαμε επιτραπέζια…πήγα στην πανυπερτέλεια συναυλία του Μικρούτσικου και του Θηβαίου… είμαι λοιπόν πίσω στο σπίτι μου, στην ηρεμία μου, περνάω καλά και δεν έχω πια πάνω από το κεφάλι μου φωνές, υστερίες, τσακωμούς κτλ!

Ποδηλατώ στην πόλη μου και νιώθω τόσο ωραία που είμαι πίσω..ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα ήμουν ΤΟΣΟ χαρούμενη που γύρισα στο υπέροχο σπιτάκι μου!είναι απίστευτο αυτό το συναίσθημα.. :) ο ύπνος μου έγινε πιο ξεκούραστος και το μυαλό μου δεν είναι πια ταραγμένο…δεν με πιάνουν τα κλάματα χωρίς λόγο και φυσικά δεν θέλω να φύγω τρέχοντας!είναι τόσο υπέροχο να γυρίζεις σπίτι σου,στην σπηλιά σου που λέει κι ένας φίλος!

Μέτρα τις μέρες ανάποδα και πάρε βαθιές ανάσες(το οξυγόνο κάνει καλό!) και θα ’ρθει και για σένα η μέρα της ηρωικής επιστροφής στα λημέρια σου!κι αν εκνευρίζεσαι και δεν μπορείς να κρατηθείς θυμήσου πως εσύ ορίζεις τον εαυτό σου πια και μην επιτρέπεις στον οποιοδήποτε να σε κάνει να νιώθεις άσχημα!;)

Πάω να αρχίσω να διαβάζω λοιπόν…

Να περνάς τέλεια! Φιλιά, waldorf

λεω να την κανω σιγα σιγα…

 

 

 

Λεω να την κανω σιγα σιγα…που λεει και ο Μαχαιριτσας…! Παω σημερα Χερσονησο μεχρι το Σαββατο…

(μεταφραση: θα μαι με τον αντρα της ζωης μου ,τον παππου μου και την γιαγια να κανουμε μπανακια να μου μαγειρευει πανυπερτελεια και να κανουμε και κανενα τσιγαρακι παρεαααα)

Και την Κυριακκκκη? Μαντεψεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε? Ρεθυμνο…! Χα! Αντε σε καμποσες μερουλες φευγω και Λωζαννη και θα παμε Παρισιιιι , οοο ναι το ψηνουμε χοντρα με την Η. και την Ι. επειδη ξεκιναμε μαθηματα 21/9 και ανεβαινουμε 15, να παμε κανενα παρισακι η αμστερναμ…on va voir! Αυτος ο χρονος ξεκινα πολυ καλα…και το απολαμβανω, για να δουμε…

Θα μιλησουμε λοιπον απο βδομαδαααααα :))))))

 

σταλιν

γνωστε επιτελους θα πιω καφε! :p

Παραλήρημα πρώτης τάξεως!

Ερωτευτηκααααα , ναι ερωτεύτηκα…! Εεεε είπαμε να του το πεις αλλά μην το κάνεις και βούκινο…! Σκάσε! Κι όμως να κρατώ τα συναισθήματα μου τόσο καιρό δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου, τώρα τι με έπιασε δεν ξέρω! Γενικά είμαι ανίκανη να μου επιβληθώ όσον αφορά τα συναισθήματα μου ! (οποια κι αν είναι αυτά σαφώς). Αδιαφορώ λοιπόν, σε έχω ερωτευτεί και δεν με νοιάζει αν θα σαι Ρέθυμνο η Λωζάννη , με νοιάζει μόνο να μαι μαζί σου!!!!

Μετά απο το ευχάριστο διαφημιστικό μου διάλειμμα, θα γυρίσω για λίγο στην ανιαρή (!?!?!) μου καθημερινότητα…

Είμαι ακομαααα Ηράκλειο, η Waldorf έφυγε (φτου σου άκαρδη!) για Βόλο, η Α. και η τρελή μας κι αυτές στην πόλη που σπουδάζουν…15 / 9 επιστρέφω κι εγώ, άντε ανυπομονώ να ξεκινήσω τα μαθήματα να πωρωθώ και λίγο με την γενετική που θα κάνω φέτος στη βιολογία…περιττό να πω πως έχει βγει το εβδομαδιαίο πρόγραμμα και είναι μια…ζωγραφιά! Αλλά θα το δω θετικά!!! Βεβαία θα μου πεις πως μπορείς να το δεις θετικά αν κάθε δευτέρα έχεις 10 ώρες μάθημα , τρίτη 9 , τέταρτη 5 (πάει και έρχεται) την πέμπτη 11 και την παρασκευή 6 … Θα το παλέψω, έξαλλου ξαφνικά τώρα στις διακοπές κατάλαβα πως πάντα ήθελα να κάνω ερευνά so, σκάσε και κολυμπά…εργαστήριο δώσε μου και θα φέρω ράντζο να κοιμάμαι εκεί!

 

 

Ουφ, μονή λοιπόν στο Ηράκλειο φτου σας ξανά (!), σκέπτομαι να πάω να ηρεμίσω λίγο στους παππούδες μου να χω και τη θάλασσα να με έχουν και στα όπα όπα που με λατρεύουν και οι δυο…μιαααα χαρά, να δω και την θεια μου η όποια είναι γαματη και την αγαπώ πολύ! Την Κυριακή έρχεται και το αγοράκι απο Ρέθυμνο perfect!

Θα πάω και Ρεθυμνακι να δω και την τρελή ε, και το ‘’αγορακι’’ μου, και σιγά σιγά θα την κάνω για το σπιτάκι μου κι εγώ…! Με περιμένει και η παρέα επάνω…τελεια φτου φτου! Περίεργο συναίσθημα, καιρό είχα να νιώσω πως όλα είναι καλά! Το απολαμβάνω για όσο κρατήσει και το βουλώνω !

Θελω ο φετινος χρονος να ξεκινησει καλα…Να μην χασω κλασμα δευτερολεπτου απο την σχολη, να ξεκινησω σχεδιο και τρεξιμο (εαν υποψιαστω πως θα παρω πισω τα 10 κιλακια που εχασα, αυτοκτονω εδω και τωρα!) και να νιωθω πιο ασφαλης γιατι ο χρονος που περασε ηταν απο τους δυσκολοτερους μεχρι στιγμης…καινουργια χωρα, ζωη, φιλοι, συνηθειες…Μου εκανε καλο ομως, γιατι καταλαβα οτι εχω πολυ δυναμη μεσα μου και μπορω να καταφερω πολλα! Δεν εχω αναγκη κανενα περισσοτερο απο τον εαυτο μου, και οσο εγωιστικο κι αν ακουγεται τοσα χρονια ειχα την χειροτερη σχεση με μενα (και ακομα εχω κατι ψιλα) . Το παλευω και θα το παλευω, πρεπει καποια στιγμη να συμφιλιωθω και να με αγαπησω στο χερι μου ειναι! Επιτελους απο κακομαθημενο μοναχοπαιδι χωρισμενων γονιων, που ειχαν πεσει ολοι πανω του , αρχιζω να ξυπνω και να θελω να δημιουργησω αντισωματα!

Σε 20 μερες λοιπον, Λωζαννη … θα μου λειψει η Ελλαδα ναι θα μου λειψει η waldorf , το μαρουλακι μου (ετσι τον φωναζω, μην ακουσω σχολια πεθανατε) :p η τρελη , η Α. αλλααααααα, ξερω πολυ καλα πως οπως σας σκεφτομαι εγω ετσι και εσεις , εξαλλου οταν αξιζει κατι δεν χανεται! Θα μου ρθει και η waldorf ποιος τις χαρες μου, απο τωρα ξερω οτι το αεροδρομειο τη Γενευης θα παρει ζωη απο τις φωνες μου!

Λαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλλαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλλαλαλαλαλαλαλαλαλαλλαλαλαλαλαλαλαλα

Το μονο που στεναχωρει ειναι που στις 4 παααλι δεν θα σαι εδω…ηθελα τα γενεθλια μου να ναι με την οικογενεια που εχω διαλεξει εγω! Να θυμασαι (δες και παψε!) εισαι ενα απο τα πολυτιμοτερα πλασματα της ζωης μου (μην το τολμησεις και πεις θα μου περασει , πεθανες!) Σταματαω ομως τωρα…καλε γινομαι 20 τον αλλο μηνα…σαν χθες το θυμαμαι που ενιωθα΄’’μεγαλη’’ που ημουν 17 ! Ποτε περασαν 3 χρονια? Του χρονου βλακα θα κανονισω να μαι Βολο και την εβαψες, τουβλο! :)

 

 

αφιερωμενο!!!

σμουατσ!

σταλιν

πνιγομαι….!

Πνίγομαι , ασφυκτιώ ,  χάνομαι…

Ναι,  λατρεύω την Ελλάδα αλλά θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά αν θα ξανά κατέβω. Όχι , καλά είμαι (θέλω να πιστεύω δηλαδή) απλά με πνιγεί , με σκοτώνει…η γκεστάπο. Ναι, όλοι μας πιεζόμαστε απο τους δικούς μας αλλά…(γαμημένο αλλά) η δική μου μανά ανήκει σε μια ιδιαίτερη κατηγορία μαμάς, η όποια λειτούργει σαν την ανακοντα τυλίγεται γύρω σου σφικτά με αποτέλεσμα κάποια στιγμή  να σε πνίξει! Με τρελαίνει, μου ρουφά το αίμα…μη μη μη μη μη μη…είμαι ενήλικη και πιάνω κρυφά τον εαυτό μου να σκέπτεται τι θα πει η μανούλα του…Πάντα πάσχιζα να ξεφύγω απο αυτό το δεσμό, η Λωζάννη είναι ονειρική γιατί είναι μακριά της και τα εισιτήρια πανάκριβα για κεινή…! Την αγαπώ ναι! Αλλα απο μακρια! Ναι μου λειπει αλλα στη μια ωρα που ειμαι μαζι της τρεχω μακρια! Οχι δεν υπερβάλλω , οχι καθολου…! Απλα θελω να φυγω…

Κουραστηκα στο γαμημενο Ηρακλειο, θελω να παω Ρεθυμνο η Λωζαννη…μακριααααααα! Μακρια, να μην πνιγομαι…αρχιζω να μουδιαζω παλι κοντα της και να χανω την αντιδραστικοτητα μου! Θελω να φυγω τωρα…! Μου λειπετε εσεις που μια μια φευγετε και το μαρουλακι μου που ειναι Ρεθυμνο…Ναι θελω να παω Ρεθυμνο να μαι με τον ‘’γκομενο’’ που λες κι εσυ και μου ρχεται να σε πλακωσω στο ξυλο!!!! Δεν ειναι ΓΚΟΜΕΝΟΣ, μισω αυτη την εκφραση! Συγγνωμη αλλα δεν ειμαι η Ι. και δεν θα γινω, get over it σκεφτομαι και δυστυχως για σενα ξυπναω και αντιλαμβανομαι πολλα. Τερμα , εγω το κοριτσακι της μαμας δεν ημουν ποτε και ουτε θα γινω…Χριστουγεννα δεν θελω να ρθεις Λωζαννη θελω να μαι με αυτους που εχω διαλεξει για οικογενεια εγω!!! Ξερω οτι υπερβαλλω στο τελευταιο σημειο αλλα σε ολα τα υπολοιπα οχι! Ειμαι ενηλικη, Ρεθυμνο θα παω οταν θελησω και στο ανακοινωνω δεν ζητω την έγκριση σου!!!!

 

J’en ai ras le bol avec tes caprices!!!!

(Μπας και καταλαβεις τιποτα γιατι απο ελληνικα δεν πιανεις και πολλα)

ουφ, παω να καρκινιασω στην αυλη κρυφα

ΥΓ. ευχομαι 4-10/9 ναι μαι παααλι Ρεθυμνο! (merde που λενε και οι γαλλοι για καλη τυχη!)

καληνυχταααααα

σταλιν

(waldorf μην ανησυχεις και συγγνωμη που δεν ηρθα σημερα για ποτο)

με τις ιστοριες κοιμουνται τα παιδια και ξυπνανε οι μεγαλοι...

θελω να με ακους χωρις να με κρινεις
θελω τη γνωμη σου χωρις συμβουλες
θελω να με εμπιστευεσαι χωρις απαιτησεις
θελω τη βοηθεια σου, κι οχι να αποφασιζεις για μενα
θελω να με προσεχεις χωρις να με ακυρωνεις
θελω να με κοιτας χωρις να προβαλλεις τον εαυτο σου σε μενα
θελω να με αγκαλιαζεις χωρις να μεκανεις να ασφυκτιω
θελω να μου δινεις ζωντανια χωρις να με σπρωχνεις
θελω να με υποστηριζεις χωρις να με φορτωνεσαι
θελω να με προστατευεις χωρις ψεματα
θελω να πλησιαζεις χωρις να εισβαλλεις
θελω να ξερεις τις πλευρες μου που πιο πολυ σε ενοχλουν
να τις αποδεχεσαι και να μην προσπαθεις να τις αλλαξεις
Θελω να ξερεις...πως σημερα μπορεις να βασιζεσαι πανω μου...
Χωρις ορους

Jorge Bucay

κατι που μου εκανε αισθηση και θελησα να μοιραστω...

φιλιααααα
στατλερ(η σταλιν)

back to reality...

Επανήλθα στην γεννέτηρα!με πιο απλά λόγια,πίσω στο χάος...χαμένη για πολύ καιρό, καθώς δεν μπορούσα να κάτσω στο πι σι μου με την ησυχία μου και να κάνω ανάρτηση όσο μέναμε τρεις άνθρωποι στο δυαράκι μου και μάλιστα οι δυο ήταν μπαστακωμένοι στο καθιστικό(το χώρο που φιλοξενείται το πι σι μου!)...

Εν τέλει έφτασα χτες το απόγευμα στο Ηράκλειο(αφού στο τσακ απέφυγα ένα νευρικό κλονισμό)και φυσικά δεν έμεινα σπίτι!πήγα σινεμά και μετά γύρισα να διαβάσω το υπέροχο βιβλίο μου ενώ κοιμόντουσαν και είχε ησυχία!σήμερα θα βγω για καφεδάκι(να δω και τι έχει αλλάξει 4 μήνες μετά) και φυσικά από αύριο θα μαζευτούμε όλες εδώ να κάνουμε διακοπές(όσο μπορούμε!).ελπίζω πως αυτή τη φορά θα είναι καλύτερα τα πράγματα..διαφορετικά από την πρόσφατη εμπειρία μου!

πάω λοιπόν να την αράξω και περιμένω να τα πούμε από κοντά!

Υ.Γ. δεν σου κρύβω πως αν και αρχή διακοπών μου λείπει το σπιτάκι μου,ο χώρος και ο χρόνος μου!



waldorf

hangover , hangover , hangover

Μεραααα,

ελεγα πως εχω ζησει αρκετες επικες νυχτες με σας…εεεε να που χθες η τρελη με διέψευσε…Μιας και γυρισε απο το χωριο ειπαμε να βγουμε και οι τρεις…(που να δεις οταν ερθεις τι θα γινει)

Ηρθαν απο το σπιτι μου να με παρουν, χαρες και πανυγηρια , μου λειψες σου λειψα κουτουλουπου κουτουλουπου…Που θα παμεεεε? Στο ΄΄σιγα σιγα ΄΄(ταβερνακι) ΟΟΟΚ,εν δυο, ενα δυο φρασαμε μιας και μενω πολυ κοντα…ποοοο γεματο το σιγα σιγα και τωρα?Η τρελη οοοπως παντα με το χαμογελο της πρότεινε να παμε απεναντι ΄΄στο εχουμε και λεμε΄΄. Δεν ειχαμε παει ποτε αλλα καλο φαινοταν…

Η τρελη με τρελα κεφια , ηθελε να με μεθυσει, μαλλον να μας μεθυσει την Α. και εμενα…Χα! Ξεκαθαρησα πως πρεπει να μεινει μια νηφαλια , και φυσικα εμεινα εγωωωω…Θες να μαθεις ποσα καραφακια ρακη ηπιαν οι δυο τους? 12

ΟΟΟοο ναι 12 καραφακια ρακη…! Κλασικα η τρελη χτυπησε γκομενακι, αλλα ηλιθιο γαμωτο…Μας ειπαν τα παιδια του μαγαζιου να κατσουμε διπλα τους να κανουμε χαβαλε (τι χαβαλε , μια νηφαλια και δυο κουρουμπελα) Εσπασαν πλακα τα παιδια…με κοιτουσαν με λυπη, τι θα κουβαλουσα , μαλλον πως?Αφου εχουν κατεβασει αλλη μιση ρακη με τα παιδια ξεκιναμε για σπιτι μου να παω να κανω τα απαραιτητα (και καλα να ενημερωσω πως γυρισα , τουσ δικους μου) .

Σκεφτηκα πως ετσι οπως ειναι οι αλλες θα τις παρει ο υπνος , αμ δεεεεεε! Θελουμε desire με μια φωνη μου ελεγαν και οι δυο…Θελετε? οκ εγω νηφαλια ειμαι να περπατησω μπορω, αντε παμε…εκει που ετοιμαζομαι να σηκωθω , η τρελη μου σκαει ενα φιλι (αναλυση δεν κανω γιατι ντρεπομαι :p ) φιλαει και την Α. και παμεεεε…την κατηφορα περιττο να σου πω πως την κατεβηκαν…και οι δυο με γοβες να κανουν οχταρια…

Με τα πολλα φτασαμε desire , αφου κοντεψα να παθω πεντε-εξι εγκεφαλικα καθως η τρελη επεσε στο δρομο φαρδια πλατια και δεν μπορουσα να τη σηκωσω…η Α. κλασικα να κλαιει για τον Α. κι εγω να τρεχω δεξια αριστερα να μην τις πατησει κανενα αυτοκινητο στη παραλιακη.

Στο desire, δεν ηπιαν πολυ, μονο 10 σφηνακια και μια μπυρα…! Χορευαν σαν τρελες αφου ζαλιζονταν, και σε μια φαση έξαλλου χορου με αρπαζει η τρελη και μου λεει ΄΄ζαλιζομαι παμε εξω αμεσως΄΄ . Την παω απεναντι που ειναι η θαλασσα και της λεω κανε εμετο μπας και βγαλεις καθολου αλκοολ απο μεσα σου, κανει και παω ξανα μεσα να πληρωσω να παρω και την αλλη και να φυγουμε.

Η Α. πηρε τον Α. που ηταν κι αυτος παραλιακη ηρθε , αρχικα ειχαμε κλαματα απο την Α. γιατι δεν την θελει πια και μπλα μπλα … το παιδι περιττο να πω γαματος με βοηθησε να τις βαλω σε ταξι και να παμε που αλλου? Σπιτι μου! Με το που βγαινουμε απο το ταξι η τρελη οντας ετοιμη να ξανα πεσει δεν υπολογιζει καλα και μου κατεβαζει το φορεμα…Εν τω μεταξυ 4 το πρωι ειναι τινγκα στο κοσμο η γειτονια μου…ποοοο μεχρι και η κουτσή Μαρια με ειδε με τα εσωρουχα…

Μπαινουμε μεσα, κανει εμετο ξανα και ξανα, κανει και μπανιο η τρελη της δινω χαμομηλι που ηθελε, τρεχω μια στην τρελη μια στην Α. , η μια κλαιει η αλλη ξερναει…Δεν κοιμηθηκα καθολου το βραδυ γιατι φοβομουν να την αφησω την τρελη μονη, τουλαχιστον την Α. ηρθε ο αλλος και την πηρε και πηγαν σπιτι του.

Καλα μεχριιιι εδω! Σηκωνομαι το πρωι ανοιγω τα παραθυρα ξεσκονιζω, κοιμαται η αλλη εν τω μεταξυ, και περνα ο γειτονας και μου φωναζει ΄΄δεν σε κωλακευουν τα ρουχα απο αυριο με τα εσωρουχα οπως χθες΄΄ .Ειναι κανεις που να μην με ειδε χθες? Τρελη σε μισω!

Εν κατακλειδει , να γιατι σπανια γινομαι λιωμα, και να γιατι δεν πινω! Αυτα απο την τρελη νυχτα μας … παω να κοιμηθω γιατι κουτουλαω!

φιλια

σταλιν/στατλερ

παει και το ‘’καθοδον’’ , οχι αλλα κλαμπακια στο Ηρακλειοοοο!

 

Σκατα σκατα σκατα σκατα…μάλλον, λύπη. Άμα πω θα με δουλέψετε…αλλά, έκλεισε το ‘’ Καθοδόν ’’ . Απο όταν πήγαινα έκτη δημοτικού το λάτρευα αυτό το μπαράκι, βεβαία πρώτη φορά πάτησα εκεί μέσα στη δευτέρα γυμνάσιου και μάλιστα ΚΡΥΦΑ.Βεβαία, εκεί λέει γίνονταν όργια χαχαχαχα και να φανταστείς πως οι δικοί μου άκουγαν και ακούν ροκ και μεταλ .…Το rock μπαράκι του Ηρακλείου , όπου γινόταν χαμός, αν και το λάτρεψα για την γιγαντοαφίσα των AC/DC…Οι AC/DC ήταν και είναι οι αγαπημένοι μου,αλλά τότε είχα φάει χοντρό σκάλωμα…Πφφφ, γυρνούσαμε χθες απο Hit Jazz (θα αναλύσω μετά πως πέρασα, ΑΘΛΙΑ) και βλέπω το κίτρινο χαρτάκι νοικιάζεται…ΠΑΡΑΚΑΛΩ? ΠΟΤΕ? ΠΟΙΟΣ? Έμεινα…

Μααααα, εκεί έκανα το πρώτο μου μεθύσι, εκεί έμαθα να χορεύω (διόρθωση να χτυπιέμαι ) ακούγοντας Arch Enemy , Tool, System, Sepultura ,Anathema, ACDC, Motorhead, Metallica, Τρύπες, Διάφανα Κρίνα…εκεί ένιωσα ζευγαράκι με αυτόν, εκεί μύρισα πρώτη φορά μπάφο (η άχρηστη πληροφορία της ημέρας, αλλά τρίτη γυμνάσιου για μένα ήταν σοκ), εκεί μάλωνα με τον ξάδελφο μου που ήθελε να με προσέχει, εκεί ξεσαλωναμε, εκει περασαμε απειρες πρωτοχρονιες, εκει τραγουδησαμε, εκει πορωνομασταν, εκει περασαμε τα γενεθλια σου waldorf, εκει πλακωθηκα με τον Β. , εκει εστριψα το πρωτο μου τσιγαρο…εκει καναμε πολλα…!

Κριμα, τελικα ολα τα ωραια καποτε τελειωνουν…! Θα μου λειψει…

Οσο για την χθεσινη μερα, απο αποψη παρεας ηταν τελεια, αλλα ρε waldorf, τι σκατα…το hit jazz, ειχε βραδυα extreme metal λεει…εφριξα, οκ ακουγα καποτε black metal αλλα στις ποοολυ dark περιοδους της εφηβειας μου…μαλλον ‘’γερασα’’ για να χτυπιεμαι ακουγοντας ‘’γαβγισματα’’! Εγω φταιω που μονο με κλασικα μπορω να… (πως λεγατε οτι εκανα στους scorpions?)

να και μια μικρη αναρτηση απο μερους μου madame coula (οχι για να μην λες) + μεγαλωσα και τη γραμματοσειρα…!

φιλια

σταλιν/στατλερ

 

 

 

αγαπημενα και αξεχαστααα, γεματα αναμνησεις!

 

Crazy night in Heraklion!

‘’I can't stop shakin'
The room has a groove and the floor
It's almost earthquakin'
Uhuh’’

 

 

Ακούω να χτυπά το κινητό μου, κοιτώ το ρολόι , 3 το πρωί…Ποιος στο καλό να ναι τέτοια ώρα? <αναρωτιέμαι>

‘’ναι?’’ – ακουγόμουν σα βαρεμένο! -

‘’Που είσαι μωρη?’’

‘’Σπίτι ρε! Κοιμάμαι! Τι θες στις 3 το πρωί?’’ – hallooooo έχω πρωινό ξυπνημαααα-

‘σήκω , ντύσου αμέσως, έρχομαι από κει να πάμε Γκουέρνικα!’’

‘’Πας καλά ρε? Σοβαρέψου!’’

‘’Δεν έχει όχι, είμαστε ο Α., ο Γ. , ο Λ., η Χ. , ο Ν. και σε περιμένουμε, μην με κάνεις να χτυπώ για πολύ το κουδούνι σε πέντε είμαι εκεί’’

(ζντουπ  του το κλείνω, μες στον ύπνο μου , και ξανακοιμάμαι)

Ντριιιιιιιιν! Σκατα το πήρε πατριωτικά και δεν την γλυτώνω…Αυτά έχει άμα είσαι κέντρο μεριά, άντε να γλυτώσεις!

‘’Ναι? ποιος είναι?’’ – λες και δεν ήξερα-

‘ακόμα να σηκωθείς?’’

του ανοίγω , είμαι σε κακό χάλι αρχίζω να  γκρινιάζω μπας και με λυπηθεί αμ δε! Με  κατευθύνει στο μπάνιο να ρίξω λίγο νερό στα πρόσωπο μπας και ξυπνήσω…Με το που βγαίνω με περιμένει, έχει βγάλει ήδη τα ρούχα που θα βάλω (βολικός ε? ) και μου τα δίνει. Ρεεεεε αυτό το τζιν έχει να μου μπει απο τα Χριστούγεννα…και αυτή η μπλούζα δείχνει πολλά δεν φαραώ τέτοια εγώ! Για ποτέ ντύθηκα και ετοιμάστηκα δεν θυμάμαι καν!

Μέσα σε μίση ώρα , είχε ανοίξει το μάτι μου, να ναι καλά ο πρωινός γαλλικός που είχε μείνει,  και βρέθηκα 4 το πρωί Γκουέρνικα! – μεγάλη η χάρη τους, υπό κανονικές συνθήκες δεν με σηκώνει απο το κρεβάτι ούτε μπουλντόζα- . Μα τρεις τα ξημερώματα? Ήθελα να πάω Χερσόνησο γαμωτο , είχα πρωινό ξύπνημα (αυτό ακούστηκε too old). Βασικά, για να είμαι ειλικρινής, σε  καλό μου βγήκε! Ντύθηκα σαν άνθρωπος , έβαλα και το ψήλο μου παπουτσάκι και ένιωσα γυναίκα…! 4-7 γινόταν χαμός στην Γκουέρνικα, κάθε φορά που πάμε είναι άδεια, θα μου πεις 9-12 το βράδυ δεν έχουν βγει ακόμα οι έλληνες (αλλά και πααααλι!). Είδα και την Χ. που είχα καιρό να την δω! Και πάλι ήπια, άσε καλυτέρα μην το σκεφτώ γιατί αν συνεχίσω έτσι με βλέπω αλκοολική! Αφού με πίνει , δεν το πίνω…

Χόρεψα όμως , κάτι που νηφάλια δεν κάνω…

 

 

Γέλασα με την ψυχή μου, ο συνδυασμός Λ. και Γ. είναι φανταστικός! Κάθε φορά με κάνουν να πεθαίνω στα γέλια…γύρισα σπίτι 7 το πρωί (μεταξύ μας ε? γιατί η ανωτέρα δύναμη γνωρίζει πως κοιμόμουν σαν το τούβλο στο ζεστό ζεστό μου κρεβάτι)

Σήμερα σηκώθηκα (αφού λύσσαξε το ξυπνητήρι απο τις 8¨30-9¨30) και είπα λέει να καθαρίσω το δωμάτιο μου πριν πάω Χερσόνησο! Πηρά λοιπόν τηλέφωνο να ανακοινωσω στην γκεσταπο πως ετοιμαζομαι να παω στα κτελ και να υπολογισουν για να ρθουν να με παρουν απο την σταση, αμ δε ομως! Οχι που θα μου εκανε τη χαρη, ‘’εγω σου ειπα να ρθεις χθες , σημερα δεν πιστευω πως ειναι σωστο’’, ΄΄μαμα σοβαρεψου, δεν ηθελα να μεινω Χερσονησο, θελω να βγαινω το βραδυ!’’ , ‘’εγω σου ειπα!’’ , ‘’καλαααα δεν ερχομαι, αντε φιλια’’

Δεν θα ρθει το απογευμα? Δεν θα με τρελανουν εμενα οι ορμονες της! Θα μαι τοοοσο χαλαρη και γλυκια που στανταρ θα τα παρει αγρια!

ουφ, το κεφαλακι μου πονειιιιι! Καιρο ειχα παντως να αφεθω τοοοσο, να πιω να χορεψω και να μην ξεχνιόμαστε να μπω στο παλιο μου levi’s χα! Ενα καλο που μου κανει η Ελλαδα , μου κοβει την ορεξη λολ! Ελπιζω μεχρι το Σεπτεμβρη να ξαναμπω στο 27 νουμερακι! Παω να πιω κι αλλο καφε , μπας και ανοιξουν τα ματια μου γιατι πρεπει ν μαζεψω τα τελευταια ‘’ενοχοποιητικα’’ στοιχεια πριν ερθει η γκεσταπο!

 

 

φιλια

σταλιν/σταλτερ