Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

επιτέλους βγηκαααααα :)

 

DSC00297

(όσο μπορείς να καταλάβεις…μέσα σε αυτό το τούνελ ήταν το μπαράκι γαματο)

 

ΟΟΟΟΟοοο  ΝΑΙ  αποχωρίστηκα την σπήλια-σπίτι μου και βγήκα!!! Καλά άλλη αίσθησης…Πέταξα την μοριακη και πήγα για ποτάκι…αι στο καλό μούχλιασα!!!

Δεν άντεχα άλλο, είχα να βγω από τα γενέθλια της Κάλι…διάβασμα διάβασμα διάβασμα διάβασμα σωστή αμοιβάδα έγινα , με μια μικρή διάφορα χωρίς ψευδοποδία (ε , εγώ το λέω μετάλλαξη DNA)

Τι καλά , κανόνισα με την Ίρις να πάμε στο φεστιβάλ a la cite και θα ναι γαματα!!! Τελειώνει κι εκείνη αργά με την εξεταστική και λέμε με το που τελειώσει να το κάψουμε….

 

DSC00298

(ο καθεδρικός, εκεί θα γίνει το φεστιβάλ, σήμερα πετυχαμε και τον ντελάλη, ο όποιος βγαίνει στο καμπαναριό και φωνάζει κάθε μέρα πως είστε  -και καλά σε όλη την πόλη- , και λέει και την ώρα…)

Επίσης , θέλω να την δείρω!!! Μα, ήμασταν με κάτι φίλους της και συνήθως όταν είναι μπροστά ντρέπομαι να μιλήσω γαλλικά και όλο με πείραζε... Αν και το σκοπό της τον πέτυχε…λάλησα! Μετά δεν μπορούσε να με σταματήσει…χα! Της έχω πει , ντρέπομαι να μιλώ μπροστά σου en francais γιατί το παλιό ελβετάκι μιλά γαματα (μην ξεχνάμε πως είναι μίση ελβετίδα και μίση ελληνίδα, Ουστ! χαχαχα )… ποιος να την συναγωνιστεί? μου λες? το πα κι αυτό και μου φύγε…ουφ!

 

Κανονίσαμε και τα διαδικαστικά περίπου, μιας και θα μείνει σπίτι μου, όσο θα λείπω Ελλάδα, ήταν δυνατόν να μην της δώσω οδηγίες? Όχι! Άσε που την έψησα χοντρά το Σεπτέμβρη να πάρουμε ένα αμάξι και να πάμε Γάλλια Ιταλία και Βαρκελώνη…θα ναι…                          Γ Α Μ Α Τ Α !!!

ΟΟΟοοο με φλερτάρει άσχημα εκείνο , να εκείνο το κόκκινο βιβλιαράκι? (τι βιβλιαράκι…1590 σελίδες μόνο καλεεεε, από τις οποίες έχω κάνει μόνο τις 560)

 

DSC00301

(μα δεν είναι γλύκα? μου έρχεται να το σκίσω γκρρρ )

 

πάω να περάσω καλά με τις Τ-tubule μεμβράνες μου…και το DNA, πφφφφ…!

statler

 

ps. έμειναν 10 μέρες και μετααααα

Ελλαδααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα :) mpoum!

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

“όλη μου η ζωή συνενοχή και πώς γουστάρω…”

δύσκολη νύχτα και ως εκ  τούτου δύσκολη μέρα…άνοιξα όμως να διαβάσω την καινούρια σου ανάρτηση για να πιάσω τον εαυτό μου να χαμογελά,να δακρύζει,να θυμάται,να μελαγχολεί…τόσα κι άλλα τόσα…αξέχαστες στιγμές,ωραίες!πιαστήκαμε η μια απ’ την άλλη,ξεσπάσαμε η μια στην άλλη,περάσαμε κι άσχημα,όμως το ζήσαμε κι αυτό είναι που μετράει!τώρα,ένα χρόνο μετά,κοιτάω το πρόσωπό μου στον καθρέφτη και σκέφτομαι πως άλλαξα,έμαθα,ωρίμασα,μεγάλωσα.. δεν είμαι πια κοριτσάκι,σίγουρα όχι εκείνο το κοριτσάκι του λυκείου…

αυτό άκουγα το βράδυ…

“Και φυσώ τον καπνό
με μια δόση θυμό,
που ποτέ μα ποτέ δε τελειώνω
ό,τι αρχίζω…”

πρέπει να ήταν γύρω στις πέντε όταν ο ουρανός είχε αρχίσει να φωτίζεται κι εγώ καθόμουν στο μπαλκόνι,τυλιγμένη σε μια πασμίνα, με ένα τσιγάρο από ώρα σβησμένο στο χέρι να σκέφτομαι πώς ήμασταν και πώς είμαστε,πόσο αλλάξαμε και πόσο μείναμε ίδιες…

“Κι είν' οι δρόμοι υγροί.
Τι κατάλαβαν τι
από μένα,
λες και τα μυστικά
τα κρατούσα κρυφά,
για να μείνουν κρυμμένα..”

κι αν ο χειμώνας ήταν αξέχαστος,το καλοκαιράκι ήταν ακόμα καλύτερο κι ελπίζω πως φέτος θα είναι ακόμα καλύτερο!:)μην το κυνηγήσουμε,δεν θα είναι όπως πέρυσι,αφού ούτε κι εμείς είμαστε όπως πέρυσι,θα είναι όμως κι αυτό ένα ακόμα καλοκαιράκι,με ποτά,ξενύχτια,οικογενειακά παγωτά,μπάνια και παρέα!

σ’ ευχαριστώ λοιπόν για τις αναμνήσεις!ήταν ό,τι χρειαζόμουν!!!

φιλιά,waldorf…

μαντεψεεεε…!!!

Τι θυμηθηκα?

πηγαινε τρια χρονια πισω!

πηγες?

τι σκεφτεσαι?

μμμ, ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΕΙΟ (Α,Β,Γ λυκειου)

 

photo_2

(το σχολειο μας, που στο παρελθον  ηταν, φυλακες , ορφανοτροφειο, στρατοπεδο αλλα  και ψυχιατρικη κλινικη, και γαμω?)

- Α λυκειου: Τις βαρετες πρωτες πρωινες ωρες  με Σοφουλακη , αρχαια…στη ταξη να γινεται χαμος, κι εγω οπως παντα στο τελευταιο θρανιο να διαβαζω λογοτεχνικα βιβλια και να την γραφω και εσυ στο πρωτο να καθεσαι με την αντιπαθεστατη Γεωργια (οχι τολμα να πεις κατι διαφορετικο)

- Α λυκειου:  Εσυ να γραφεις ποιηματα, και κανεις να μην σε καταλαβαινει, και εγω να σε φωναζω ‘’γεροντοκορη’’ και ‘’στριμμενη’’  (μαλακα ησουν η συμπαθεια μου, ξου μουχλα :p ) αλλα τωρα η ειρωνια σου ειναι το ναρκωτικο μου χαχαχαχα

-  Α λυκειου και Β λυκειου: να ντυνομαι σα φρικιο κι εσυ απο την αλλη σα παιδακι…ποπο ποοοσο μοιαζαμε! ( μαυρα εγω, ουρανιο τοξο  εσυ ,    αν και στη τριτη και οι δυο καπως ηρθαμε στα ισα μας)

- Γ λυκειου:  ^την πρωινη κοπανα^  ( σαφως χωρις απουσια!!! )

‘’τι εχουμε πρωτη ωρα?’’

‘’ Μαυριτσακη, φυσικη’’

‘’ Ποοοο , βαριεμαι, κανουμε κοπανα?’’

‘’Μεσα!’’

(και το αστειο της υποθεσης , παντα ειχαμε τις λιγοτερες απουσιες)

- η πρωινη απαραιτητη και κακια πλεον συνηθεια…το πρωινο τσιγαρο…πισω απο την εκκλησεια του Καπετανακειου (το σχολειο μας)               ‘’ο Αι Γιαννης ο Καπνιστης’’ (απο την εποχη των γονιων μας) υπο την μουσικη υποκρουση Μαλαμα και Βασιλη!

 

photo11

 

- Γ λυκειου:      Πρωτο θρανιο , κι ομως , καναμε χαλασμο , και δεν μπορουσαν και να μας πουν και κατι , δεξια ( η καλη αλλα περιεργη μαθητρια που αμα της πεις κατι φοβασαι μην σε δειρει (ασε που οταν ανοιγει το στοματακι μου μετα δεν τους ξεπλενει ουτε ο Ιορδανης) , και αριστερα το φυτο ---> φυτοοοοοο! , το υποδειγμα της ταξης , που αρχιζε να κανει παρεα με μενα και χαλασεεεεε ^^)

- Γ λυκειου: που βαζαμε τα ακουστικα στα αυτια εν ωρα μαθηματος και ακουγαμε μουσικη, τραγουδουσαμε κιολας…ποσες φορες μου χε σπασει τα νευρα αυτη η ανορεξικη που μας εκανε Ιστορια , στη τριτη λυκειου? Καλη  κοπελιτσα αλλααα…πφφφ ποιος ακουγε ιστορια οταν ειχαμε να κανουμε βουνο ασκησεις απο την κατευθυνση….?

- διαγωνμισμα τετραμηνου στα αρχαια, τριτης λυκειου γενικης παιδειας…

θρασυτατη οπως ημουν παντα εγραψα σε μια τεραστια κολλα την μεταφραση και την ειχα πανω στο θρανιο μας…Εσυ θεωρητικη εγω θετικη, και να σου λεω την μεταφραση, γιατι εσυ φλωρακι μου ποτε δεν ειχες κανει σκονακι (χαχαχαχα και μετα ελεγαν εμενα φυτο αι μαρη!!!) και να με πιανει νευρικο γελιο και να σε πιανει και σενα, να ρχεται απο πανω μας η Σπαχη και να αναρρωτιεται τι σκατα εχουμε παθει (ποπο τετοια γελια ειχα να κανω χρονια) και δεν ειδε καν το σκονακι…που με το συμπαθειο ηταν νααααα μεγαλο!

 

- Γ λυκειου:  μεσαια σειρα , τελευταιο θρανιο ο Κ. να πετα ατακες και να γελα ολη η ταξη , εκτος απο μια που ποτε κανενας συμμαθητης μας δεν επιασε, και μονο εμεις γελασαμε…

Κ. : ‘’Μα κυρια αμαρτια ειναι να μου βαλετε 10’’

Σπαχη: ‘’Αμαρτια ειναι που εισαι ετσι’’

- Γ λυκειου: εκθεση, αρχαια και κειμενα ---> η ΘΕΑ Σπαχη!!! Αγαπαμε Σπαχη, γιατι με εκανε να σκεφτομαι και να πηγαινω παραπερα!!! Γιατι πιστεψε σε μενα οταν εγω με ειχα του ‘’πεταματου’’ ( Ιουλια να μην με φωναζε καλα θα ταν!)

- Γ λυκειου: 17 Νοεμβρη γιορτη, ανοιγεις – κλεινεις την γιορτη με διαφορες απαγγελιες, εγω καπου αναμεσα ειπα ενα ‘’ποηματακι’’  του Λειβαδιτη. Επομενη γιορτη, κανεις παααλι τα μαγικα σου και εγω σα το χαζοχαρουμενο να σε παιρνω βιντεο και φωτο… Καμαρι μου! Φωναζα ‘’Αυτη ειναι η φιληηηη μου ‘’ (ποσο λαλημενη ημουν πες μου!)

- πρωτη μας εκδρομη στη τριτη λυκειου:

‘’ποοο , εγω Μαρινα δεν παω να πανε οι αλλοι…’’ (αντιδραστικη οπως παντα?)

‘’γιατι σκας ρε μαλακα?’’

‘’Παμε φιξ? Ψηθειτε , αντε ρεεεε ξυπνηστε’’

‘’ναιιι παμε να λιωσουμε στο σκραμπλ’’

‘’πες στους αλλους ομως να μας παρουν οταν θα γυρνανε μην παρουμε τσαμπα απουσιες’’

 

 16731_168084113715_614318715_2903921_5649301_s

(το τελευταιο μας ‘’σχολικο σκραμπλ’’ )

 

^και μεχρι να το σκασουμε απο την επιβλεψη των καθηγητων , κρυβομασταν πισω απο αμαξια , μπηκαμε μεσα σε ξενοδοχειο, τρεξαμε και ναιιιι τα καταφεραμε…! Λιωναμε 3 ωρες στο Φιξ και νιωθαμε ανθρωποι^

- Γ λυκειου: ναι ναι ναι μαμα σχολασαμε 1¨30 (μεταφραση,  ρε μανα σχολασαμε απο τις 11¨00 αλλα πηγαμε για καφε και και και και και …  τσιγαρο, αφου δεν με αφηνεις να καπνισω μες στο σπιτι, δεν αντεχω αλλο μες στο χειμωνα να βγαινω κρυφα στο μπαλκονι , ασε που η ταρατσα μας φιλοξενει πλεον εκατομμυρια γοπες)

 

- Ντριν ντριν (τηλεφωνο)

‘’ελα, τωρα σε σκεφτομουν, τι κανεις?’’

‘’Τι να κανω μαρη, διαβαζω γαμω γαμω , ολοκληρωματα, εχω διαγωνισμα αυριο στη κατε.’’

η,

‘’τσα, τι κανεις?’’

‘’διαβαζω αρχαια, αλλα βαριεμαι…το προγραμμα μου ειναι…’’

‘’θα παμε αυριο σχολειο? Βαριεμαι ολο μεσα να διαβαζω…’’

 

- σνιφ σνιφ   ρεεεεε δεν με πηρε παααλι ο Χρηστος…ολο μου σπαει τα νευρα (τον επομενο μηνα ημουν απλα χαλια γιατι ο μαλακας δεν με πηρε, η μου μιλησε ασχημα) μπλα μπλα , ο Χρηστος το ενα ο Χρηστος το αλλο (τρεχε Wladorf να με μαζεψεις απο τα πατωματα ---> επρεπε το χαστουκι να μου το ειχες δωσει νωριτερα βληττο!

 

- Γ λυκειου:

‘’Ξερεις τι εκανα χθες?’’

  ‘’Διαβαζες!’’

‘’εκτος απο αυτο χαζη!’’

‘’Που θες να ξερω βλακα?’’

‘’ξεκινησα να βαζω στο κουμπαρα που μου δωσες , τι θελω να κανω μετα τις πανελληνιες, μαλλον τι θελω να κανουμε’’

 

- ραντεβου στο Βενι σε 20 λεπτα οκ?

φυσικα μονο εμεις οι δυο στην ωρα μας… οι αλλες δυο παααντα αργοπορημενες (shit)

 

018 (το σημειο αναφορας μας )

 

- 19 Απριλιου στα γενεθλια σου :

Καθοδον :) χτυπηθηκαμεεεεε , μου χαλασες και την εκπληξη που σου εκανα (τουβλο)

‘’μαλακα, ειμαι λιωμα , ποπο δεν ξανα πινω ποτε στη ζωη μου, πως θα γραψω αυριο βιολογια? θα με γαμησει το Κουτσουμπι’’                                        (η super dupper βιολογα μου )

- πααααλι στο τηλεφωνο να μιλαμε (χρυση την ειχαμε κανει την forthnet!)

‘’τι κανεις?’’

‘’Παλ…’’

‘’Ασε ξερω, γιατι μαλωσες παλι με την μανα σου σημερα??’’

-  εν ωρα διαλειμματος και μεγαλης χαρας στο τελειο σχολειο μας

‘’Τρεχα μαρη να παμε εξω πισω απο την εκκλησια να κανω ενα τσιγαρο , δεν αντεχω αλλο, ποοο και εχουμε ακομα 4 ωρες’’'

- θυμαμαι που κατεβαινα τις σκαλες με τον καπνο στην κωλοτσεπη, ‘’σας γραφω οοολους στα @@@’’ , επανασταση?…τι χαζη που ημουν!!!

κι εσυ να με δουλευεις και να λες πως δεν παλευομαι (ασε ημουν μικρη χαχαχαχαχα…μμμ, ποσο μου λειψε που καναμε τοοοσες μαλακιες)

- οι απιστευτες συμβουλες της Μαρη!!! Και η αξιομνημονευτη ατακα :

ΑΓΑΠΑΣ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΜΑΡΗ ΑΠΟ ΜΕΝΑΑΑΑ … by georgia!

ιου θυμηθηκα τωρα την Γεωργια, μακρια απο μας!

(αμα λεω οτι πριν εμας ειχες παρει τον κακο το δρομο, και μαζι μας επιτελους ξυπνησες, ειρωνικη και στριμμενη!!!)

----> κατα βαθος ξερεις σε αγαπαω!

- πενθημερη times

1) ‘’εχεις προβλημα ?’’

‘’οχι!’’

‘’απεκτησε!’’ (η επιχειρηματολογια μου σκιζει )

2) ‘’τα κρυψες τα ποτα?’’

‘’ναι ρε δεν ειδαν τιποτα’’

‘’καπνο πηρες?’’

‘’εσυ τι λες ρε μαλακα?’’

3) ^ γλυκα ματια^ ‘’θα μου δωσεις τις γοβεεες σου?’’ χαχαχαχα κλασικη ατακα ποιας? Της τρεληηης!

4) ‘’Ρε μαλακα παααλι μου πηρες τα κοσμηματα μου?’’ (οποιος την εβλεπε απο πανω μεχρι κατω φορουσε τα κοσμηματα μου)

5) ‘’τρελη ξυπναααα , μας περιμενουν’’

‘’δεν μπορωωωωω , πονα η κοιλια μου’’

ΤΡΕΧΑ WALDORF- MAMA NA MAΣ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙς

6) ’’αντε καλη τυχη, και μην σε παρει απο κατω, αμα σου κανει κατι μας παιρνεις και ερχομαστε να τον πλακωσουμε’’

‘’σκατα!’’

‘’τι εγινε?’’

‘’τελειωσε , το νιωθω, ειναι μαλακας τελικα’’

‘’τουλαχιστον , εκανες σεξ σκασε !’’

7) που ροχαλιζα και με πειραζατε και με ηχογραφισατε κιολας, ΕΙΠΑΜΕΕΕΕΕ, εκτος απο τα 100 στραβα που εχω πανω μου εχω και στραβο διαφραγμα…! get over it και μην με πειραζετε σνιφ σνιφ

8)Που καθομασταν στο μπαλκονι του ξενοδοχειου με ποτο στο χερι και κοιτουσαμε τα αστερια ακουγοντας Μαλαμα!

9) Οταν εφυγε ο Χρηστος και ημουν σκατα, πηρατε λαδακι και κερακια και μου κανατε εκπληξη με τελεια μουσικη και μασαζ (κατι που δεν θα ξεχασω ποτε!!!)

10) ξυπνησαμε αργα , με τρελο hangover, και επρεπε να βιαστουμε να παμε στο πουλμαν, εμεις ετοιμαστηκαμε σε 5 λεπτα , η τρελη? Ακομα,  διαλεγε ποια βραχιολια ΜΟΥ θα φορεσει , και τι ταιριαζει με τα ρουχα της (στον κοσμο της? παντα!)

 

- ‘’ρε η μανα μου δεν με αφηνει….( το βασικο μας προβλημα )

α) να βγω μεχρι αργα

β) να κανω αυτο το αλλο… (καλε τουαλετα με αφηνε να παω μην αγχωνεστε)

γ) να παμε στη συναυλια του Πασχαλιδη, εχει λεει πολυ καπνα το Μυλος (ποπο αλλο προβλημα οταν γυρναμε απο την Ενοδια γιατι μυριζω τσιγαριλα? τι να μυριζω λεβαντα ? μπαρ ειναι , στην Ελλαδα ειμαστε!)

και γενικα,

1. παααλι βρηκε τσιγαρα στη τσαντα μου και μου την ελεγε, θα το παρει αποφαση ποτε?

2. παλι μου ελεγε οτι εχω παχυνει και με επρηζε,γαμωτο εχω παρει 4 κιλα , γιατι μου γαμα την ψυχολογια , σε μια βδομαδα ξεκιναμε πανελληνιες

3. μαλακα μου την ειπε επειδη εγραψα μαθηματικα κατε. σκατα ,οτιδηποτε κατω απο 19 ειναι σκατα (το 18 πχ ειναι σκατα)

4. παλι τα πηρε γιατι δεν καθαρισα σωστα το σπιτι (μην ξεχνιομαστε ειμαστε και 3 παρθενοι στο σπιτι, μαμα κορη και σκυλος!)

 

ΕΠΙΒΙΩΣΑΜΕΕΕΕΕΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΓΑΜΑΤΑΑΑΑΑΑ…ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΙΙΙΙ :( χαχαχαχα δεν παω καλα μου φαινεται , παντα ελεγα να φυγω απο το κωλοσυστημα του σχολειου και τωρα μου λειπει…μμμμ, μου λειπουν οοοολες οι μαλακιες που καναμε και το τραγουδι μας

 

‘’οτι μας δενει στα παλια ειναι οι κακες συνηθειες…’’

 

 

 

Αγγελα: ‘’μαλακα ο πατερας μου βρηκε κατω απο τον καναπε το προφυλακτικο που ειχα χασει’’ ---> θα μεινει για παντα!!!!! (αν και εγινε προσφατα, αξιζει βραβειο ντροπης!!!)

 

 

DSC01794 αυτη η φωτο ειναι για την Αυτη, δες τι πριγκιπα εχω…οχι δες…αν και σπαει νευρα αλλα ειναι θεος…!

Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Θα τα καταφερω? ! ?

Είμαι στο Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού από μωρό, είναι πλέον για μένα, τρόπος ζωής …(μην με ρωτήσετε τι είναι, γιατί αναπόφευκτα θα χρειαστεί να κάνω παραλληλισμό με τους προσκόπους,και το μισούμε αυτό). Πριν από δυο χρόνια πήγαμε  στην Αλόννησο να καθαρίσουμε τις ακτές και να βοηθήσουμε την Μ.Ο.Μ. Δυο εβδομάδες λιώσαμε να καθαρίζουμε τις παράλιες και να κάνουμε περιπολίες με τους υπεύθυνους της Μ.Ο.Μ.  Εκεί γνώρισα και τον Χρήστο , αρχηγός της κατασκήνωσης. (άσχετο αλλά για μένα τότε είχε σημασία).Τέλος πάντων, τέλειωσε η κατασκήνωση και πήραμε το καράβι να γυρίσουμε… –σε αυτή τη κατασκήνωση ήταν οδηγοί από όλη την Ελλάδα -

 

 

Φτάσαμε 6 το πρωί στο λιμάνι του Ηρακλείου ,εγώ λίγο στενοχωρημένη γιατί δεν ήξερα ποτέ θα ξαναδώ τον Χρήστο…Ετοιμαστήκαμε και περιμέναμε να βγει ο πολύς κόσμος και μετά να βγούμε κι εμείς…Καθώς έβγαινα από το καράβι , μου ήρθε μήνυμα από τον Χρήστο – χαρές και πανηγύρια εγώ – είχα λαλήσει…

Άδειασε το πλοίο σχεδόν , αποφασίσαμε να κατεβούμε , πήραμε σκηνές , σακίδια και ότι άλλο κουβαλούσαμε στους ώμους και βουρ για να δούνε οι δικοί μας τα βλαστάρια τους. Ήμαστε στην είσοδο και απέναντι οι δικοί μας να μας φωνάζουν γιούχου , να κουνανε χέρια πόδια , χαμογέλα ως τα αυτιά …

Μέσα σε κλάσματα δευτερόλεπτου, κι ενώ διασχίζαμε τον δρόμο,εγώ βρέθηκα ανάμεσα σε δυο ροδές, κόσμος να φωνάζει , κόρνες , να γίνεται χαμός

Δεν θυμάμαι πως ακριβώς έγινε...Θυμάμαι μόνο ,πως όπως έβγαινα από το καράβι ,κοίταξα από δεξιά κοίταξα αριστερά και ενώ , ετοιμαζόμουν να διασχίσω με τις άλλες τον δρόμο , ξεκίνησε από τα αριστερά μας μια ‘’ νταλίκα ’’ (ανέκδοτο έχει γίνει πλέον) και παρόλο που έκανα βήμα προς τα πίσω ,εγώ βρέθηκα ανάμεσα σε δυο ρόδες… Σταμάτησε η ρόδα της νταλίκας διπλά στο πόδι μου , σύρθηκα βγήκα , η μανά μου δεν είχε αντιληφτεί ότι με χτύπησε και έντρομη με τραβούσε από το χέρι , εγώ πάλι στο κόσμο μου να ψάχνω τα γυαλιά μου και συγχρόνως να της φωνάζω πως δεν μπορώ να περπατήσω … και φαρδιά πλατιά έπεσα στο δρόμο :) ήρθε και με πήρε και ασθενοφόρο , πρώτη φορά , ξέχασα και πόνους και όλα … κοιτούσα με δέος τα μηχανήματα μέσα … (από κεινη την μέρα πρέπει να ξεκίνησε η μανία μου να ‘’ κλέβω ’’ τις κασέτες του θειου μου με εγχειρήσεις και να τις βλέπω ) ---> σιχαμένη?

 

Ευτυχώς δεν χτύπησε κανένας άλλος, εντάξει κι εγώ στην ουσία δεν χτύπησα , θα μπορούσα να χα γίνει σουβλακοπιτα…Μερικά καψίματα , απώλεια μαλακών μορίων , ένα μικρό σπασιματακι…και κάτι άλλα , που δεν θυμάμαι. Πάντως στο νοσοκομείο μου είχα δίπλα έναν άγγλο μεθυσμένο που μου ερχόταν να τον πλακώσω στο ξύλο … τραγουδούσε και χούφτωνε τις νοσοκόμες , κατούρησε και σε ένα νεροχύτη γαμάτος , ο κλόουν μου !

 

 

Οκ , πονούσε  αλλά  δεν με ένοιαξε ούτε αν θα άφηνε σημάδι αλλά ούτε ότι έπρεπε να σταματήσω για κάποιο διάστημα κάθε είδους γυμναστική, ακόμα και το κολύμπι και το βόλεϊ… (για κάποιο διάστημα ήξερα τότε)

Με πείραξαν τα εξής :

- όταν η μανά μου μέσα στο σοκ της χίμηξε στο νταλικέρη

Μεταξύ μας, αυτό έπρεπε κάποιος να το πάρει βίντεο γαμωτο , ο μαλακας γύρισε και της είπε:

‘’Πως κάνεις έτσι κυρά μου δεν την σκότωσα κιόλας ’’ (το μαυρισμένο του μάτι δεν το λυπήθηκα)

- ήρθε στο νοσοκομείο θρασύς ένας αστυνομικός να μου κάνει αλκοτέστ , φαντάσου waldorf με τι βλέμμα τον κοίταξα ! Ήμουν 16 χρονών , τότε δεν έπινα στάλα αλκοόλ και ούτε καν κάπνιζα , είχα περάσει δυο εβδομάδες να καθαρίζω παράλιες … Από καράβι είχα βγει με  βερμούδα μου και την  μπλούζα της greenpeace , τι λες 6 ώρα το πρωί να τα έπινα ? και μάλιστα στο καράβι? Η μοναδική  φορά που είδα τον πατερά μου να παίζει ξύλο ήταν τότε , πάντα με μάλωνε που πήγαινα στις πορείες και γενικά ήταν ήσυχος (εκτός και αν μαλώνει με την μάνα μου ) και ξαφνικά βλέπω τον πάτερα μου κοκκινίζει και του παίζει μια μπουνιά … συνταρακτικές στιγμές

- μην ξεχάσω και τις εφημερίδες που με παρουσίασαν σαν ένα κοριτσόπουλο που πήγε διακοπές σε κανένα νησάκι στυλ Μύκονος η όποια μπεκρούλιαζε σε μπαράκια και το χειρότερο? Είπαν ότι εγώ έπεσα επάνω στη νταλίκα (την καημένη , πρέπει να την πλάκωσα , μόνο λεφτά για ζημίες σε ξένη περιουσία δεν μας ζήτησαν…και όλα αυτά γιατί? Γιατί έφταιγε το λιμενικό και οι minoan  lines…θα δυσφημούσαν ποτέ ένα δημόσιο φορέα και μια φτωχή εταιρεία ? Μπα…

τέλος, την επομένη μέρα χτύπησε μια νταλίκα ένα παππούλη , οι εφημερίδες τι έγραψαν ? Α , ότι είχε Αλτσχαιμερ!!! Αλλά ξέχασα πως μιλάμε για Ελλάδα…

 

 

Βασικά , χθες είδα μια ταινία , χαζοταινία θα την χαρακτήριζα…η όποια είχα κάτι σκηνές με αγώνες βόλεϊ …. Πάνε 2 χρόνια τώρα που έχω να πιάσω μπάλα, να μπω στο γήπεδο, να φορέσω επιγονατίδες…

Μου λείπει, μετά το ατύχημα έπρεπε να αλλάξω πολλά…τέρμα το βόλεϊ, η γυμναστική για ένα χρόνο…δεν είναι πως θα γινόμουν βολλευμπολιστρια…οχι! Απλά ήταν ένας τρόπος να ξεφεύγω, δεν θες να φανταστείς ποιανού το πρόσωπο έβλεπα όταν χτυπούσα την μπάλα…Ήταν και ο προπονητής μου γαματος.

Είμαι άτομο που αγχώνεται πολύ εύκολα και συνεχεία , το βόλεϊ ήταν το μοναδικό άθλημα που έμπαινα στο γήπεδο και τα πάντα προς στιγμή εξαφανίζονταν , ήμασταν η ομάδα ο προπονητής και εγώ … τίποτα άλλο δεν είχε σημασία … Φαντάσου λοιπόν πως το βόλεϊ λειτουργούσε για μένα κάτι σαν καταπραϋντικό … Ακόμα και όταν έσπαγα δάχτυλα (και στα δυο χέρια έχω σπάσει όλα τα δάχτυλα εκτός από τους αντίχειρες ) , όταν έβγαλα τον ώμο μου … μου άρεσε … όχι που χτυπούσα , αλλά που ήμουν συνεχεία σε κίνηση … εκστασιαζόμουν … για να μάθω να κάνω σέρβις από πάνω στα 9 μετρά και να περνά στους επιθετικούς μου πήρε ένα ολόκληρο χρόνο … και πλέον είμαι σίγουρη πως ούτε πάσα δεν θα μπορώ να κάνω πόσο μάλλον σερβίς…

Πήρα μια απόφαση χθες, θα ξεκινήσω ξανά προπονήσεις…μπλα μπλα μην μου πεις για το πόδι! Δεν με νοιάζει, δεν νιώθω καλά, θέλω να ξαναερωτευτω την mikasa και το νούμερο 7…Όμως ξέρω ότι θέλω δουλεία, ντρέπομαι βασικα, δεν θα μπορώ να περάσω σερβίς ούτε από τα 6 μέτρα…πφφφ…αν ξεκινήσω όμως θα το κάνω κρυφά :)

 

 

Το καλοκαίρι να ξέρεις έχεις δουλειά…θα με βοηθήσεις! (θες δεν θες ε? προειδοποιησηηηη ήταν) :) 

 

Πήρα απόφαση να νικήσω τον φόβο μου και θα το κάνω…

statler

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

θα τα φαω τα μουτρα μου…

 

come-back-once-youre-cracked-and-shit

Η μερα τρεμει στη γη που μενω..χιλια συννεφα κλαινε δεν εισαι εδω!

Ξερω βλακα δεν ειμαι εκει…και γιατι φοβασαι? Ολο φοβασαι κοτσαμ μαντραχαλος και φοβασαι…Εχω μεγαλη απορια…τωρα που θα μαι κατω 3 μηνες περιπου…Θα αντισταθεις? Οχι…ηδη μου μιλησες…μετα απο 4 μηνες, αξιωθηκες καμαρι μου να μου μιλησες…Τι σκατα θες? Στο χα πει δεν θα ξεχασεις…! Παλιοεγωισταρε…(ποια μιλα…)

Ολα τα καταλαβα εκεινη την πρωτη μερα στο παγκακι, εκεινη την μερα που πασχιζες να βαλεις μια ταμπελιτσα στη…μμμ, πως την χαρακτηρισες προχθες? Α ναι ιστοριουλα μας…Εκεινη την μερα που σου ειπα τι αισθανομαι και εγινες για τρεις μερες καπνος…φρικαρες (χεστη), εκεινη την μερα που εφευγα, κρατιομουν κρατιοσουν να μην κλαψεις να μην κλαψω…Η ιστοριουλα μας λοιπον,επρεπε να χει κυρηξει ληξη κατα τα λεγομενα σου…Το καλοκαιρι δηλαδη τι της δινεις παραταση?

Τοσο ιδιοι και συνχρονως τοσο μα τοσο διαφορετικοι. Εσυ κλειστος σα το στρειδι κι εγω ακριβως το αντιθετο.Φοβασαι και κανεις πεντε βηματα πισω, φοβαμαι και κανω πεντε βηματα μπροστα. Σε πλησιαζουν και κρυβεσαι σα χελωνα μεσα στο καβουκι της, με πλησιαζουν και αμεσως δινω απλοχερα συναισθηματα.Λεξεις, τις μισεις, τις λατρευω,αυθορμητη εσυ παλι παντα μαγκωμενος σκεφτεσαι την καθε σου κινηση…Ξεροκεφαλοι, εγωιστες, παντα χαμενοι στις σκεψεις, στο μυαλο μας επικρατει το απολυτο χαος, συναισθηματικοι και τρυφεροι…με μια λεπτομερεια να μας ξεφευγει, εσυ Κρητη (και στο μελλον Θεσσαλονικη) και εγω Λωζαννη.

Πως στο καλο σε αφησα να εισβαλλεις στην ζωη μου , ακομα πασχιζω να καταλαβω…αν και για να ειμαι ειλικρινης εμμεσα το αφηνω γιατι φοβαμαι μην χασει την μαγεια του…Ναι δεν ελπιζω, μαλλον δεν τρεφω πλεον αυταπατες και ξερω καλα οτι δεν μπορεις να μου δωσεις κατι παραπανω οσο κι αν το θες…για αυτο και αποφασισα να μην τα κανω μανταρα αυτη την φορα…οχι δεν θα καταπιεστω…απλα σε ξερω τωρα…Ξερω τους φοβους σου…

Εισαι εξυπνος παντως, μεσα σε τρεις ωρες, μεσα απο ερωτησεις παγιδες, καταφερες να μαθεις αυτο που ηθελες…

μονη?

δεν σε ξεχασα?

οτι ειπα δεν ηταν ψεμα?

θελω ακομα να σε δω και οχι μονο…?

ευχαριστημενος? Εσυ παλι κρυμμενος πισω απο την οθονη μου ξεγλυστρας σα το χελι…Παιζεις με τις λεξεις…αν και στο τελος μαθαινω αυτο που θελω (οχι ακριβως αλλα οτι καταφερα να μεταφρασω απο τις χαοτικες σου οπως παντα σκεψεις), θελεις να με δεις, δεν ξεχασες και μονος…Κρατιεμαι ομως και δεν ενθουσιαζομαι…πιστεψε με οσο κι αν δυσκολευομαι, κρατιεμαι…Μερες τωρα δεν πολυμιλαω για σενα σε καμια απο τις τρεις…! Εκτος απο την πρωτη μερα που μου μιλησες μετα απο τεσσερις μηνες, οποτε εκανα και σα τρελο απο χαρα(σκασε μωρη πολλα λες παλι)…Οσο παιρνουν οι μερες οι αμυνες μου αρχιζουν να ξυπνανε…δεν ξεχασα οχι! Αλλα δεν ξεχασα και το ποσο με πονεσες…οποτε κρατιεμαι , μεχρι ποσο δεν ξερω…δεν προιδεαζω το καλοκαιρι…εξαλλου εχω 20 μερες ακομα μεχρι να κατεβω…μεχρι τοτε…Απλα περιμενω τον καφε μας στο φιξ…

         τελος τωρα η κουβεντα για σενα ομως!

Sleep-Heart-Attack

Μικρηηηη, δεν ξερω αν θα με πετυχεις μεσα πιο μετα γιατι τα ματια μου κλεινουν…μετα απο μερες θελω να κοιμηθω λιγο…Ναι σωστα ειπα, μετα απο μερες….Το αιωνιο αγχος ξαναχτυπα με τα γνωστα του συμπτωματα : αυπνιες , πυρετους , εμετους και εφιαλτες…

3 πραγματα μου απαγορευσε η ενδοκρινολογος μου¨

-ιωδιο ( πανευκολο)

-αγχος (εχω εγω αγχος…την παραπληροφορηση μου μεσα!)

-νικοτινη (δεν θα’στε σοβαρη)

το πρωτο το χω χαλαρα…τα αλλα δυο…τσουκ!

ΖΖΖΖΖζζζζζ φυσα δαιμονισμενα…και κανει ενα κρυο, μπρρρ,ειμαι με την κουβερτα τυλιγμενη,γιατι γαμωτο εχει τρελαθει ετσι ο καιρος….Εχω την Αγγελα στο skype  να γκρινιαζει για την ζεστη της Αθηνας και εγω η καημενη ‘’ιντα’’ να της πω? (ιου , εδω στη ξενιτια μου βγαινει συχνα το κρητικο, και το αστειο ειναι πως ποτε δεν μιλαωωωω ετσι  :/ ) Αυριο γραφω…πλακα ειχε οταν με ρωτησες πως παει η υλη…μμμ, μηπως δεν υπαρχει υλη? 900 σελιδες + 250 ασκησεις…Τι θα γραψω ηθελα να ξερα…οτι κατεβασει το μυαλουδακι μου και οτι θυμηθει απο μαθηματικα τριτης λυκειου, οχι πως εχουν σχεση αλλα κααατι μπορω να λυσω. Αυτο που δεν λυνω τις απλες ασκησεις και λυνω τις δυσκολες…αποτελει ενα μυστηριο! Αχ Βαχ…

 

(μετα απο 3,5 ωρες)

Ποοοο με πηρε ο υπνος…να δω πως θα κοιμηθω το βραδυ!Πφφφ,τελος παντων σημερα εφαγα μια φλασια…ακου το τραγουδι…

 

 

 

δεν θυμομουν πως ηταν του Δρογωση…Πολλες αναμνησεις ξυπνα!

Οπως φανταζεσαι τα παρατησα…ειμαι πτωμα, οι αντοχες μου ελαχιστες και το μυαλο μου δεν στροφαρει…! Οτι γραψω εγραψα…! Αντε να φευγουν ενα-ενα…! :) 19 και σημερα? χαχαχαχαχαχα

Πηρα σημερα το μπαμπα να τον ακουσω…μου ελειψε, και το σηκωσε η ‘’Αλλη’’…Αμα βαλω να την δειρουν λες να καταλαβουν οτι το κανα εγω? Ναι αντιπαθω την ‘’κοπελα’’ του μπαμπα μου (ευγενειες με επιασαν?), αμα ηταν σωστη δεν θα χα κανενα απολυτως προβλημα! Οχι δεν εχω προβλημα με το οτι εχει σχεση, ο μπαμπας , δικη του ζωη οτι θελει κανει…Περσινα ξινα σταφυλια, εχουν χωρισει οι δικοι μου απο τα 6 μου. Απλα , θελω να ειναι ευτυχισμενος…και δεν ειναι! Η μανα μου ας πουμε ειναι, και φαινεται! Ξυπνα ρε πατερα, ελεος! Κοιτα την , ειναι μια μπαρμπι, ακους κλασικη μουσικη, μεγαλωσες με beatles ,dire straits … και εκεινη ακουει Βοσκοπουλο. Κθε φορα που σου κανω το χατιρι να ρθω διακοπες μας ψηνει το ψαρι στα χειλη, της βρωμα το ενα της βρωμα το αλλο…Το οτι καθεσαι σα μαλακας και κανεις τις δουλειες του σπιτιου και αυτη ξυνεται?  Δουλευεις 8 το πρωι με 10 το βραδυ…’’δουλευει’’(δημοσιος υπαλληλος) κανενα πενταωρο….και καθεσαι σα τον χαμαλι…εχεις προβλημα με την πιεση και αντι να σου μαγειρεψει ενα φαι, που σχολα νωρις , πας να φας εξω…Δεν ξεχναω την προηγουμενη φορα που σου εβαλε λογια  και τσακωθηκες με την μαμα του Λαντολφ.Δεν θα κατεβω?Δεν  σε αναγνωριζω…Εσυ ησουν το αντιδραστικο, που ηταν ΚΚΕ εσωτερικο και αγωνιστηκες, τωρα? Ενας αρχιτεκτονας που ξεχασε τα παντα…μαγεια σου χει κανει? Ποτε σου αρεσε εσενα η κοσμικη ζωη…ασε που στο Ηρακλειο ολοι γυφτοι ειναι, σκατα νεοπλουτοι αγροτες που επειδη εχουν πεντε τσουγκρανες κατι εκαναν…Αχ, αντε να σου περασει γιατι αμα την παντρευτεις να ξερεις θα την πνιξω! ΞΥΠΝΑ!

Τεσπα μην συγχυστω παλι…αρκετο που την ακουσα να μου λεει ‘’διαβαζεις η τον κοσμο παιζεις’’ αι μωρη παρδαλο , που εβγαλες το λυκειο με δυσκολια και εκει σταματησες, αντε που νομιζεις πως ο Ντοστογευσκι ειναι τραγουδιστης ροκ μπαντας…Τοσα χρονια πως δεν μου εχουν πεσει τα μαλλια με τοσα μαργαριταρακια που χει πεταξει το στοματακι σου…(και την μανα μου μην την ξαναπιασεις στο στομα σου, θα σου σπασω τα κοκαλα) !

(για να μην παρεξηγηθω δεν εχω προβλημα που δεν πηγε πανεπιστημιο, προβλημα εχω που μου κανει παρατηρησεις – αν και σε αυτο φταιει ο father -)

Αντε μαρη αργεις να γυρισεις απο μεσαααα!

μιλαμε στο skype

bisous

 



statler




<< Τι ειναι ευτυχια? Ερωτας μου απαντουν. Ομως ο ερωτας ουτε φερνει ουτε εφερνε ποτε την ευτυχια. Το αντιθετο μαλιστα, ειναι παντα πηγη ανησυχιας. πεδιο μαζης, νυχτες αγρυπνιας στις οποιες αναρωτιομαστε αν κανουμε το σωστο. Ο πραγματικος ερωτας ειναι εκσταση και συναμα αγωνια. Εψαχνα την ευτυχια για πολυ καιρο στο ζωη μου- τωρα το μονο που θελω ειναι χαρα. Η χαρα ειναι σαν το σεξ : εχει αρχη και τελος . Θελω ευχαριστηση. Θελω να ειμαι ικανοποιημενη , ευτυχια ομως? Εχω παψει να πεφτω σε αυτη τη παγιδα. >> Paulo Coelho

καλοκαίρι….

Summer Λοιπόν είναι πάρα πολύ ωραίο να κάνεις διακοπές και να μένεις σπίτι σου all alone..!γυρίζω στο σπίτι μου από τη θάλασσα και δεν με νοιάζει αν δεν πλύνω το μαγιό μου,αν έκανα μπάνιο και άφησα νερά ή αν κάηκα και έχω γίνει σαν παντζάρι..κανείς δεν θα μου πει τίποτα!!ντουζάκι για να φύγει το αλάτι,ενυδατική στους καμένους ώμους μου,ρούχα φαρδιά και αράζω στο μπαλκόνι..ησυχίααααα…τέλειο?κάθομαι λοιπόν λίγο κι απολαμβάνω αυτή την ωραία μοναξιά και μετά βγαίνω..κοιμάμαι αλλού,γυρίζω την άλλη μέρα αργά και γενικά κάνω τη ζωή μου χωρίς κανείς να ασχολείται με αυτό!:)κάνω λοιπόν διακοπές στο σπίτι μου και είναι τέλειο!

σήμερα τέλειωσα το συμμάζεμα του σπιτιού μου,που το είχα παρατήσει μέσα στην εξεταστική..ήρθε στα ίσα του το σπιτάκι μου και πολύ το χάρηκα,αν και κουράστηκα γιατί τώρα δεν μου βγάζει ένταση λόγω ακαταστασίας!

λοιπόν μικρή σήμερα σκεφτόμουν πως κι εγώ θέλω να γυρίσω στο Ηράκλειο αλλά μόνο για να δω ξανά τα μέρη που έχουν αναμνήσεις,να κάνω βολτίτσα στην πόλη,να δω εσάς και όσους μου έχουν λείψει εκεί κάτω και γενικά είναι αυτό το οικείο που με τραβάει πίσω..κι όμως κι αυτό με απωθεί…δεν ξέρω,είναι και κάτι αρνητικό που έχει η πόλη μας…θέλεις η ανοργανωσιά της,οι Κρητίκαροι που κυκλοφορούν κι αναρωτιέσαι από που το έσκασαν,η υγρασία,το λιμάνι που φοβάσαι μην πιτσιλιστείς και πάθεις τίποτα..δεν ξέρω…ίσως είναι που ένας τόπος τόσο οικείος έχει να σου προσφέρει αρνητικές μνήμες εξίσου με τις θετικές…τι να πω..!πάντως όπως και να’ χει νομίζω ότι 20 μέρες τον Αύγουστο είναι υπεραρκετές ώστε να περάσω καλά και να φύγω όταν θα έχω αρχίσει να το χρειάζομαι…!

ααχ!άντε να βρεθούμε όλες μαζί!διακοπούλες are coming!!!!!:D για την ώρα πάω να κοιμηθώ στο συμμαζεμένο και ήσυχο δωματιάκι μου!;)

 

the_end

φιλιά, waldorf

Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Je voudrais dire beaucoup…!

 

 

Παρεακι έχουμε σήμερα σουσουράδα? ‘’Κορίτσι που ήθελες πολλά’’ χάρηκα, αν και διαδικτυακά,δεσμεύομαι να ανεβώ ( άντε στα γενέθλια μου? το ελπίζω) να σε γνωρίσω και από κοντά…μέχρι τότε καλά να περάσετε απόψε!

Μάντεψε τι ακούω…

Μμμμ, σου θυμίζει κάτι? Αφιερωμένο…ξέρεις εσύ…ναι σε σένα λέω βλαμμένε!

Λοιπόν,μόλις ξύπνησα! Όχι δεν κάνω πλάκα, η ώρα εδω είναι 12 παρά…εεε κοιμήθηκα 8 το απόγευμα.Το πήγα σερί…διάβασμα λεμεεεε…! Όσον αφορά την σύγκριση που έκανα χθες. Κοίτα, ξέρεις καλά μικρή πως πάντα μα πάντα λέω και θα το λέω πως με θεωρώ χαζή, αλλά συγκριτικά με την Μ. είμαι λιγότερο χαζή. Όχι, δεν είμαι κακιά, ειλικρινής! Απλά έχω περάσει ατέλειωτες νύχτες όταν κατέβηκα Κρήτη να της εξηγώ ανάλυση και χημεία.  Δεν είναι ότι ήταν  εύκολα, απλά στα ελληνικά είναι λογικό να μου φαίνονται πιο εύκολα. :/ Που να κάνει τα δικά μου. Τέλος πάντων, υποτροφία? Υποτροφία ας είναι…

(τι σκατα τόσο όμορφη φαίνεται η παραλιακή μας?)

Ανυπομονώ γαμωτο, να κατέβω Ηρακλειακι…μου λειψε! Ωχ,τι είπα? Κατά βάθος, ναι μου λείπει, μου λείπει το γεγονός που όλοι γνωριζόμαστε λίγο πολύ …(υπερβολικο όσο να ναι μιας και είμαστε κάτι παραπάνω από 100.000 κάτοικοι , στο Ηράκλειο , αλλά φατσικα τουλάχιστον γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο), η αίσθηση πως είμαι με τους δικούς μου, κι ας ξέρω καλά πως μια ώρα μετά την άφιξη μου, θα θέλω να φύγω και να γυρίσω στη Λωζάννη. Δεν βαριέσαι, όπως λέει και ο Ζιώγαλας ‘γλυκιά που είναι η πατρίδα, σαν είναι μακριά’ Μέλι! Μέλι! Μαζί σας να μαι και ξεχνώ και τους πετσαρους κρητικούς  –ίου- και ότι με εκνευρίζει πλέον που έχουμε καταστρέψει το νησί μας,με τις μαλακιές μας…! :(

(στο Θαύμα της Αννυ Σαλιβαν? Φτου σας εν με αφήνατε να προσέξω! Τεσπα, μου λείψε και το Αγγελάκι μας)

Τελικά , πρέπει να πάρω απόφαση ότι η νικοτίνη από τα πνευμονία μου δεν παίζει να βγει, γιατί πολύ απλά δεν θέλω. Να δω πως θα συμβιβαστεί η ‘’ γκεστάπο ’’ μου, άντε επειδή  έχω κέφια σήμερα, η μανούλα μου. Πολλά μέλια, άστο  δεν μου πάει. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την μέρα που έμαθε ο έρωτας μου, ο παππούλης μου , πως καπνίζω. Ήμασταν θυμάμαι στο εξοχικό, στην Χερσόνησο, καλοκαίρι τρίτης λυκείου, κοιτούσαμε το βαρκάκι του στη θάλασσα, μόλις το είχαμε ρίξει. -το όποιο περιττό να πω,  πως  έχει ονομάσει με το όνομα μου ( η σχέση αυτή μεταξύ μας θα ναι πάντα  κάτι το αδιανόητο) –

Τέλος πάντων, πάλι ξεφεύγω από το θέμα … Το ξέρα ότι το είχε μάθει, φρόντισε βλέπεις η μανούλα μου, γιατί ξέρει καλά πως ότι μου ζητήσει ο πάππους χαλί να γίνω θα το κάνω… ! ( για να είμαι ειλικρινής έξυπνη κίνηση έκανε)  Οπότε όταν τον κοίταξα , ήξερα ,  είχε στεναχωρηθεί πολύ, φαινόταν πως μέσα του γινόταν πόλεμος. Καθώς βλέπαμε λοιπόν, το βαρκάκι του, του είπα ‘’ και φέτος θα φάμε τα ψαράκια σου παλικαράκι μου’’ – παλικαράκι κλασική προσφώνηση που τον τρελαίνει-  , όσο κι αν ντρεπόμουν, ήθελα κάπως να σπάσω την σιωπή του…Χαμογέλασε και με κοίταξε με ένα βλέμμα που δεν έχω ξαναδεί,  ‘’ Θέλω κάτι να σου πω ’’ .Έχω μείνει εγώ , έχω αλλάξει πέντε χρώματα…Παρόλα αυτά βρήκα το κουράγιο και τον ρώτησα τι θέλει να μου πει. Γυρνάει  και  βγάζει από την τσέπη του 20 ευρώ και μου λέει ‘’ Εμείς έχουμε αξιοπρέπεια, δεν θέλω να παίρνεις από άλλους, θέλω να ξέρεις τι κάνεις…πάρε αυτά, να αγοράσεις! ‘’

Μαλακα, με γαμησε ! Όταν του πα  πως δεν είναι ανάγκη να μου δώσει , αφού ήδη μου είχε δώσει χαρτζιλίκι και έχω αν θέλω να αγοράσω …  η απάντηση του ήταν : ‘’ Ξέρεις , πως ήμουν καπνιστής, όποτε ξέρω καλά πως με το να σου φωνάξω η να σε μαλώσω , δεν θα κερδίσω τίποτε, πάντα αντιδραστικό στοιχειό  ήσουν . Όσο κι αν με στεναχωρεί , εγώ θέλω η εγγονή μου, στην όποια έχω εμπιστοσύνη, να είναι ανεξάρτητη και να μην παίρνει από άλλους.  ‘’

Δεν χρειάζεται να αναλύσω πως ένιωσα και πόσες διαφορετικές αποχρώσεις του κόκκινου και πράσινου  πήρε το πρόσωπο μου…Εν τέλει, δεν το έκοψα και προς στιγμήν ούτε και θα το κόψω…αλλά αυτή την σκηνή θα την θυμάμαι για πάντα!

 Αλλαγή θέματος :

Σήμερα, δεν είχα καμία απολύτως όρεξη να ακούσω,να μιλήσω , και όλα τα συναφή , με κανένα. Όποτε έκλεισα κινητά και σταθερά, πάτησα και ένα απασχολημένος σε msn και  skype και βυθίστηκα σε διάβασμα και σκέψεις…Αρχίζω να με τρομάζω, που ενώ ποτέ δεν μου άρεσε να μαι μονη, τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερο αποζητώ την απομόνωση. Μην μασάς κοριτσάκι,  φάση είναι θα περάσει…! Πάει με χάλασες…και σε χάλασα…Κακές συναναστροφές παιδί μου!

 Τι έκανα σήμερα ? Ότι θα κάνω για τον επόμενο μήνα μέχρι τις 7/7 : μαμ σκατα και νάνι, συν τις άπειρες ώρες διαβάσματος. ΟΟΟΟοοοο, έχω προετοιμαστεί ψυχολογικά από τώρα, που θα τους αναγγείλω ότι θα ξανά κάνω τον χρόνο…! Κοιτα , ξεπέρασα το κόμπλεξ μου, αυτή την σκέψη πως επειδή θα επαναλάβω το χρόνο είμαι αποτυχημένη….? Α γεια σου  αυτή ! 

 

epfl_photo4

 

Λοιπόν, θα τα ξανά πω για να τα εμπεδώσω μια ακόμη φορά.

1) Βρέθηκα σε μια ξένη χώρα, άγνωστη μεταξύ άγνωστων και κλήθηκα να ανταπεξέλθω σε ένα κόσμο τελείως διαφορετικό.

2)Έπρεπε να ξαναφτιάξω την ζωή μου από το μηδέν. Εάν ήμουν Ελλάδα ξέρω καλά πως θα ταν πιο εύκολο …

3) Βρίσκομαι σε ένα από τα καλυτέρα πανεπιστήμια παγκοσμίως και στην Ευρώπη μάλιστα το τμήμα μου είναι πρώτο.

4)Έπρεπε να μπω από ένα εκπαιδευτικό σύστημα σκάρτο, σε ένα αρκετά εξελιγμένο…και αρκετά δύσκολο ομολογώ!

5)Το epfl,  όπως σωστά το χαρακτηρίζουν,  είναι σχολείο όχι σχολή. Περνάς εκεί μέσα  9-10 ώρες την μέρα…δεν είναι λίγο,δεύτερο μου σπίτι είναι πλέον! Καλείσαι μετά τις ατέλειωτες ώρες μαθήματος και ασκήσεων να πας σπίτι και να διαβάσεις άλλες πέντε ώρες το λιγότερο. (κάτι που εξ’ αρχής δεν έκανα, δεν είχα αντοχές.)

–> μην ξεχνάμε και το γεγονός ότι για 2 μήνες, μέχρι να ελευθερωνόταν το σπίτι μου,  έμενα με μια κοπέλα, κρητικιά κι αυτή, αν και μικρότερη και σκατα φιλοξενία ήταν… κατάντησα να νιώθω μανά στα 19 μου.

6) Έπρεπε να παλέψω πρώτα με τους δαίμονες μου, βιολογία? αρχιτεκτονική? ιατρική? Η ιατρική και η biology engineering  πάει στο διάολο έχουν σχέση μεταξύ τους… Τώρα η αρχιτεκτονική? Λόγω σχεδίου κυρίως  , και γενικότερα ως επιστήμη πάντα μου άρεσε, μου το κόλλησε ο μπαμπάς, πάντα το σπίτι ήταν γεμάτο με βιβλία της δουλειάς του…! Πηρα και το ‘’ χέρι ’’ του όπως μου είπε κάποτε η γιαγιά.  Είναι και το πάθος μου  με τα εικαστικά. Με το που σκέφτηκα την λέξη εικαστικά. Όπα? Κάνω εγώ για πολυτεχνείο?Κάνω?  Αφού δεν είμαι τόσο έξυπνη… Ναι οι έρευνες ήταν πάντα ένα όνειρο. Όμως το σκίτσο? τα κοσμήματα? και οτιδήποτε άλλο, είχε σχέση με τα χεριά, που έλεγα από μικρή ? Πάντα με φλέρταραν άσχημα…!

7) Και ξεπερνώντας τις ανασφάλειες…Μετά ήρθε η γλώσσα. Μμμ, μιλώ καλά γαλλικά. Δεν είμαι ψώνιο, απλά μιλώ από τότε που γεννήθηκα…ήθελα δεν ήθελα… η μανά μου καθηγήτρια γαλλικών! Ανάλυση σε γαλλικά? Άλλο να μιλάς και να γράφεις και άλλο να διαβάζεις επιστημονικά βιβλία που και στα ελληνικά θα σε δυσκόλευαν!

8) Το άγχος που η μαθήτρια του 19 απογοήτευσε πλήρως τους δικούς της γιατί δεν έβγαλε 20 στις πανελλήνιες …?  Αποτυχία , αποτυχημένη, ντροπή… αυτές οι λέξεις θα μου μείνουν, μορφωμένοι άνθρωποι και σκεφτήκαν έτσι! Μόνο ο Νίκος (ο μαθηματικουλης μου)  το περίμενε, ήταν 50-50% σίγουρος, πως η θα καταρρεύσω η θα γραφώ τα αναμενόμενα εικοσάρια … Θυμάσαι που εξαφανίστηκα όταν βγήκαν τα αποτελέσματα και τι σου πε η ‘’ γκεστάπο ‘’ μου …   Ένα χρόνο γαμησα την υπόσταση μου,  το στομάχι μου από τους εμετούς, από τους πυρετούς λογω άγχους, τις ταχυκαρδίες, τις λιποθυμίες…!

Και ας τολμήσουν να μου πουν το οτιδήποτε…Τους έχει σηκώσει και τους έχει πάρει! Μην μου συγκρίνεις μάνα την Σορβονουλα που έβγαλες με το Epfl κι εσύ μπαμπάκα την Αρχιτεκτονική του Μιλάνου με το Epfl…Όχι δεν τίθεται θέμα σύγκρισης, ούτε καν υπόνοιας. Εδω κινούμαστε ως μονάδες, μονάδες που στο μέλλον θα παράγουν έρευνα και όσοι δεν έχουν τα κότσια allez…!Δεν είναι τυχαίο που το 70% το πρώτο χρόνο τα παρατά η αλλάζει σχολή η ξανά κάνει τον χρόνο…Μιας και εδω δεν έχει, δεν πέρασες ένα μάθημα και τι έγινε….Δεν πέρασες ένα μάθημα? Μerde! Ξανακάνεις τον χρόνο χρυσό μου… Τόσο απλό και κατανοητό!  Δεν υπάρχει πάω να μιλήσω στο καθηγητή και τέτοια. Τσου…!Υπάρχει ολόκληρο site που σου λέει συμβουλές με το τι να κάνεις άμα δεν περάσεις ένα μάθημα.  Εδω στο δεύτερο χρόνο έρχονται εταιρείες και σου ζητούν να σε προσλάβουν…!

 

Λοιπόν, μην τολμήσετε και με συγκρίνετε… Ναι μπαμπά, όταν βγούμε για ποτό εδω,  και μας  ρωτάνε που σπουδάζουμε με το που θα ξεστομίσουμε  την λέξη epfl μας κοιτανε σα να μαστέ η ιδιοφυίες…Για να είμαι ειλικρινής  ενώ με ενοχλεί γιατί ψωνίζονται μεν του epfl τα παιδιά,  αλλά ναι ρε φίλε εσύ είσαι στο unil  ( η διπλανή μας σχολή )  η ότι άλλη σχολή… Εμείς  στο  epfl, έτσι πρέπει να μας κοιτάς, γαμιόμαστε στο διάβασμα κι εσύ ΙΣΑ που διαβάζεις 3 ώρες την μέρα…ΙΣΑ που κάνεις 5 ώρες μάθημα τη μέρα, κάνεις excel και εμείς τα μαθήματα που κάνουν στο πρώτο εξάμηνο στη πληροφορική, εμείς πρέπει να κάτσουμε 9 ώρες στη σχολή και μετά άλλες 5 ώρες το λιγότερο να διαβάσουμε….project,bonus test,εργαστήριο πέντε ωρών χωρίς διάλειμμα,να φτιάξω προγράμματα στον υπολογιστή που μελλοντικά θα με βοηθήσουν στην ερευνα…Ναι είναι μια τρελα να μπαίνεις στο αμφιθέατρο και να λες καλημέρα και το μόνο που θα σου πουν είναι ‘’τις έκανες τις ασκήσεις’’ . Αλλά έτσι είναι…η διαβάζεις η τον πουλο…

Ξέσπασα? Ξέσπασα…θα αποφύγω να το διαβάσω γιατί ξέρω πως πάνω στα νευρα μου θα χω γράψει  υπερβολές…αλλά με την ένταση, παρασύρομαι! Δεν αντέχω την γκρίνια…και για να μην το αναλύσω περισσότερο γιατί θα πω πράγματα που καλό θα ναι να μείνουν μέσα και να μην βγαίνουν παρά έξω….σταματώ εδω! :)

Πέρα από την σχολή , τώρα που το σκέφτηκα, ρωτά την αδερφη  σου για το κάμπινγκ…γιατί πρέπει να ενημέρωσω les parents,une activite necessaire…!

Χαίρομαι που τελείωσες επιτέλους την εξεταστική, άντε να ηρεμίσεις λίγο κι εσύ…ανυπομονώ να έρθει και η δική μου σειρά…άντε ! Πολλά εγραψαααα!

Όσον αφορά το παππούλη μου σε άλλο πόστ θα αναλύσω την σχέση μας!

statler

 

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

διαβασμα? merde!!!

 

:) βαριεμαιιιιιιιιι να διαβασωωωω… :( φτου! 22 ξεκινώ γαμω…Αναλυση σου ρχομαιιιι…και μετά Βιοχημεία,Μοριακή,Μηχανική,Προγραμματισμό,Άλγεβρα…σε λίγο θα πιστέψω πως σπουδάζω μαθηματικά…ουπς το ξέχασα epfl = μαθηματικά…Πρέπει να μάθω 20 amino acids σχηματικά φτου και ξανά φτου…να λύσω κι άλλες διαφορικές…comprendre la system de communication de la cellule…να λύσω κι ααααλλες ασκήσεις μηχανικής…σειρές…πινάκες…μπαμ αγχώθηκα !!! Πάω ξανά στα βιβλία μου που τόσο αγαπώ…1000 σελίδες το καθένα…γκρρρρ πάω πάω σνιφ σνιφ σνιφ….

 

statler

το πορτοκαλί μας τετραδιακι…

salut ,

Δεν μπορώ να κοιμηθώ…! Πριν από λίγο αποφάσισα να κλείσω τον υπολογιστή, να βάλω μουσική, να χουχουλιάσω στην κουβερτούλα μου (ναι κάνει ψόφο) και να ακούω και από έξω  τον ήχο που κάνουν οι σταγόνες της βροχής στα τζάμια.   Μέσα στα περιοδικά είχα και το…το…το…τετραδιακι μας! Το κοίταξα πέντε-έξι φορές αλλά δεν του έδωσα καμία σημασία. Αντιστάθηκα! Βέβαια, όταν τέλειωσα το περιοδικό…η ματιά μου ξαναγύρισε εκεί… ‘έκτος εαυτού η παραλήρημα’ θυμάσαι?

 

DSC00291 

Ξεκινήσαμε να σχολιάζουμε στίχους από ποιήματα και καταλήξαμε να καταγράφουμε ότι σκεπτόμασταν και νιώθαμε…πανελλήνιες, άγχος, διάβασμα, Χρήστος  (εγώ), που και που Γιάννης (εσύ),  αρκετές σελίδες φυσικά, αφιερωμένες με πολλή αγάπη  στην μάνα μου … Ήταν δυνατόν να λείπει κάτι τέτοιο? Όσο σκέπτομαι που πλακωνόμασταν…και ακόμα δηλαδή κρατά καλά αυτή η κολόνια απλά τώρα είναι κάπως διαφορετικά. Τώρα με πρήζει για την κακή μου συνηθεία ( δικαιολογημένα αλλααααα ) …’’κοψε το κάπνισμα , ‘’Θα βγεις φυσικά πάλι για να χαρμανιασεις και να πιεις με τις φίλες σου’’ (εν τω μεταξύ ούτε αλκοολική να μουν) Παραβλέπω όμως,  το τεράστιο κεφάλαιο  μαμά γιατί το ξέρουμε απ’ έξω  και καταντά γραφικό πλέον… Αν και μεταξύ μας την λατρεύω, ήταν και θα ναι μάνα και πατέρας…

Τι έλεγα? Μμμμ, αρχικά ξεκίνησα να το ‘’ ξεφυλλίζω ’’ , τι το θελα? Πες μου … Αμέσως σηκώθηκα, πάει ο ύπνος, πάνε όλα … Έστριψα τσιγάρο και χωρίς να το σκεφτώ  βγήκα στο μπαλκονάκι και άρχισα να το διαβάζω . Ακόμα προσπαθώ να συνέλθω από το κρύο γιατί φαραώ η πανέξυπνη  κοντομάνικα μες στο σπίτι  και έξω έχουμε 15 βαθμούς (!). Μετά από το ‘’ ξεφύλλισμα ’’ άνοιξα αναπόφευκτα,  το λαπι τοπ…δεν άντεξα!

DSC00288

(όλοι κοιμουνταιιι ακόμα και ο πιο πολυσύχναστος  δρόμος είναι άδειος)

Πρώτη σελίδα, βλέπω με μεγάλα πράσινα γράμματα ‘’ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ’’ (δεν είναι ανάγκη να πω ποια το έγραψε…). Τελικά αυτή η γαμημένη ανασφάλεια, σκέφτηκα , δεν θα με εγκαταλείψει ποτέ! Δεν βαριέσαι…είπα από μέσα μου! Καμπόσες σελίδες παρακάτω έχεις γράψει ‘’θυμάμαι, δεν ξεχνώ ποτέ όσα δε μου ζητούν να τους αποδείξω’’ Κλασικά, από κάτω σχολιάζουμε και οι δυο , σκέψεις πάνω σε αυτό…μπλα μπλα μπλα…αυτή η φράση με προβλημάτιζε για πολύ καιρό…! Χαμογελώ κι ας  ξέρω καλά πως σε λίγο, δεν αργεί … θα βάλω τα κλάματα…τόσα συναισθήματα,τόσες σκέψεις…τόσες αναμνήσεις… μου λείψες!

Οι σελίδες  εκεί που γραφώ συνήθως δεν  είναι λείες , κάνουν βουνά! Θυμάμαι πως όταν  έγραφα έκλαιγα…Τι έφταιγε? Κάθε μέρα 15 ώρες μαθημάτων, σχολειό και ιδιαίτερα, σπίτι, διάβασμα μέχρι τις 4, ξύπνημα στις 7 και πάλι τα ίδια …  κλεισμένη σε 4 τοίχους εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο…Ζούσα μόνο για  τις κοπάνες που κάναμε που και που, το διάλειμμα με γέλια και νικοτινηηηη ε, και το κάθε ‘’ τέταρτο ’’ Σάββατο που βγαίναμε για, μμμ 3 ώρες?  Αποστασιοποιημένα πλέον το βρίσκω φυσιολογικό που έκανα ένα χρόνο να ανοίξω βιβλίο και να νιώσω άνθρωπος…στείρο και μαλακισμένο σύστημα … Μόνο τα σκίτσα που έκανα την περίοδο εκείνη,  καταλαβαίνω  την τότε  ψυχοσύνθεση μου.  Τόσο μαύρα ,  μέσα μου γινόταν πόλεμος για να μην το χάσω …! Πανελλήνιες…τελευταίο μάθημα χημεία κατεύθυνσης … Μετά  το που βγήκα έκανα delete σε κάθε τι μου θύμιζε τον απαίσιο και σίγουρα χαμένο, αυτό χρόνο … Σαν χθες θυμάμαι ότι μέρες ατέλειωτες απέφευγα να ταχτοποιήσω τις σημειώσεις μου (αθάνατες, ποτέ δεν τις πετώ ) .

DSC00292

Οι σελίδες έχουν φτάσει στο τέλος…και το χέρι μου ασυναίσθητα ψηλαφίζει αυτό που είχες γράψει με το Λιπ στικ σου επειδή δεν είχαμε στυλό…θυμάσαι? Στο Φιξ … εκείνη την μέρα … 30 Σεπτεμβρίου … - χαμογέλαω ακόμα, μα δεν αντέχω άλλο να κρατιέμαι - …μονο να σκεφτώ το κλάμα που ρίξαμε όταν σου έλεγα και το τόνιζα… κλαίγοντας ’’δεν σου λέω αντίο, θα σου πω γεια…δεν θα με ξεχάσεις ε? ‘’ με αγκάλιασες και χαμογελούσες… Βεβαία, όταν σηκωθήκαμε και βγήκαμε από το φιξ για να πάω σπίτι…έκλαψες…πρώτη φορά σε είδα να κλαις (για μένα χαχαχαχαχα )

άμα μυρίσεις το τετράδιο , θα μυρίσεις εργαστήριο βιολογίας…τάξη…πρώτο θρανίο…άγχος…κλάματα…ένταση…Σπαχή…Μαρί (μην ξεχνιόμαστε τις χρωστάμε πολλά)…φιξ…χαμογελώ…Αμνισό…

ακόμα βρέχει…

πρέπει να κοιμηθώ

πι ες. όσον αφορά την Δευτέρα…ναι χάρηκα πααααρα πολύ που με θυμήθηκε ( ναι έκανα σα τρελό, μιας και δεν το πίστευα)  αλλά από ότι φαίνεται, αν και καθυστερημένα τα μαθήματα σου έπιασαν τόπο…! :) Δεν ενθουσιάζομαι…όχι…απλά περιμένω να περάσουν οι γαμημένες 23 μέρες (λιγόστεψαν επικίνδυνααααα ουπσ! μετάφραση = πλησιάζει η εξεταστικηηηηη) και να πάμε γιαααααα καφέ, μην επεκταθώ περαιτέρω κατάλαβες…από αυτό θα καταλάβω πολλά! (τον θέλω γαμω γαμω)

bisous mon amour!

statler

κάτι που θυμίζει φιξ…πολύ καλή διασκευή έλεγα!

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

φάση είναι…θα περάσει(?)

φάση δύσκολη αυτές τις μέρες…απλά δεν παλεύεται!τι να πω..σκατά..με πιάνουν τα κλάματα,μετά έχω νεύρα..μόνο όταν πείθω τον εαυτό μου κι απορροφώμαι λίγο στο διάβασμα κάτι γίνεται..περνάει τουλάχιστον η ώρα λίγο πιο γρήγορα…τι να πεις…

νέα..δεν έχω..το σπιτάκι μου με καλεί όλες αυτές τις μέρες και μιας και δεν έχω όρεξη για έξω μένω εδώ..φαγητό,κάνα σήριαλ και τ βραδάκι μπαλκόνι,κεριά ησυχία κι ένα ποτήρι κρασί..είναι αυτό που λέει και η Τσανακλίδου:

“βλέπω τη γαλήνη γύρω γύρω
θέλω κι εγώ επάνω της να γύρω
γιατί είμαι μέσα μου άνω-κάτω πια”

άκου….

μια βδομάδα λοιπόν ακόμα εξεταστική..μια βδομαδούλα ζόρισμα και μετά ύπνος,ξεκούραση,λιώσιμο ατελείωτο…το χρειάζομαι απίστευτα…ελπίζω τα κέφια σου να επανέλθουν..να επανακάμψεις!:)

πάω λοιπόν να κοιμηθώ για λίγο γιατί έχω και διάβασμα αύριο…!

φιλιά, waldorf

Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

MUNDIAL? ΚΑΙ? ΤΙ?

                          ΚΕΦΙΑΑΑΑΑ!!!

διάθεση: τελειααααα!

ώρες διαβάσματος : 8 (άντεξα καλεεε)

καιρός: μια κάνει ζέστη και μια βρέχει

σύνολο ασκήσεων: 32 (δεν φταίω έλυσα τις δύσκολες)

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑααααα, έκλεισα οκτάωρο με την ανάλυση !!! Αλλά δεν ξέρω γιατί, έχω απίστευτα κέφια και χαρά…Αν ήμουν Ελλάδα σήμερα, το Ηράκλειο έπρεπε να καλέσει τους πολίτες να εγκαταλείψουν το νησί…! Δεν  αστειεύομαι…με είδε ο Douchet και μου πε την εξής ατάκα ¨c’est pas bon pour ta sante madame de fummer…nuit a votre pensee”. Από την αρχή του χρόνου ο κολοκύθας μου μιλά…και το αστείο είναι ότι μετά από ένα διάστημα, δεν ξανά πάτησα γιατί είναι άθλιος στην διδασκαλία και δεν καταλαβαίνω πραμα! Ηθελα να ξερά που με θυμάται ο αχώνευτος ... συγκρατήθηκα να μην του σβήσω το τσιγάρο πάνω του…! Δεν φτάνει που θα βάλλει πάλι στην ανάλυση ότι κατεβάσει η κουτρα του, μιλά κιόλας…!Έχεις ξανακούσει να γράφει καποιος, με ανοιχτές σημειώσεις στην ανάλυση?Όλη μέρα έλυνα το βιβλίο σου, μάπα…!!!Εχει γράψει και βιβλία το ψώνιο…Ουφ,ενα εχω να πω: σαν τον βιολόγο μας κανείς!

Σήμερα έπρεπε μετά την βιβλιοθήκη να πάω να βγάλω money για να πληρώσω κάτι λογαριασμούς και μιας και ήταν κλειστό το ''la poste'' στη σχολή είπα να πάω στο κέντρο…!Αν και ο καιρός όπως είπα  τα χει παίξει,γιατι μια βρέχει και μια κάνει καύσωνα, ήταν πολύ καλά…! Ο κόσμος βγαίνει, πάει βόλτα στη λίμνη, οι τολμηροί παίρνουν και ένα pedalo και ρίχνουν βουτιές, τα μαγαζιά έχουν βγάλει έξω τραπεζάκια, όλοι φοράνε καλοκαιρινά…μυριζει barbeque μιας και το συνηθίζουν εδω να μαζεύονται παρέες  στη λίμνη…smells summer…!

Κανόνισα και με την Ινελα μόλις τελειώσει η εξεταστική μου, να έρθει εδω να κατσουμε λιγο και μετά να πάμε στη Γενεύη για λίγο μέχρι να κατέβω Ελλάδα…τελειαααα!Ασε που τωρα που το σκεφτομαι, εχω πιει 4 καφέδες…και αντί να χω νεύρα έχω μια απερίγραπτη όρεξη και κέφι :/ λες να το καθιερώσω?(ασχετο αλλα επρεπε να το πω)

Σήμερα χάρηκα τόσο που επιτέλους βρηκα κίτρινο οld holborn…κι επειδή  σκέφτηκα πως πρέπει να ξεμυρίσει το σπιτάκι μου, μιας και τον τελευταίο καιρό καπνίζει κι αυτό μαζί μου… βγήκα έξω στο μπαλκόνι,και όπως πάντα με τρελαίνει να βλέπω την λίμνη από μακριά τα μπαλόνια δεξιά και αριστερά και να κανω διαφορες σκεψεις…κι έτσι κι εκανααααα.Κοιταώ λοιπον αριστερά… κοιταώ δεξιά..και? Βλέπω τα μπαλκόνια που άλλοτε ήταν γεμάτα με φυτά, τώρα να ειναι γεματα σημαίες… να σου μια  ελβετική, να σου μια γερμανική,  να  σου και μια γαλλική να σου και ολλανδική…και και και και και και…μπλα μπλα μπλα…Έλεγα πως εδω δεν θα καταλάβουμε την ύπαρξη του μουντιάλ…Γελάστηκα οικτρα απο οτι φαινεται…και εδω πωρωμένα είναι! Άντρες παιδί μου…αντρες...Ποτε μου δεν κατάλαβα αυτό τον φανατισμό με τις ομάδες…

 

 

Έχοντας στο μυαλό μου λοιπόν τον Α. της Αγγέλας μας,μου έρχονται διάφορα περιστατικά από το παρελθόν, από που να αρχίσω άραγε?

Πρώτος και καλύτερος ο Χρήστος που άμα έχανε ο Παναθηναϊκός?  Άστα να πάνε! – ήταν και η περίοδος που όλο έχανε  - δεν κάναμε σεξ γιατί ‘’ θρηνούσε ’’ το καημένο, για την ομάδα του -τον έβλεπα που τον έβλεπα λίγο κοβόταν και αυτό, δηλαδή Θεε(υπαρχεις δεν υπαρχεις) λυπήσουμε-!!!!. 

Θυμάμαι τον Λ. που δεν βγαιναμε για καφέ γιατί έβλεπε ΤΟ ματς .  Όφειλε λέει να υποστηρίξει την ομάδα του - πως βρε αθεόφοβε θα το κάνεις μέσω  tv ???? Αν είναι δυνατόν…

Ο φυσικός μου, που είναι ΑΕΚ,34 ετων αντρας ''σοβαρος'', μπαίνεις στο γραφείο του και τι βλέπεις? Μολύβια , στυλο, χαρτιά, post-it, αφίσες, cd, dvd,οοοολα ΑΕΚ…Ακόμα και η κάρτα του έχει τον δικέφαλο…Ακομα και στο λαιμό του,εχει τον δικέφαλο τον οποιο φορά από τα 5 του… Η ταφόπλακα του λέει θέλει να χει τον δικέφαλο…Έχει φυσικά και tattoo με τον δικέφαλο…Άσε που έχουμε χάσει μάθημα γιατί έπρεπε λέει  να ανέβει Αθήνα να δει την ΑΕΚ…Πες μου είναι φυσιολογικά τωρα όλα αυτά?

Ο  Χ. που βγαίναμε για καφέ και επειδή ο ΠΑΟΚ έχασε το μόνο που έκανε ήταν να βρίζει και να λέει πως δεν είναι δυνατόν,τον έχω δει και να κλαίει…πιο πολύ έκλαψε όταν έπεσε κατηγορία παρά όταν πέθανε η γιαγιά του…give me a break!

Μην ξεχάσω και τον Κ. που μαλώσαμε,τι μαλώσαμε? Κοντέψαμε να χωρίσουμε ( άλλο που δεν ήθελα :p  αλλά δεν είναι της παρούσης να το σχολιάσω ) … γιατί πήγα, τολμησα για να ειμαι ακριβης, στο γήπεδο με τζιν και μπαλαρίνες…και δεν φόρεσα αθλητικά και το κασκολ της ομάδας του…Θα τον έκανα ρεζίλι μου ξεστομισε…Τωρα που το ξανασκεφτομαι σιγά την ομάδα ….τον Λεβαδιακο μου μέσα!!! Σοβαρέψου του πα…και έφαγε και μια γιατί με είχε φέρει στα άκρα μου…δεν φτάνει που του έκανα την χάρη να πάω να δω την ομάδα του αντί να κάθομαι να λιώνω στο Φιξ με καφέ και σκραμπλ…μου έκανε και παρατήρηση…έλεος!Εξαλλου δεν νομιζω να χει ποτε παραπονο ειχε ματσ οκ μεναμε μεσα,επρεπε να παει Σεντραλ να δει αγωνα με τους φιλουσ σου?Να πας καλο μου...το τελευταιο που θα περιμενα να ακουσω ειναι παραπονο!

 

 

Mε απωθεί τόσο η εικόνα του φανατικού φιλάθλου…σε σημείο να ξενερώνω!

Μπορεί κάποιος,’’ φυσιολογικός ’’ άνδρας να μου εξηγήσει πως γίνεται, κοτζάμ μαντράχαλοι να κάνουν σα τρελοί μπροστά από μια τηλεόραση γιατί η ομάδα τους χάνει η κερδίζει?

Ακόμα και ο πάππους μου - που ξέρεις  τι  αδυναμία του έχω - όταν χάνει ο ολυμπιακός πέφτει σε κατάθλιψη…!?!?!?!?!?!?!?!Και να ταν μόνο αυτό? Πέρυσι που δίναμε πανελλήνιες και έπαιζε ολυμπιακός – ΑΕΚ, μέχρι να κερδίσει ο ολυμπιακός, η πίεση του πάππου μου εκτελούσε φθίνουσες ταλαντώσεις…και όταν έβαλε το τελευταίο γκολ,πρώτη φορά είδα την γιαγιά μου να κυνήγα τον πάππου μου με το χάπι της πίεσης και το πιεσόμετρο σε όλο το σπίτι,ο όποιος είχε βγάλει την μπλούζα του και χοροπηδούσε και έκλαιγε από χαρά (ξέρεις πόσο ήσυχος είναι ο παππούς μου)

  Hallooooooo … μια μπαλαααα είναι…τίποτα παραπανοοοο…πάει το τσιγαράκι  μου , ξινό μου βγήκε !

και μια γαματη ατάκα από το ‘’Σ’ αγαπώ μ’ αγαπάς ‘’  είναι:

‘’το offside κι ο οργασμός είναι δύο πράγματα που οι γυναίκες ξέρουν ότι υπάρχουν, αλλά ποτέ δεν τα βλέπουν ...’’

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

Gotan project…ερωτας!!!!

Τώρα που εκνευρίστηκες που είπαν τους beatles χαζοχαρούμενους,take a big breath αμέσως να την φας την κοπέλα…και άκου τον τελευταίο τριετές ερώτα μου  GOTAN PROJECT…Ξυπνάνε όλες σου τις αίσθησεις…αποκορύφωμα φυσικά το τελευταίο τους κομμάτι…la gloria…θεοί!!!Θα σε ηρεμίσει…χαχαχα πως λέει η τρελή μας? Pee a little… Έρχονται εδω και δεν υπάρχει περίπτωση να τους χάσω…έκσταση…με θυμάσαι πως ήμουν στους  Buena Vista Social Club…Λες να γίνω ρεζίλι ? Γιατί ακίνητη να κάτσω δεν γίνεται…όπως εχεις διαπιστωσει in vivo ειναι κληρονομικο…! Πανω απο τις δυναμεις μου…οριστε λοιπον το κολλημα μου…υποκλινομαιιιι

 

 

τι να πειιιις…απλα απολαυσηηηη!!! Και μην γελας…σε βλεπω στο skype :p και αυτη την στιγμη με εκανες κομματια…γιατι? Ρε μαλακα ειμαι τοσες μερες τοσο καλα…εβαλες το βιντεακι με την Τσανακλιδου και εγινα…ποοοο…απιστευτο…! Αντε αντε την καταστροφη σπρενεις κατα τ’αλλα δεν ηθελες να σε ψυχοπλακωσω χθες…γαμα τους gotan θα ακουσουμε εντεχνο…γκρρρρ και εχω μονο 2 τσιγαρα … θα μου το πληρωσεις μικρο ξερω τα τραγουδια μας που μας ριχνουν…προβλεπεται μεγαλη και δυσκολη νυχτα..!

statler

τρελή τρελή Λωζάννη…just an ordinary day!

 

 

(εδω κάτσαμε την Παρασκευή…και πιο κάτω έχει και ‘‘παραλία’’)

Γιατί κάθε φορά που λέω ότι τα χω δει πλέον όλα σε αυτή τη χώρα…έρχεται ένα γεγονός και με διαψεύδει? Είμαι υπερβολική? Κλασικά οοοοπως πάντα για να πάω στη σχολή πηρa το μετρό…τσολ όπως λεγόταν παλιά…Malley – Epfl (πέντε στάσεις) μέσα σε αυτές τις πέντε στάσεις περνάς από δάσος ποτάμι…είναι δυνατόν μέσα σε αυτά τα 10 λεπτά να μην κοιτάξεις το περιβάλλον και να ηρεμίσεις? Κάθισα όπως πάντα στο πρώτο πρώτο βαγόνι γιατί είναι πιο κοντά στην είσοδο της σχολής…απέναντι μου ένα ζευγαράκι…όχι φοιτητές…ποιο πολύ με καθηγητές έμοιαζαν…κάτι έγραφαν…είχαν ένα χαρτί στα χερια τους…και μια έγραφε ο ένας μια ο άλλος…άκουγα μουσική και δεν άκουγα τι έλεγαν…τους έβλεπα μόνο να χαμογελούν και να διασκεδάζουν με αυτό που κάνουν…μια στάση πριν το Epfl –σχολή μου- γυρνά η κοπέλα το χαρτί και βλέπω τι έκαναν…οι τραγικοί…έλεος…μάντεψε…! Όχι δεν μπορείς…είναι σίγουρο…έλυναν διαφορικές εξισώσεις…σε παρακαλώ θύμισε μου που ζω? Πες μου ότι εγώ δεν είμαι τόσο ούφο που δεν ασχολούμαι σα πωρωμένο έτσι…σε παρακαλώ πες μου ότι είμαι φυσιολογική…γιατί μέσα στο κόσμο της Λωζάννης νιώθω ούφο…weirdo!!!

 

περνάς από τέτοια σημεία και δεν κοιτάς? Αν και αυτό είναι προς Ouchy :)

Παραβλέπω το γεγονός όμως γιατί όσο το σκέπτομαι , θυμάμαι ότι έχω να λύσω και ασκήσεις διαφορικών…και με πιάνει κατάθλιψη…έχει υπέροχη μέρα σήμερα…ζέστη…μια ατμόσφαιρα καθαρή χωρίς καυσαέριο και ηχορρύπανση…τα παιδιά της αρχιτεκτονικής κλασικά κατοικούν στο κτίριο του section τους…και οι ‘’ δικοί ’’ μου χαρωποί στο γρασίδι με τα mac  τους μελετάνε διαγράμματα , από ότι κατάλαβα ανακάλυψαν κάτι σήμερα στα εργαστήρια και έχουμε γεμίσει δημοσιογράφους…είχαμε που είχαμε δημοσιογράφους για την βιβλιοθήκη μας τώρα έχουμε και για αυτό … πολύ βαβούρα…κι επειδή κάθε φορά που πάω epfl θέλω λεξοτανιλ μετά με τα τόσα geek είπα να γυρίσω με τα πόδια…μμ,καθώς περπατούσα  σκεφτόμουν αυτό που μου έλεγες…για το ότι νιώθεις πλέον τον Βόλο σπίτι σου…και θυμήθηκα πως  παρατήρησα και παρατηρώ είναι ότι κάθε φορά που επιστρέφω από Ελλάδα….νιώθω ότι ΓΥΡΝΑΩ στον χώρο μου,το σπίτι μου…αν και δεν έχω κλείσει ακόμα ένα χρόνο εδω ,ξέρω πολλά κατατόπια και αυτό που με κάνει να ερωτεύομαι την πόλη αυτή είναι ότι όπου κι αν γυρίσω θα δω πράσινο…και την λίμνη φυσικά…που με παραπέμπει σε θάλασσα και έτσι ξεγελιέμαι…όσο κι αν γκρινιάζω για το πόσο κρύοι είναι ο ι Ελβετοί , άλλο τόσο από μέσα μου ξέρω καλά πως μου αρέσει εδω , απλά τι έχουμε πειιιι? ΓΚΡΙΝΙΑΑΑΑΑ…εεε άμα δεν γκρινιάξω δεν ησυχάζω…

Σήμερα μου ήρθε φλασιά και άκουγα έναν από τους αγαπημένους του πατερα μου Bruce Springsteen…και θυμήθηκα που ερχόταν και με έπαιρνε το καλοκαίρι και βάζαμε τέρμα την μουσική στο αυτοκίνητο –Bob Dylan,Beatles,…καταλαβαίνεις το mood- και πηγαίναμε στη θάλασσα…μου έλεγε ιστορίες όταν ήταν φοιτητής…τι έκαναν στο Μιλάνο,έφτιαχναν τα έπιπλα μόνοι…μαζεύονταν και έπαιζαν μουσική…οοο ναι φορούσε παντελόνι καμπάνα….χαχαχαχαχα έλεος…αχ τον αγαπώ κι ας μου χει στερήσει πολλά…! Θυμάμαι όταν ήμουν τρίτη δημοτικού, μου έκανε δώρο το μπλε άλμπουμ των  Beatles…ατέλειωτες νύχτες με το cd-player και τα ακουστικά , το χαρτάκι με τους στίχους… και να προσπαθώ να τα μάθω και να καταλάβω και τι λένε γιατί γαλλικά μπορεί να ήξερα αλλά αγγλικά όχι τόσο καλά…μου χει λείψει γαμωτο αυτή η συγκίνηση που νιώθεις όταν ανακαλύπτεις κάτι πολύτιμο…έχει καιρό να με συγκλονίσει ένα συγκρότημα…πφφφ,ακομα και αυτή είναι σαν το φαγητό μας fast-food, fast-music…αν και μην γίνομαι υπερβολική η Μποφιλιου ειναι εξαίρετη… με απίστευτη φωνή και κυρίως στα live της…κορυφή!

 

 

(και επειδή τώρα ακούω την παραπάνω – Τσανακλίδου-  Είναι απίστευτη…τόσα συναισθήματα και και και και και… απλά τέλεια..ανατριχιάζω όταν ακούω το τραγούδι ‘’μας’’ αυτοκτονία σκέτη…Αυτή η νυχτααααα μένει αιώνες παραμενειιιιι…πρέπει να την δούμε τώρα που θα πάμε Αθήνα,επιβάλλεται!!! )

Μου άνοιξε η όρεξη μαλακα για Καθοδον και Ενοδια… :) ποοο! Αρχικά Ενοδια,εντεχνο να ψιλοπεσουμε ψυχολογικα και να μας ακουει ολο το μαγαζι να τραγουδαμε…αφου οτι και να βαλει το ξερουμε…πριν κλεισει να βαλει και ξενο ροκ και μετα Καθοδον με σφινακια και metal…αχ αχ δεν αργει ομως…ελπιζω να μην εχουν κλεισει για καλοκαιρι γιατι…μπουμ…χαχαχαχα θυμασαι ? Πρωτοχρονια τριτης λυκειου ,ειπαμε να  κανουμε το χατιρι   στο Δ. και να παμε Magazi και οπως σκατα λεγεται πλεον δεν ξερω και δεν με αφορα…και μετα Καθοδον…αλλα μεχρι να παμε περπατουσαμε σα συγκαμενα γιατι ειχαμε την φαινη ιδεα να βαλουμε γοβα…ηταν και η Μ. και πετουσε τις χαζομαρες της και δεν μπορουσα καν να γελασω…επεσα και πανω σε Β. και την παρεα του…πανυπερτελεια…μετα στο Λεντα το καλοκαιρι…ποοο το ξυλο που εφαγες εκεινη την μερα…καλα σου ζητω συγγνωμη αλλα ημου λιωμα…κι εσυ γιατι μου πηρες το κινητο…απαγορευμενο … εκεινο βεβαια που με κανει να πεθαινω στα γελια ειναι που οδηγουσε ο Δ. και πηγα να ανοιξω την πορτα… καμενη εντελως…πφφφ , αντε αντε να δω τι θα κανουμε φετος…μας εχει υποσχεθει πολλα το καλοκαιρι…!

Πφφφ μου την δινει που θα λειπουμε οταν θα ερθει οι Κατσιμιχαιοι Κρητη…ενα καλο εχει το νησι μας,οι καλοκαιρινες συναυλιες και θα λειπουμεεεεε χαλαλι ομως…! ΑΑΑΑΑααα την Παρασκευη μου εδειξαν το σημειο για το οποιο τραγουδουν οι Deep Purple στο Smoke on The Water…οταν ερθεις πρεπει να στο δειξω…θα σου αρεσει!!!

Statler

πάντα γι άλλους μιλάμε...

πώς μου κόλλησε;;μόλις ξύπνησα Αλεξίου..προχωρημένη η κατάστασή μου...!άκου λοιπόν μια ακόμα φορά πως μεγαλώσαμε, γιατί όσο να πεις μεγαλώσαμε κι εμείς..



"Τα όνειρα σε σύνθλιψη αργότερα η κατάθλιψη..."
"Ηθοποιός παιδί στο ρόλο του μεγάλου..."

waldorf

Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

καλοκαιρινό ηλιοβασίλεμα



γυρίζω σπίτι με το ποδήλατο..είναι η ώρα που ο ήλιος δύει,εκείνη η ώρα που γίνεται πορτοκαλί και μπορείς να τον κοιτάξεις κατάματα χωρίς να σε τυφλώσει..όλα γίνονται πορτοκαλί!το είχες προσέξει;;ακόμα και οι τοίχοι των σπιτιών γίνονται πορτοκαλί..τα δέντρα,τ’ αυτοκίνητα, η θάλασσα…δίπλα στη θάλασσα έκανα πετάλι χαλαρά και έβλεπα το μπλε ν’ ανακατεύεται με το πορτοκαλί..φυσούσε κιόλας κι έκανε μικρούς κυματισμούς το νερό…

και καθώς κοιτούσα γύρω μου σκέφτηκα ότι αυτή είναι η πόλη μου πια..ο χώρος μου,το σημείο αναφοράς μου!όλα είναι οικεία ένα χρόνο μετά και μ’ αρέσει!εδώ έχω το σπίτι μου και τη ζωή μου…είναι πολύ ωραίο λοιπόν να προχωράς στο δρόμο βλέποντας γύρω σου οικεία τοπία…


η παραλία το ηλιοβασίλεμα…τέλεια?

ωραίο το συναίσθημα της σιγουριάς και της οικειότητας σ’ ένα τόπο..ειδικά όταν έχει ηλιοβασίλεμα..ωραία ώρα το ηλιοβασίλεμα..όλα ντύνονται πορτοκαλί και είναι ζεστά..αυτή η ζέστη της ασφάλειας που σε αγκαλιάζει…!με ηρέμησε αυτή η βόλτα…

waldorf

Θελωωωωωωωωωω …

 

12468_106519089358508_100000012526344_174237_5758233_n

η θέα από το Ouchy και από την άλλη πλευρά είναι το Eviane…

Μεραααα :) όπως αντιλαμβάνεσαι μόλις ξύπνησα…! Θα κάτσω να διαβάσω αλλά ήθελα πρώτα να γράψω. Βλίτο παρεξήγηση το παρακάτω και αφού λύθηκε δεν λέω τίποτα βλάκα :p (σ’ αγαπάω κατά βάθος το ξέρεις)

Πως  έγραψες? Πφφφ, μου πε γαμωτο η Ίρις να παω στη βιβλιοθήκη να διαβάσουμε παρέα αλλά θα παω αύριο…με ξύπνησε και ο Θάνος πανικόβλητος…κάτι για δραχμές μου έλεγε…ότι κυκλοφορεί μια φήμη…τι σκατα γίνεται? Τι επεισόδια έχω χάσει?

Δυο μέρες στο κρεβάτι να λιώνω σειρές και να λέω πως ήμουν και τις δυο άρρωστη για να μην παρεξηγηθώ που δεν πήγα στην λίμνη να κοιμηθούμε…ουφ! Πέρασε και αυτή η φάση … και τον διεγραψαααααααααααααααααααααα ανακούφιση ανακούφιση….ξέρω πως δεν υπάρχει γυρισμός αλλά δεν μπορώ να αναλώνομαι και να στενοχωριέμαι για κάτι που πλέον δεν αξίζει…!

Κουράστηκα και πρέπει να βγάλω από το μυαλό μου κάθε τι που με αποσπά…έχω διάβασμα !!! ANALYSE II πρέπει να χαμογελάσω? όχι απλά θα κάνω οοοτι μπορώ…βρήκα και κάτι παλιά τεστ και διαγωνίσματα κάτι θα γράψω…Ρε μαλακά αρχίζω να εκνευρίζομαι όμως,μου είπε η μανά μου πως τώρα που πάει στο βαθμολογικό βλέπει όλους τους παλιούς μας καθηγητές και όλοι χαρούμενοι της λένε : ‘καλά έκανε και έφυγε , ‘’θα τα καταφέρει, ‘‘αστέρι μαθήτρια μπλα μπλα μπλα σας παρακαλώ γαμω γαμω…έλεος οοοοοολοι είναι σίγουροι για την επιτυχία μου και εγώ νιώθω πως έχω χάσει ήδη τη μάχη…μαλάκια μου αλλά δεν μπορώ να ακούω πως όλοι μα όλοι λένε πως θα τα καταφέρω. Και αυτό το ‘είναι δυνατή δεν χρειάζεται…’’ πες μου ειλικρινά σου φαίνομαι δυνατή? Τώρα που με ξέρεις καλά…ναι ΦΑΙΝΟΜΑΙ , δεν είμαι…απλά το κρύβω καλά! Το μόνο που με συγκίνησε είναι αυτά που είπε η Σπαχή…αχ μου λειψε το μάθημα της…

Χθες πάλι έβρεχε…ο καιρός εδω είναι οοοτι να ναι…μια ζεστη μια κρύο…μα πως γίνεται να εναλλάσσονται τόσο εύκολα τόσο ακραίες θερμοκρασίες…τουλάχιστον όταν βρέχει δεν μυρίζει καυσαέριο αλλά χώμα…οξυγόνο…! Είναι και το δάσος από διπλα…μια χαρά..ζηλειααααααααααααααααααααααα…αντε να έρθεις και εσύ, θέλω τόσα να μοιραστούμε…έχω να σου δείξω ένα άλλο κόσμο…λίγο παγωμένο μεν άλλα όχι ζούγκλα… (αν και μου λείπει κάπου κάπου αυτή η ζούγκλα)

 

IMGP1804

αυτή είναι η θέα από το σπίτι του Λαντολφ , άμα καταφέρω να τον ‘’ διώξω ’’ θέλω να παω εγώ…γιατί εντάξει έχω κι εγώ θέα αλλά αλλιώς είναι να από τον όγδοο οροφο και αλλιώς από τον πρώτο….

και τώρα κάτι που καιρό ήθελα να πω:

το λιμανάκι μας…ποσο μου λειψέ…

24850_10150104663830612_832730611_11489047_1455793_n

 

Θέλω Αγκίστρι, θέλω Ρέθυμνο, θέλω Ενοδια, θέλω Φιξ, θέλω Γκουέρνικα, θέλω Καθοδόν με τρελές και άγριες διαθέσεις για να χτυπηθούμε, θέλω το λουλουδένιο μου φορεματάκι ,θέλω καινούργιο -μαγιό επιβάλλεται-, θέλω να κάνουμε παγωμένες βουτιές από τα βραχάκια στο λιμανάκι μας, θέλω να ουρλιάζω για ώρες κάτω από το νερό, θέλω τις συνομιλίες μας -τις υποβρύχιες- ,  θέλω τα γέλια που κάναμε και ακουγόμασταν οπού κι αν πηγαίναμε – σουργελα και οι τέσσερις- ,  θέλω καρπούζι και βερίκοκα από τις βερικοκιές του παππού μου, θέλω ηλιοθεραπεία, θέλω χωριάτικη σαλάτα, οοο ναι θέλω φετααααα, θέλω μαυρισμένα πόδια και τις ανταύγειες που μου προσφέρει κάθε χρόνο ο ήλιος, θέλω το λεωφορείο που μας πάει Αμνισό που κάθε φορά είναι γεμάτο, θέλω να ακούω την μανά μου να μου λέει ‘’ πααααλι έξω πας? πότε θα γυρίσεις? μην καπνίσεις…μην πιεις…’’ ‘’ναι μαμααααα ’’,θέλω μπουγέλο,ανοιχτό παραθυρα στο αυτοκίνητο, θέλω τις πλατφόρμες μου, θέλω να γυρνάμε με τις γόβες στο χέρι και να περπατάμε ξυπόλητες στην άδεια  Δαιδάλου , θέλω παγωτό, θέλω να δούμε την ανατολή του Ήλιου πίσω από το μουσείο φυσικής ιστορίας, θέλω 25ης Αυγούστου με κρέπα στο χέρι μετά από την κλασική μας έξοδο, θέλω το άγαλμα του Βενιζέλου -λιώναμε και τα τέσσερα επί πανελλήνιες τιμε- , θέλω μπριζολάκια στο πίσω μέρος του σπιτιού που ψήνει ο πάππους στο εξοχικό,  θέλω καλοκαιρινό αεράκι, θέλω φούσκες από τις pip toe μου, θέλω καλοκαιρινή καταιγίδα, θέλω τζατζίκι, θέλω τζιτζίκια, θέλω μεσημεριανό στο ‘σιγά σιγά’ με το κρασάκι μας, θέλω νυχτερινό μπάνιο, θέλω κιθάρα στη παράλια, θέλω μεθυσμένους φίλους, θέλω γέλια και κακό, θέλω να εκνευρίζομαι από το ζζζζζζ που κάνουν τα κουνούπια όταν με καταδιώκουν, θέλω να φάω ψάρια που πιάνει ο πάππους, θέλω ντολμαδάκια της γιαγιάς, θέλω να παω για αχινούς με τον πάππου, θέλω να ψαρέψω με τον παππού και να τον βλέπω να πεθαίνει κάθε φορά που του λέω σ’ αγαπώ, θέλω τις νυχτερινές μου συναντήσεις μαζί του έξω από το ψυγείο για να φάμε κρυφά από τις γκεστάπο του σπιτιού , το υπόλοιπο παγωτό, θελα μπιχλιμπίδια στα πόδια -τα κουδουνάκια μου θυμάσαι? για να μην με χάνετε- , θέλω βιβλία γεμάτα άμμο, θέλω σημάδια του αλατιού στο i-pod μου, θέλω διακοπές, θελα την γκρίνια της Αγγέλας για το που θα πάμε και τι θα κάνουμε…και ότι βαρέθηκε τα ιδία και τα ιδία και παααντα να καταλήγουμε ενοδια , θέλω καινούργια τραγούδια, θέλω αναμνήσεις, θέλω να γλύφω το αλάτι από τους ώμους μου, θέλω να μαζευόμαστε σπίτι μου όποτε λείπει η γκεστάπο να χορεύουμε στην αυλή να πίνουμε βότκα να παραγγέλλουμε, να κλαίμε, να τραγουδάμε στο τέρμα Μποφιλιου, να βάζουμε κάτω η κάθε μια από ένα οικογενειακό παγωτό, θέλω να περιμένω να φύγει για δουλείες –επιτέλους- η μανά μου για να κάνω τσιγάρο στα κρυφά, να κλαίμε τις θερμίδες που έχουμε πάρει , θέλω συναυλίες στην Όαση και εμείς να τις βλέπουμε δωρεάν  στα τείχη και με μπυριτσα στο χέρι , θέλω τις γουρουνιες μας…και μετά να γκρινιάζω πως πρέπει να κάνω δίαιτα,  θέλω ανεμελιά, θέλω ησυχία, θέλω βαβούρα, θέλω Λεντα, θέλω να προσπαθώ να ανοίξω την πόρτα όντας ντιρλα και να μην μπορώ, θέλω να τραγουδάμε στο δρόμο, θέλω να εκνευριζόμαστε με τα καθυστερημένα ηρακλειοτακια, να γελάμε όλες μαζί και να ξεσηκώνουμε το φιξ, και τέλος θέλω ατέλειωτες ώρες scrabble στο φιξ…αχ αχ

 




statler

Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

πλάκα μου κάνεις…

καλά,αυτό που μου έκανες απόψε,αν σου το είχα κάνει εγώ θα είχες πάρει ανάποδες!μέχρι εδώ θα σε άκουγα!όχι ότι εγώ δεν εκνευρίστηκα…και πώς να μην εκνευριστώ δηλαδή;;μιλάμε, ετοιμάζεσαι και κάπου εκεί χτυπάει το τηλέφωνο μου και μιλάω με μια κοπέλα που μου δίνει την ύλη.Κλείνω το τηλέφωνο και πάω να σου μιλήσω και πριν πω οτιδήποτε “μισό λεπτό!” και τσουπ αναμονή!τρία τέταρτα αναμονή;;;τι περίμενα πια,να γεννήσεις;;;;κλείσ’ το!κλείσ’ το να μιλήσεις!μην με βάζεις να περιμένω ότι ανά πάσα στιγμή θα με βγάλεις από την αναμονή…έστω..σου το κλείνω και σου λέω να με πάρεις..με παίρνεις και δεν το προλαβαίνω..τη στιγμή που το έκλεισες σε πήρα πίσω!την ίδια στιγμή!και μου στέλνεις ένα”μιλάω με Α. και ετοιμάζομαι και δεν προλαβαίνω!”…μια απορία έχω μόνο…γιατί με πήρες;ας μου έστελνες κατευθείαν δεν προλαβαίνω να σου μιλήσω γιατί πρέπει να φύγω να τελειώνουμε!θες να μου πεις ότι με πήρες και στα καπάκια πήρες την Α. στην οποία προλάβαινες να μιλήσεις;προφανώς μιλούσατε από πριν,όποτε γιατί με πήρες;να μου πεις πως φεύγεις;χάρηκα!

Home_Photo_books

Ίσως είμαι παράλογη…αλλά τι να κάνουμε..έχω κι εγώ τις παραξενιές μου..τεσπα, δεν δίνω διάσταση στο θέμα, γιατί δεν υπάρχει και λόγος..είπα να τα πω, να μου φύγουν καθώς είμαι και μόνη μου στο σπίτι αγκαλιά με τα υπέροχα βιβλία μου…πάω λοιπόν να διαβάσω..!

καλά να περνάς μικρή!

η γκρινιάρα waldorf...:*