και τωρα τι?

ποναω...οχι δεν ειναι που με πονα η κοιλια μου...


Η αγάπη φόβους και όνειρα δειπνά προτού ραγίσει
στου πόνου το ξωκλήσι αγιάζει η ερημιά
κι εγώ μια θλίψη που ζητώ για να με σημαδέψει
το φως πριν βασιλέψει θα σ' αρνηθώ ξανά

Γδύσου κι από τα μάτια μου πάρε νερό και πλύσου
ο χωρισμός θυμήσου είναι χειμωνανθός
τη λύπη την κατοίκησα σε νύχτα και σε μέρα
σ΄ αφήνω στον αέρα για να σε βρώ στο φως

ναι μου το λεγες εσυ...ξερω...να το παλεψω και να πραξω οπως αισθανομαι...για αλλη μια φορα ειχες δικιο...και παλι εγω εκανα μαλακια...κοιμαμαι και ξυπναω με το ιδιο αισθημα,με το ιδιο πλακωμα...και η ''φαιδρα'' χθες οφειλω να ομολογισω δεν βοηθησε...πως γινεται να νιωσεις για καποιον που δεν ξερεις καλα συναισθηματα που δεν ηξερες καν? συναισθηματα που καμια λεξη δεν μπορει να περιγραψει? τι γινεται τοτε? νιωθεις χαρουμενη που το ενιωσες μιας και πολλοι δεν εχουν καν την τυχη να τα νιωσουν...η απλα χτυπιεσαι για την τυχη που εχεις...αποσταση...μμμ,ο όρος «απόσταση» στην ελληνική γλώσσα νοείται το μεταξύ δύο σημείων διάστημα...τι κι αν δεν ειναι ο κοσμος οτι ονειρευτηκες...τι κι αν σε ντυνει παντα ελπιδες ψευτικες...αυτος ο ζερβουδακης κανει μεγαλη ζημεια...σημερα δεν μπορω να σηκωθω...ναι και εχασα το μαθημα...δεν μπορω...μην πεις...ξερω...απλα δεν μπορω,δεν θελω...τι κι αν δεν ειναι ο κοσμος οτι ονειρευτηκες? τι? τιποτα...δεν βαριεσαι που λενε ολοι...ναι δεν βαριεμαι...και υπερβολικη ειμαι,και ξεροκεφαλη και ενθουσιωδης,και ζηλειαρα και εγωηστρια και ανασφαλης,και ανυπομονη και πολλα ακομα...ποιο το προβλημα ''σου''? χθες βγηκα να παω θεατρο με την ιρις ειχε πλην 4 βαθμους...ουτε που το καταλαβα και φορουσα κοντομανικο...μαλακα οταν λεμε δεν νιςθω δεν νιωθω...και αυτο το νευρικο γελιο τους με τρομαζει...πολυ κρυο γαμωτο εδω,πολυ κρυο στις καρδιες τους...μου πε ο Sammi να παμε για σκι...ναι αμα παω ετσι οπως ειμαι θα σπασω ποδια χερια...ασε που δεν θελω μονοι μας γιατι αυτος το βλεπει αλλιως...τι σκατα φιλους θελω,εδω εχω αναγκη απο φιλους...στασου λιγακι μην μιλας ασε τον χτυπο της καρδιας να πει οτι ειναι για να πει...στο φως να γεννηθει...για ενα τιποτα πως φτασαμε στα ανειπωτα...
μην χαθεις!γιατί να ναι πάντα τ ανείπωτα τα πιο σημαντικά στη ζωή μας...? γιατί να μένουν ανείποτα?

Στο ρυθμό που διάλεξες να σταυρωθείς
ύφαλο σαν πιάσεις να με θυμηθείς
ένα χρόνο ολόκληρο με δούλευες
δεν θυμάσαι τίποτα απ' αυτά που μού 'λεγες
στην αδιαφορία σου πλημύρρισες
τ' όνομά σου φώναξα, δε γύρισες
δεν αντέχω άλλο ξύδι και χολή
νοιώθω ισοβίτης με αναστολή.

Άσε με τα τείχη να γκρεμίσω
άσε με τα μάτια σου ν'αγγίξω
τράβα με λιγάκι παραμέσα
λιώσε με στις Συμπληγάδες μέσα.

Τώρα διασκεδάζεις μ' αναστεναγμούς
πάνω σε τραπέζια με κυνυλαγμούς
τέκνο-νεανίσκων ευεργέτισα
Δέσποινα αγέλης, δημεγέρτισα
μ' έκοψες και μ' έραψες στα μέτρα σου
αναστήθηκε ο Προκρούστης μέσα σου
ταπεινός ικέτης στο κατώφλι σου
άφησα τα πάντα στο κατόπι σου.

Άσε με τα τείχη να γκρεμίσω
άσε με τα μάτια σου ν'αγγίξω
τράβα με λιγάκι παραμέσα
λιώσε με στις Συμπληγάδες μέσα.

παω,θα βγω...παω στο flon να παρω αερα και νικοτινη...κατα τ'αλλα αμα βγαλεις την σημερινη μερα και τις μερες γενικοτερα που βλεπω το ιδιο γαμημενο ονειρο...που με πνιγει...περναω καλα...οφειλω να ομολογισω πως...τα παιδια με συμπαθουν και περναμε καλα...εκτος απο την δευτερα που το μαλακισμενο η Ηβη ηθελε να οδηγησει το αμαξι του sammi και ειπα εδω θα αφησω τα κοκαλακια μου...κατα τ'αλλα η Ι,η Η,ο S ,η Κ, και ο Π, περναμε καλα...τελεια ονοματα? τεσπα παω για να μην στησω την Ηβη...ψηθηκα να κανω τρυπα στη μυτι...θα δειξει...μπορει να μου την βιδωσει και να την κανω και σημερα...who knows...λοιπον...μικρη συγγνωμη που δεν σε πηρα τηλ χθες αλλα μου τελειωσε η καρτα...θα μιλησουμε...να προσεχεις...thinking of you...bisous

statler