Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Είναι δύσκολο ταυτίζεσαι με το στίχο αυτού του τραγουδιού και κανείς να μην να καταλαβαίνει τους φόβους σου…πώς είναι να φοβάσαι πως καθένας θα σε προδώσει, θα σε παρατήσει, θα σε πληγώσει..να φοβάσαι το άγνωστο και να χρειάζεσαι την ασφάλεια του γνώριμου και πώς είναι το απαίσιο σφίξιμο στο στομάχι όταν σε πλησιάζουν…Εσύ ξέρεις πόσο μεγάλο βήμα είναι για μένα να συζητάω γι αυτό, να προσπαθώ να κάνω το πρώτο βήμα ακόμα κι αν μου πάρει άπειρο χρόνο…γιατί μέχρι εκεί αντέχω να εμπιστευτώ κι ο άλλος πρέπει να ’χει μεγάλη υπομονή μαζί μου(κι αυτό το ξέρεις πάρα πολύ καλά!).

waldorf

“Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο…”

3 σχόλια:

Marouli είπε...

ok you kill me sooooo soft!!

Μαρουλοφιλακια!

Statler ή Waldorf είπε...

μαλιστα...
αυριο σκαιπ αμεσως!!!

ο καιρος δειχνει βροχες σε βολο και λωζαννη...

(μα πες μου γιατι το δα χθες στον υπνο μου αυτο?)

σταλιν

θα μπεις σκαιπ αλλιως εν αγαπαω!!!(+θα σαλταρωωωω)

ξανα σταλιν

gnostosagnostos είπε...

γιατι τα φοβασαι ολα αυτα?

το αγνωστο ειναι φαια ουσια της ζωης...

ανοιξε το βημα σου και ασε τους αλλους απλως να σε ακολουθουν...

σε οτι ρωτας τον εαυτο σου καθε μερα,η απαντηση σου θα ειναι ναι

τολμα και θα κερδισεις τουλαχιστον την εμπειρια της ζωης...