Είναι δύσκολο ταυτίζεσαι με το στίχο αυτού του τραγουδιού και κανείς να μην να καταλαβαίνει τους φόβους σου…πώς είναι να φοβάσαι πως καθένας θα σε προδώσει, θα σε παρατήσει, θα σε πληγώσει..να φοβάσαι το άγνωστο και να χρειάζεσαι την ασφάλεια του γνώριμου και πώς είναι το απαίσιο σφίξιμο στο στομάχι όταν σε πλησιάζουν…Εσύ ξέρεις πόσο μεγάλο βήμα είναι για μένα να συζητάω γι αυτό, να προσπαθώ να κάνω το πρώτο βήμα ακόμα κι αν μου πάρει άπειρο χρόνο…γιατί μέχρι εκεί αντέχω να εμπιστευτώ κι ο άλλος πρέπει να ’χει μεγάλη υπομονή μαζί μου(κι αυτό το ξέρεις πάρα πολύ καλά!).

waldorf

“Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο…”