Εκρήξεις ντοπαμίνης…!

 

    

Έψαχνα κάτι στο γιουτουμπι και έπεσα πάνω στην προφορική μας ανάρτηση…κι επειδή ο εγκέφαλος εντοπίζει πιο γρήγορα τη χαρά από τη λύπη έσκασα ένα τεράστιο  χαμόγελο,έκρηξη ντοπαμίνης. Ντοπαμινη , ντοπαμινη , μια ουσία (νευροδιαβιβαστής) που υπάρχει  στον εγκέφαλο η οποία βοηθάει  την μεταφορά του ηλεκτρικού ρεύματος σε βιοχημικό ερεθισμό από το ένα κύτταρο στο άλλο σε έναν χώρο που λέγεται συναπτική σχισμή….μπλα μπλα μπλα…τα μάτια μου έχουν θολώσει λίγο πολύ από τη κούραση! Ποιος διαβάζει κυτταρική? Πριν από ένα τρίωρο γύρισα , πήγα  για ένα ‘’γρηγορο’’ καφέ …με τόσο όμορφη μερααααα είναι δυνατόν να μην βγεις?

Είναι μέρες σαν αυτή που μου λείπεις πολύ μπουμπούνα! Τι να πρωτο-θυμηθώ? Που ήρθες εδω (φτουυυυυ) και ήταν σαν να μην ήσουν μακριά ούτε μια μέρα.Ξεχάστηκε ο Βόλος και τα 2020 γαμημένα χιλιόμετρα! Θυμάσαι εκείνο το Σάββατο που είχα τη φαεινή ιδέα με τέτοιο τεεεελειο καιρό να πάμε Βέρνη? Ως υστερικό και αντιδραστικό φόρεσα κοντομάνικο ζιβάγκο - ήθελα να ξέρα πως μου κόλλησε ότι έκανε καύσωνα με μηδέν βαθμούς- και εσύ έσπασες την υπέροχη μου ομπρελιτα και γίναμε…(οοοοταν φυσά,ομπρέλα δεν ανοίγουμε,νταααααξει?) σα βρεγμένες γάτες…Μόνο με πρόσθιο δεν γυρίσαμε στη Λωζάννη με τόση βροχή εκείνη τη μέρα.Καλά δεν λες που βρήκαμε προσωρινό καταφύγιο στα Starbucks…??? Μμμμ, εκείνο το υπέροχο κοκκινιστό σου , που μετά από 10 ώρες μάθημα φάνταζε ακόμα πιο θεϊκό και εγώ τώρα έχω πεθάνει στα λαχανικά (στατιστικά, όποτε μένουμε μαζί τρώω απίστευτα πολύ). Ταααα βράδια που με άφησες να κοιμάμαι μονή που τα πας? Δεν ντρέπεσαι? Πόση ώρα έψαχνα τα δρομολόγια για Allaman ? Και πήγες και τα βρήκες εσύ καμαρωτή καμαρωτή? Πανάθεμα με που και μιλώ γαλλικά και φοράω και γυαλιά!!! Ααααα και τότε που μου κόλλησε ντε και καλά να πάρω πουφ και επειδή ήθελε φούσκωμα αλλά η τρουπά ήταν τεραστία (ναι είναι πουφ υπερπαραγωγή) και το φούσκωνα με το καλαμάκι? Είχα αλλάξει από το ζόρι οχτώ χρώματα.Να σταματήσω? Που λόγος? Κι εσύ σα βλάκας αντί να με βοηθήσεις είχες λιώσει στο γέλιο! Το παγωτό που φάγαμε στους Ιταλούς με -1 βαθμούς κελσίου? Ή να ξεχάσω το γατουυυυλη που δεν μου πήρες ? -θέλω γατουλη και μέχρι να μου πάρετε δεν θα σταματήσω να το λέω-στοοο κάτω κάτω υποχρέωση σου είναι επειδή είμαι μακριά!!!-

Τέλος πάντων, κάτσε  εσύ εκεί τώρα να με κοιτάς από το skype με αυτό το βλέμμα που και να θέλω να του κρυφτώ αδυνατώ!!! (σταμάτα να ξέρεις τις κινήσεις μου , πριν καν καλά καλά τις κάνω ή και τις σκεφτώ!) Και να με ακούω πάντα να λέω ‘’Πααααλι δίκιο είχες , είδες?’’ Μα μια φορά να σε βγάλω λάθος άχτι το χω! Φτου!

Σταματώ το παραλήρημα όμως… !

Αν και η βδομάδα αυτή δεν ξεκίνησε με τις καλύτερες προοπτικές ,τελειώνει πολύ καλά οφείλω να ομολογήσω! Καααατι πάει να γίνει, λες ε? Πήγα καφεδάκι χθες με το χαμένο  Μ. πολύ μου χε λείψει ! Σήμερα πήγα από το σπίτι της L. είπε η μια το πόνο της στην άλλη και κάπως ηρεμίσαμε! Τι πόνο? Η L. δεν μπορούσε να λύσει κάτι ασκήσεις στην Γραμμική Γεωμετρία και κάτσαμε και την είδαμε (ωραία περνάμε!!!) και εγώ στο κόσμο μου με τις έγγραφες…κάναμε το συνηθισμένο μας τσιγαράκι στο πανυπερτελειο μπαλκόνι της  και πηρά το δρόμο της επιστροφής…αιματηρής επιστροφής πιο σωστά αφού όλος ο δρόμος ήταν πίκτρα στο αίμα! (δεν αστειεύομαι). Χθες λέει ένας έπιασε τη γυναίκα του με το γιο του και τη σκότωσε! Στην τοοοοσο ήσυχη πόλη της Λωζάννης? Κι ομως, να τι κάνει η υπερβολική οργάνωση…Τελικά αυτός ο κόσμος δεν θα παψει να με εκπλήσσει ποτέ! Αν και το δυστύχημα είναι που έπαψε πια να με σοκάρει)

Πρέπει να πάω να διαβάσω όμως και για αυτό παραθέτω ένα κομμάτι που μου ρθε σήμερα,φλασια και μου θυμίζει πολλά. Παλιό σπίτι, η μαμά στη κουζίνα να φτιάχνει πρωινό -τότε ήτο μαμά τώρα γκεστάπο- ο μπαμπάς να ροχαλίζει και εγώ να βάζω στη διαπασών το παρακάτω κομμάτι να αρπάζω το Πάσα (ο τότε επικός μου γατουλης) να χορεύω και να τραγουδώ (να τραγουδώ είπα? να προσπαθώ μάλλον)

 

φιλιαααα

Στάλιν

ΥΓ. Η L. πήρε όχι ένα αλλά δυο γατουλιδες…θελω κι εγωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω!!!!