Φευγω για μενα μια φορα...

Τι να πρωτοπω παλι? (θα μπω στο θεμα ευθυς...το τι κανω τοσο καιρο νομιζω ευκολα το μαντευεις...)
Φαινεται πως ειναι γραπτο καθε χρονο που κατεβαινω να γινεται της πορνης...οπ οπ μισο να ηρεμισω γιατι φαινεται ειμαι ακομα στι φαση αντεστοδιαολοκιεσυκιημανασου.

Πρεπει να ομολογησω ομως πως ειμαι καλα...Καλυτερα απο ποτε για να μαι πιο ακριβης...Τωρα θα αναρωτιεσαι οπως και καθε αλλος λογικος ανθρωπος τι λεει τουτο? Οχι, αληθεια...!Ειμαι καλυτερα απο ποτε...Ξεκινησα και δευτερο πτυχιο συγχρονως...ναι ναι, θα το κανω κι αυτο να μου βγει το αχτι , decoratrice d'interieur λεει. Θα δουμε πως θα παει...Αλλα εχω σκοπο να με τρεξω αρκετα τον ερχομενο χρονο.

Δεν ξερω αν το χεις νιωσει ποτε, νιωθω αυτο που λεμε, εγινε κατι που ναι μεν φοβομουν οτι θα γινει αλλα με το που εγινε (μπαμ!) ολα εγιναν ζωντανα...νιωθω πιο ελευθερη και πιο ισορροπημενη απο ποτε. Σαν να λεμε οτι μετα απο αυτο ρε παιδι μου θα τα κανω ολα, σαν μια mini αποκαλυψη πως θα κανω αυτο που γουσταρω και δε μπα να γκρεμιζονται ολοι και ολα, εγω οσο στηριζομαι σε μενα...θα το κανω.

Ας μη σε κουραζω ομως για καταστασεις που ισως ηδη γνωριζεις...το θεμα ειναι οτι ειμαι καλα!

Ειμαι Κρητη επιτελους και κανω διακοπες...Οσο με αφηνουν βεβαια οι κερβεροι...που μου τα χουν κανει να (μεγαλααααα) με το συμπαθειο...αλλα δε βαριεσαι εμαθα να απολαμβανω αυτο το μπουγιο. Η γιαγια γκρινιαζει οτι δεν τους βλεπω, ενω καθε Παρασκευη με Δευτερα ξοριζομαι στο εξοχικο , ο παππους στον υπνο του κραζει τη γιαγια (το μετεπειτα ευκολα το φανταζεται κανεις αν αναλογιστει πως η γιαγια εχει αυπνιες...), ο μπαμπας μου ασχολειται με τον ανδρα της μαμας (και ποτε ποτε θυμαται οτι περα απο αυτο το θεμα ισως υπαρχω κι εγω καλε!) , η μαμα φοβαται πως θα τη παρατησω και θα παω στο μπαμπα, λες και ειμαι πενταχρονο (η φαση ειναι, ''εισαι ενηλικη κανε οτι θες αλλα αν πας στο πατερα σου , θα σου κοψω τη καλημερα, αλλα εσυ κανε οτι θες παιδακι μου).

Εαν εξαιρεσω τις μικρο φρικες που τρωω κατα καιρους λοιπον, το απολαμβανω...με θελουν καλε...και αν δε το σκεφτω ετσι θα με πιασει τρελα και θα τους στειλω ολους στο διαολο να ηρεμισουμε...οποτε για να μη στεναχωριεται κανεις γινομαι λαστιχο και αφηνω για λιγο να με τραβηξουν...

Το κακο ειναι οτι εφυγε η Waldorf, οποτε απο βραχο μειναμε λιγο ρεστοι...αλλα νταξ. Ευτυχως εχω αρκετα καλους φιλους στο Ηρακλειο που ξερω οτι θα με στηριξουν ισαξια....

Νιωθω πως θελω να αναπληρωσω το χαμενο χρονο που περασε...Να κανω οτι στερηθηκα ενα χρονο τωρα....''τα περιμενε, δε πρεπει, κανε υπομονη, θα αλλαξει'' να τα στειλω στο διαολο και να κανω οτι οτι οτι μου κατεβει...Θελω ρε παιδι μου να νιωσω κι εγω ανθρωπος...ηταν ολα μισα...Ετσι λοιπον, πηρα μια μεγαλη αποφαση. -ολοκληρη αυτη τη φορα-

''φευγω για μενα, φευγω για μενα μια φορα...και δε γυρναω πισω...'' δε θυσιαζω τιποτα ξανα και για κανενα! Οτι θελει οποιος θελει ας το κυνηγησει, εγω σπασμενα αλλων δε ξανακολλω...!Δεν εχω χρονο, δεν εχω διαθεση,δεν δεν δεν...

Ειμαι στη δεκαετια των εικοσι και αντι να περναω καλα, μεγαλωνω γονεις, απογαλακτιζω συντροφους απο τη μανουλα τους, κανω τη σεξολογο, τη συντροφο, τη γυναικα, τη φοιτητρια, τη ψυχολογο, την, την,την...(βεβαια ειναι επιλογη μου ετσι?)  Εγω φταιω κυριως και κανενας αλλος...Και σκεφτομαι πως  ειναι πολλοι ρολοι για ενα ατομο στην ηλικια μου! Νιωθω την αναγκη να με προσδιορισω κι οχι να με προσδιοριζει καποιος αλλος...Δεν ειμαι ετσι και δεν ξερω πως επετρεψα να γινει κατι τετοιο...δε πειραζει ομως...λαθη γινονται...!

θα τραβηξω αντιθετα λοιπον...

την ανακουφισμενη καλημερα μου,
σταλιν