με τρώει…!

 

 

Μετά από παραίνεση της αγαπημένης μου θειας, κατέβασα το πρώτο επεισόδιο του 7ου κύκλου του Grey’s Anatomy (ενώ δεν έχω δει ακόμα τον 6ο κύκλο) μόνο και μόνο για να δω ένα μονόλογο,άραγε γιατί? Η απάντηση δεν άργησε να έρθει…

‘’ κάθε κύτταρο του ανθρωπινού οργανισμού αναγεννιέται κατά μέσο ορό, κάθε επτά χρόνια, όπως τα φίδια που αλλάζουν το δέρμα τους. Βιολογικά, θεωρούμαστε πλέον καινούργια άτομα. Μπορεί να μοιάζουμε ίδιοι , και γενικά η αλλαγή να μην είναι ορατή στους περισσότερους πάντα. Παρόλα αυτά έχουμε όμως  αλλάξει εντελώς για πάντα, κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό , είναι η επιτακτική βιολογική αλλαγή. ‘’

με μια αρκετά ελεύθερη μετάφραση θα έλεγα,αυτός είναι ο μονόλογος…

Εάν δεν είχα περάσει και αντιληφτεί τις τεράστιες αλλαγές που συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν μέσα μου , θα περνούσα αυτό το μονόλογο στο ‘’ ντούκου ’’ . Έχοντας όμως περάσει από κει, καταλαβαίνω…Από μικρή είχα μια αμυντική στάση προς τις αλλαγές, μου έφερναν αναγούλα. Είχα μάθει να λειτουργώ βάση προγράμματος…Όλα στο μυαλο μου είναι τοποθετημένα σε κουτάκια , ήταν για να μαι ειλικρινής γιατί από περισυ επικρατεί ένα σχετικό χάος μέσα μου. Κουτάκια λοιπόν, οργανωμένα αλφαβητικά , οργανωμένα σε σειρά … υποχόνδρια οργανωμένα, χωρίς κανένα περιθώριο λάθους … άμα άλλαζε ένα κουτάκι ή κάτι δεν πήγαινε καλά, τσουπ δύσπνοιες, τσουπ πυρετοί , τσουπ εμετοί, τσουπ πολλά! Όχι πως το χάος που έχω μέσα μου τώρα, είναι θετικό στοιχειό, όμως δεν με αρρωσταίνει…λένε πως είναι τραγικά δύσκολο να ξεφύγεις από αυτά που σε έχουν μάθει. Έμενα με έμαθαν να μαι συνεπής, αγχώδης, οργανωτική , αυστηρή με τον εαυτό μου έως και αφόρητα σκληρή ,σε σημείο κάθε φορά που κάτι δεν ήταν όπως έπρεπε (και τι πάει να πει πρέπει?) να με πληγώνω και να μου φέρομαι άσχημα, λες και πάντα μα πάντα εγώ έφταιγα και μόνο εγώ. Άργησα να καταλάβω τι μου κάνω…

Ακόμα και τώρα που ξέρω ότι κάτι τέτοιο δεν είναι σωστό , μου είναι αφόρητα δύσκολο να ξεφύγω από αυτό που έμαθα. Όχι δεν σας κατηγορώ, ήταν άλλες εποχές οι δίκες σας, και γνωρίζω καλά πως όλοι οι γονείς πιστεύουν πως τα παιδιά τους θα αντιμετωπίσουν τα ιδία προβλήματα και προσπαθούν να τα προστατευόσουν (κάτι τελείως παράλογο, αφού κάθε εποχή έχει ααααλλα προβλήματα) .  

Δεν σας κατηγορώ , απλά δεν θέλω άλλη προστασία, θέλω να φάω χαστούκια ,δεν μου αρκούν αυτά που αναγκάστηκα έφαγα εδω στο εξωτερικό , γιατί ξέρω πως αν ήταν στο χέρι σας θα με είχατε προστατέψει. Όχι δεν θέλω, θέλω να μάθω να στέκομαι στα πόδια μου και να μην μεγαλώνω μέσα στο ροζ συννεφάκι…! Θέλω να νιώθω όπως τώρα, που γυρνώ και κοιτώ το χρόνο που πέρασε, και είμαι περήφανη για μένα!

Δεν  θέλω άλλο όταν πάω να πέσω να απλώνετε ευθύς αμέσως τα προστατεύτηκα σας δίχτυα, τσου ένα χρόνο τώρα έκανα τόσες πληγές ,δεν με πείραξε, γιατί πολύ απλά έμαθα. Έμαθα πως είμαι δυνατή , έμαθα πως μπορώ να σταθώ, πως τελικά ίσως και να μαι ικανή για πολλά που δεν τολμούσα καν να σκεφτώ από το φόβο μιας υποθετικής αποτυχίας. Δεν θέλω πια να μαι ανασφαλής! Ειμαι γαμωτο μικρή για να φοβάμαι, έλεος!ΔΕΝ θέλω κάθε φορά που συμβαίνει μια αλλαγή μέσα μου να με πιάνει πανικός και άγχος και όλα μέσα μου να νεκρώνουν από τον τρόμο, ΔΕΝ θέλω να σου μίλαω επιθετικά όταν αγχώνομαι, ΔΕΝ  θέλω άλλους εφιάλτες,ΔΕΝ θέλω να έχω τύψεις όταν κάτι που δεν θεωρείτε σωστό, δεν θέλω να ζήσω την ζωή που θέλετε εσείς, δεν δεν…είναι πολλά, και δεν θα τελειώσω ούτε αύριο.

Όσο αντιδραστικό κι αν είμαι όπως λέτε…είναι πολλά αυτά που με φοβίζουν…εύχομαι όμως μια μέρα να ξυπνήσω και να πω ‘εγώ νίκησα τους φόβους μου’’

 

το μόνο παρήγορο πως διορθώνω καθημερινά σιγά σιγά όλα αυτά που με πειράζουν.

 

 

‘’It found me to hold me, but I don't like it at all.Won't feed it, won't grow it, it's folded in my stomach.’’

καληνυχτααααα

σταλιν