Απόδραση!

Καλησπερααααα! :)

Γυρισαααα! Είπα να κάνω μια μικρή απόδραση πριν φύγω για Λωζάννη! Που πήγα? Φαλασαρνα και Ρέθυμνο –όχι που δεν θα πήγαινα!- Παρασκευή μεσημέρι ήρθε και με πηρέ ο μπαμπάς και πήγαμε τα δυο μας παρακαλώ μέχρι την Κυριακή στα ‘’ εξωτικά ’’ Φαλασαρνα!  Οφείλω να ομολογήσω πως πέρασα πολύ καλά με τον πατερά μου…κατι που δεν περίμενα! Το Σάββατο πήγαμε μάλιστα και στο Μπάλο, ένα απίστευτο μέρος (το προτείνω ανεπιφύλακτα) . Νόμιζα ότι ήμουν στον Άγιο Μαυρίκιο , χωρίς υπερβολές! Αλλά ας πω εν συντομία τι έκανα…

Την Παρασκευή πήγαμε μπανάκι το απόγευμα που φτάσαμε, και μετά για φαγητό…Αρχικά , ένιωθα κάπως, γιατί οι περσινές μας διακοπές με τον μπαμπά μου ήταν δραματικές! Βεβαία ήταν και η Δ. μαζί μας και μας τα κάνε … (αφήνω την φαντασία σας να οργιάσει) και γενικά είχα άγχος αλλά ευτυχώς μου έφυγε.Το βράδυ πήγαμε μάλιστα και  σε ένα μπαράκι διπλά στη θάλασσα, ακούγαμε το κύμα να σκάει και απολαμβάναμε την ξαστεριά! Πραγματικά τέλεια! Ξεφύγαμε και λίγο (μεταξύ μας αυτό), γιατί γκρίνιαζα που με πονούσαν οι φρονιμίτες και  είχε την φαεινή ιδέα να πιω λίγη ρακή (φάρμακο λέει είναι , έμενα μου λες !?!) μέχρι που βρεθήκαμε να έχουμε πιει 3 καραφάκια οι δυο μας! Τραγικοί! – να με άφηνε να κάνω και κανένα τσιγάρο καλά θα ταν!-

Το Σάββατο όπως προ-εγραψα :p πήγαμε στο Μπάλο , ορίστε και οι αποδείξεις , μα δεν είναι ονειρικά?

 

 

11 χιλιόμετρα χωματόδρομος και μετά ποδαράτο μια ωρίτσα…απίστευτη ομορφιά και εναλλαγές στο τοπίο  –τώρα καταλαβαίνω γιατί ο πάππους μου λέει ότι η Κρήτη είναι ευλογημένος τόπος, αλλά με κουζουλούς κατοίκους-. Νιώθεις πως δραπετεύεις. Περιττό να πω πως η γκαντεμιά με κυνηγά παντού και στην επιστροφή μιας έπιασε μπόρα και γίναμε…άλλοι πληρώνουν για λασπόλουτρα, ε εμείς τα κάναμε δωρεάν! Πλακά είχε όμως, περπατούσαμε στη βροχή και μύριζε φύση… χώμα, λουλούδια, πέτρες,φθινόπωρο…ότι και να πω είναι λίγο!

 

εναλλαγή όμως ε? Την μια λιακάδα και μετά από τρεις ώρες…μπουμ βροχή! Επιτέλους, νιώθεις πως υπάρχουν και οι εποχές…! Χρόνια τώρα αγνοούσα την ύπαρξη τους!

Την Κυριακή αφού περιπλανηθήκαμε στα  Χάνια , κατά τις πέντε με άφησε στο Ρέθυμνο, στο σπίτι της τρελής.Μου χε λείψει και εκείνη, αλλά όταν άκουσα το κουδούνι και ήξερα πως ήσουν εσύ, τρελάθηκα, χτυποκάρδια, χαμογέλα, γέλια, χαρά και κακό! Ουφ, μου χες λείψει (και τώρα δηλαδή!) και το χειρότερο? Θα σε δω Οκτώβριο πάλι…! ‘’Εισπνοή – εκπνοή και μπόλικη υπομονή madame!’’

και δυστυχώς σήμερα, μετά από μια απίστευτη νύχτα, η επιστροφή :( αλλά διαισθάνομαι πως τα καλυτέρα έπονται, όπως είπες άλλωστε και εσύ!

αυταααα τα καταπληκτικά! 2 μέρες έμειναν και μετά Λωζάννη…!

φιλιααααα

σταλιν