“Πάντα στέργει,πάντα πιστεύει,πάντα ελπίζει,πάντα υπομένει...”

Κοιτάζοντας κάτι στο ίντερνετ έπεσα πάνω σε μια ανφορα στον Kieślowski και θυμήθηκα πως ήθελα να βρω το soundtrack την τριλογία του με τα χρώματα.. έψαξα λοιπόν στο youtube και το βρήκα και για μια ακόμη φορά σκάλωσα-όπως και όταν είχα πρωτοδεί την ταινία-στο ότι ο συνθέτης της μουσικής, Zbigniew Preisner, αποφάσισε στο μουσικό κομμάτι για την Μπλε ταινία να βάλει τη χορωδία να πει χωρία από την Επιστολή προς Κορινθίους του Απόστολου Παύλου, η οποία μιλάει για την αγάπη… κι αν και δεν δηλώνω έντονα θρησκευόμενη μπορώ να πω πως είναι ένα πολύ συγκινητικό κομμάτι, όχι απαραίτητα για θρησκευτικούς λόγους.. Σας παραθέτω λοιπόν το μουσικό αυτό κομμάτι, μαζί με τα χωρία… καλή ακρόαση!

waldorf

“Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι…

Πάντα στέργει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. Είτε γλώσσαι, παύσονται. Είτε γνώσις, καταργηθήσεται…

Νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. Μείζων δε τούτων η αγάπη"

βλέποντας ταινία…

Σήμερα γύρισα στο σπίτι σχετικά νωρίς και είχα τη φαεινή ιδέα να δω ταινία…μια όχι πολύ καταθλιπτική..το “ψυχή βαθιά” (όχι πολύ,πάρα πολύ!). Ήταν τρομερό το πόσα πράγματα έμαθα για τον εμφύλιο εξαιτίας αυτής της ταινίας…

Είναι νομίζω μια ταινία που σου δημιουργεί θυμό για το φανατισμό των ανθρώπων…σου δημιουργεί λύπη για το πόσο μπορεί να εξαγριωθούν οι άνθρωποι..αλλά νομίζω το πιο δύσκολο κομμάτι της ταινίας είναι εκείνο που οι δυο πλευρές αλληλοαποκαλούνται εχθροί, βρίζονται..σκοτώνουν με μίσος… κι είναι που σκέφτεσαι πόσο λίγο θέλουμε για να παρεκτραπούμε..πόσο λίγο να μην λογαριάσουμε τίποτα…κι είναι εκείνα τα κλασσικά ερωτήματα για τον άνθρωπο και τη λογική του, που είναι πια πολυσυζητημένα και ίσως ακόμα και γραφικά…όμως νομίζω είναι χειρότερο κι από πόλεμο να σκοτώνεις συμπατριώτες,να σκοτώνεις αυτούς που θα ’πρεπε να ‘χεις για συμμάχους…

 

“Στοχάσου.

Πόσον κράτησε η κακιά στιγμή,

πόσον το θαύμα;”

                        Μάρκος Μέσκος (από την ταινία)

 

waldorf

με τρώει…!

 

 

Μετά από παραίνεση της αγαπημένης μου θειας, κατέβασα το πρώτο επεισόδιο του 7ου κύκλου του Grey’s Anatomy (ενώ δεν έχω δει ακόμα τον 6ο κύκλο) μόνο και μόνο για να δω ένα μονόλογο,άραγε γιατί? Η απάντηση δεν άργησε να έρθει…

‘’ κάθε κύτταρο του ανθρωπινού οργανισμού αναγεννιέται κατά μέσο ορό, κάθε επτά χρόνια, όπως τα φίδια που αλλάζουν το δέρμα τους. Βιολογικά, θεωρούμαστε πλέον καινούργια άτομα. Μπορεί να μοιάζουμε ίδιοι , και γενικά η αλλαγή να μην είναι ορατή στους περισσότερους πάντα. Παρόλα αυτά έχουμε όμως  αλλάξει εντελώς για πάντα, κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό , είναι η επιτακτική βιολογική αλλαγή. ‘’

με μια αρκετά ελεύθερη μετάφραση θα έλεγα,αυτός είναι ο μονόλογος…

Εάν δεν είχα περάσει και αντιληφτεί τις τεράστιες αλλαγές που συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν μέσα μου , θα περνούσα αυτό το μονόλογο στο ‘’ ντούκου ’’ . Έχοντας όμως περάσει από κει, καταλαβαίνω…Από μικρή είχα μια αμυντική στάση προς τις αλλαγές, μου έφερναν αναγούλα. Είχα μάθει να λειτουργώ βάση προγράμματος…Όλα στο μυαλο μου είναι τοποθετημένα σε κουτάκια , ήταν για να μαι ειλικρινής γιατί από περισυ επικρατεί ένα σχετικό χάος μέσα μου. Κουτάκια λοιπόν, οργανωμένα αλφαβητικά , οργανωμένα σε σειρά … υποχόνδρια οργανωμένα, χωρίς κανένα περιθώριο λάθους … άμα άλλαζε ένα κουτάκι ή κάτι δεν πήγαινε καλά, τσουπ δύσπνοιες, τσουπ πυρετοί , τσουπ εμετοί, τσουπ πολλά! Όχι πως το χάος που έχω μέσα μου τώρα, είναι θετικό στοιχειό, όμως δεν με αρρωσταίνει…λένε πως είναι τραγικά δύσκολο να ξεφύγεις από αυτά που σε έχουν μάθει. Έμενα με έμαθαν να μαι συνεπής, αγχώδης, οργανωτική , αυστηρή με τον εαυτό μου έως και αφόρητα σκληρή ,σε σημείο κάθε φορά που κάτι δεν ήταν όπως έπρεπε (και τι πάει να πει πρέπει?) να με πληγώνω και να μου φέρομαι άσχημα, λες και πάντα μα πάντα εγώ έφταιγα και μόνο εγώ. Άργησα να καταλάβω τι μου κάνω…

Ακόμα και τώρα που ξέρω ότι κάτι τέτοιο δεν είναι σωστό , μου είναι αφόρητα δύσκολο να ξεφύγω από αυτό που έμαθα. Όχι δεν σας κατηγορώ, ήταν άλλες εποχές οι δίκες σας, και γνωρίζω καλά πως όλοι οι γονείς πιστεύουν πως τα παιδιά τους θα αντιμετωπίσουν τα ιδία προβλήματα και προσπαθούν να τα προστατευόσουν (κάτι τελείως παράλογο, αφού κάθε εποχή έχει ααααλλα προβλήματα) .  

Δεν σας κατηγορώ , απλά δεν θέλω άλλη προστασία, θέλω να φάω χαστούκια ,δεν μου αρκούν αυτά που αναγκάστηκα έφαγα εδω στο εξωτερικό , γιατί ξέρω πως αν ήταν στο χέρι σας θα με είχατε προστατέψει. Όχι δεν θέλω, θέλω να μάθω να στέκομαι στα πόδια μου και να μην μεγαλώνω μέσα στο ροζ συννεφάκι…! Θέλω να νιώθω όπως τώρα, που γυρνώ και κοιτώ το χρόνο που πέρασε, και είμαι περήφανη για μένα!

Δεν  θέλω άλλο όταν πάω να πέσω να απλώνετε ευθύς αμέσως τα προστατεύτηκα σας δίχτυα, τσου ένα χρόνο τώρα έκανα τόσες πληγές ,δεν με πείραξε, γιατί πολύ απλά έμαθα. Έμαθα πως είμαι δυνατή , έμαθα πως μπορώ να σταθώ, πως τελικά ίσως και να μαι ικανή για πολλά που δεν τολμούσα καν να σκεφτώ από το φόβο μιας υποθετικής αποτυχίας. Δεν θέλω πια να μαι ανασφαλής! Ειμαι γαμωτο μικρή για να φοβάμαι, έλεος!ΔΕΝ θέλω κάθε φορά που συμβαίνει μια αλλαγή μέσα μου να με πιάνει πανικός και άγχος και όλα μέσα μου να νεκρώνουν από τον τρόμο, ΔΕΝ θέλω να σου μίλαω επιθετικά όταν αγχώνομαι, ΔΕΝ  θέλω άλλους εφιάλτες,ΔΕΝ θέλω να έχω τύψεις όταν κάτι που δεν θεωρείτε σωστό, δεν θέλω να ζήσω την ζωή που θέλετε εσείς, δεν δεν…είναι πολλά, και δεν θα τελειώσω ούτε αύριο.

Όσο αντιδραστικό κι αν είμαι όπως λέτε…είναι πολλά αυτά που με φοβίζουν…εύχομαι όμως μια μέρα να ξυπνήσω και να πω ‘εγώ νίκησα τους φόβους μου’’

 

το μόνο παρήγορο πως διορθώνω καθημερινά σιγά σιγά όλα αυτά που με πειράζουν.

 

 

‘’It found me to hold me, but I don't like it at all.Won't feed it, won't grow it, it's folded in my stomach.’’

καληνυχτααααα

σταλιν

back in reality…lausanne!

 

(απο πανω η βιβλιοθηκη μας)

 

Μετά από 10 συνεχόμενες ώρες μάθημα…δεν νιώθω τίποτα! Σα το κοτόπουλο είμαι..! Και ναι, άδειασα το ψυγείο μου (μια μπριζόλιτσα μην φαντάζεστε και μια σαλάτα) γιατί από τις 6 το πρωί τρέχω και δεν φτάνω. Τρέχω να εκτυπώσω σημειώσεις, τρέχω να προλάβω μαθήματα ξορισμένα σε αίθουσες που ούτε η μανά τους ξέρει, τρέχω να κάνω ασκήσεις, τρέχω να κανονίσω τα υποχρεωτικά  πλέον ραντεβού με τους καθηγητές, τρέχω, τρέχω σου λένε! Μεταξύ μας? Είχα άγχος αλλά με το που μπήκα στο epfl ηρέμισα! Ουφ, αυτό το χρόνο θα τους σκίσω !

Πουρνό πουρνό είχα τρεις ωρουλες algebre lineaire κοινώς γραμμική άλγεβρα , μετά δυο ώρες physique mecanique (μηχανική) . Έπειτα, ασκήσεις στην άλγεβρα μια ωριτσα και άλλες δυο ασκήσεις μηχανικής…και για το τέλος τρεις ώρες μάθημα επιλογής! Από τώρα το κόβω πως οι Τρίτες θα ναι οι χειρότερες…δεν μας έβαλαν και κανένα διάλειμμα, παρά μόνο μια ωρίτσα (και πάλι καλά είναι. μην μιλάς) .

 

 

Καλά ξεκίνησα φέτος, με σιγουριά και κέφι, εύχομαι να συνεχίσω να μαι έτσι! Φοβάμαι πως θα καταλήξω σαν και τα φυτά (nickname όλων των epfl-άδων από μας τα φυσιολογικά, χοχο) πηρά με μιαααα χαρά τις ασκήσεις…αν και έτσι όπως τις πηρά , έτσι και τις άφησα γιατί από παλούκι σε παλούκι έπεφτα, και τώρα έχω να κάνω τρελό διάβασμα για να ανταπεξέλθω! Εμ , έτσι είναι όταν όλο το καλοκαίρι έκανες διακοπές και όλοι οι συμφοιτητές σου ψόφησαν να διαβάζουν για τα μαθήματα της επόμενης χρονιάς (ανώμαλα έτσι?) . Δεν σας είπα, αχου κάλε ανεβήκαμε και κατάταξη, ε ναι, σε παρακαλώ τα κοκοράκια όλο χαρά κοκορεύονται πως είμαστε οι super dupper της Ευρώπης (φάτε σκατα) . Δεν συνεχίζω όμως γιατί θα αθετήσω την υπόσχεση μου, να μην γκρινιάζω! Έξαλλου, το epfl είναι δεύτερο σπίτι μου πλέον…!

 

Πέρα από όλα τα παραπάνω, πράγματι χάρηκα που ξεκίνησα, νιώθω πως έχω τρελή όρεξη να κάνω κάτι καλό φέτος και λέω να το κάνω!


Πριν επιστρεψω στο γραφειακι μου με τα βιβλια, να ευχαριστησω τον Xρηστο για την προσκληση και εστω και αργοπορημενα (αρκετα θα ελεγα) να απαντησω:
10 πραγματα που αγαπω:
1. ο πρωινος καφες με το πρωτο πρωινο τσιγαρο
2. να ξενυχταω διαβαζοντας (ξεκοκαλιζοντας για την ακριβεια) Χορχε Μπουκαϊ...
3. να κοιμαμαι στην αγκαλια σου ενω εσυ ξενυχτας βλεποντας NCIS
4. να περπαταω στη βροχη
5. το σημαδι απο μαγιο
6. να πηγαινω cinema με την waldorf σε οτι πιο καμενο/ψαγμενο/intellectuel-ιστικο βρουμε
7. τη θαλασσα
8. να χανομαι συνεπαρμενη απο τους gotan project (και οχι μονο, ειναι πολλα κι επειδη θα νυχτωσουμε γραφω μονο ενα δειγμα)
9. το μπλογκ μας
10. να κατεβαινω κρυφα Ελλαδα οταν ολοι νομιζουν πως ειμαι καπου αλλου (και πραγματικα να χανομαι)

Καλή αρχή!

 

‘’κι ούτε ξέρω πως να ζω, κι ούτε και πως ν’ αγαπώ, την ζωή μου επιβλέπω…’’

Αυτά τα ολίγα από μένα, πάω να διαβασωωωω!

φιλιαααα,

Στάλιν

Απόδραση!

Καλησπερααααα! :)

Γυρισαααα! Είπα να κάνω μια μικρή απόδραση πριν φύγω για Λωζάννη! Που πήγα? Φαλασαρνα και Ρέθυμνο –όχι που δεν θα πήγαινα!- Παρασκευή μεσημέρι ήρθε και με πηρέ ο μπαμπάς και πήγαμε τα δυο μας παρακαλώ μέχρι την Κυριακή στα ‘’ εξωτικά ’’ Φαλασαρνα!  Οφείλω να ομολογήσω πως πέρασα πολύ καλά με τον πατερά μου…κατι που δεν περίμενα! Το Σάββατο πήγαμε μάλιστα και στο Μπάλο, ένα απίστευτο μέρος (το προτείνω ανεπιφύλακτα) . Νόμιζα ότι ήμουν στον Άγιο Μαυρίκιο , χωρίς υπερβολές! Αλλά ας πω εν συντομία τι έκανα…

Την Παρασκευή πήγαμε μπανάκι το απόγευμα που φτάσαμε, και μετά για φαγητό…Αρχικά , ένιωθα κάπως, γιατί οι περσινές μας διακοπές με τον μπαμπά μου ήταν δραματικές! Βεβαία ήταν και η Δ. μαζί μας και μας τα κάνε … (αφήνω την φαντασία σας να οργιάσει) και γενικά είχα άγχος αλλά ευτυχώς μου έφυγε.Το βράδυ πήγαμε μάλιστα και  σε ένα μπαράκι διπλά στη θάλασσα, ακούγαμε το κύμα να σκάει και απολαμβάναμε την ξαστεριά! Πραγματικά τέλεια! Ξεφύγαμε και λίγο (μεταξύ μας αυτό), γιατί γκρίνιαζα που με πονούσαν οι φρονιμίτες και  είχε την φαεινή ιδέα να πιω λίγη ρακή (φάρμακο λέει είναι , έμενα μου λες !?!) μέχρι που βρεθήκαμε να έχουμε πιει 3 καραφάκια οι δυο μας! Τραγικοί! – να με άφηνε να κάνω και κανένα τσιγάρο καλά θα ταν!-

Το Σάββατο όπως προ-εγραψα :p πήγαμε στο Μπάλο , ορίστε και οι αποδείξεις , μα δεν είναι ονειρικά?

 

 

11 χιλιόμετρα χωματόδρομος και μετά ποδαράτο μια ωρίτσα…απίστευτη ομορφιά και εναλλαγές στο τοπίο  –τώρα καταλαβαίνω γιατί ο πάππους μου λέει ότι η Κρήτη είναι ευλογημένος τόπος, αλλά με κουζουλούς κατοίκους-. Νιώθεις πως δραπετεύεις. Περιττό να πω πως η γκαντεμιά με κυνηγά παντού και στην επιστροφή μιας έπιασε μπόρα και γίναμε…άλλοι πληρώνουν για λασπόλουτρα, ε εμείς τα κάναμε δωρεάν! Πλακά είχε όμως, περπατούσαμε στη βροχή και μύριζε φύση… χώμα, λουλούδια, πέτρες,φθινόπωρο…ότι και να πω είναι λίγο!

 

εναλλαγή όμως ε? Την μια λιακάδα και μετά από τρεις ώρες…μπουμ βροχή! Επιτέλους, νιώθεις πως υπάρχουν και οι εποχές…! Χρόνια τώρα αγνοούσα την ύπαρξη τους!

Την Κυριακή αφού περιπλανηθήκαμε στα  Χάνια , κατά τις πέντε με άφησε στο Ρέθυμνο, στο σπίτι της τρελής.Μου χε λείψει και εκείνη, αλλά όταν άκουσα το κουδούνι και ήξερα πως ήσουν εσύ, τρελάθηκα, χτυποκάρδια, χαμογέλα, γέλια, χαρά και κακό! Ουφ, μου χες λείψει (και τώρα δηλαδή!) και το χειρότερο? Θα σε δω Οκτώβριο πάλι…! ‘’Εισπνοή – εκπνοή και μπόλικη υπομονή madame!’’

και δυστυχώς σήμερα, μετά από μια απίστευτη νύχτα, η επιστροφή :( αλλά διαισθάνομαι πως τα καλυτέρα έπονται, όπως είπες άλλωστε και εσύ!

αυταααα τα καταπληκτικά! 2 μέρες έμειναν και μετά Λωζάννη…!

φιλιααααα

σταλιν

 

Coula’s answers!

Τσαααα! Είχα μέρες να μπω και να χαζέψω τα αγαπημένα μου μπλογκια…και τι βλέπω? Ξεκινήσαμε τα παιχνίδια? Χαχα…και επειδή madame Coula μας προκάλεσες είπα να απαντήσω στις ερωτήσεις σου…

1. Όρισε το δικό σου τρίπτυχο της επιτυχίας μιας σχέσης.

α. χημεία (sex included)  β. επικοινωνία  γ. σεβασμός

2. Ο άνθρωπος αλλάζει; Κι αν ναι προς ποια κατεύθυνση και από ποια ερεθίσματα;

Μέχρι στιγμής  δεν έχω δει ανθρώπους να  αλλάζουν. Έχω δει όμως ανθρώπους να προσπαθούν να αλλάξουν και πάλι όμως είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγεις απο αυτά που σε έχουν μάθει.

3. Το πάντα και το ποτέ: ποια είναι η κοσμοθεωρία σου για τις δυο έννοιες;

Αν και τα συναισθήματα μου χαρακτηρίζονται ακραία όπως και αυτές οι δυο λέξεις , πιστεύω πως  είναι ουτοπικές…τι θα πει ‘’πάντα’’ και ‘’ποτέ’’ ? Η ιδία η φύση μας έχει αποδείξει πως δεν υπάρχουν τέτοιες έννοιες . 

4. Τι συμβολίζουν για σένα οι λέξεις: ψυχή, έρωτας, φιλία, δύναμη, υπομονή, εγωισμός, φθορά, θάνατος, ζωή;

α. ψυχή : ενεργεία

β. έρωτας : ευτυχία

γ. φιλιά : η οικογένεια που διαλέγουμε εμείς (εάν ήταν να απαντήσω με όνομα αυτό θα ταν WALDORF)

δ. δύναμη : αυτογνωσία

ε. υπομονή : αρετή (που δείχνει ευφυΐα)

z. εγωισμός : κατάρα

στ. φθορά : δυστυχία

η. θάνατος : κάθαρση

θ. ζωή : δεν μπορώ να πω ακόμα (οοοταν μεγαλώσω)

5. Η κοινωνία οδεύει προς το βούρκο! Ποια μία και μοναδική αξία πιστεύεις πως μπορεί να την σώσει και γιατί;

η αγάπη (άνευ ορών)

6. Ναρκωτικά : Δώσε μου μια δραστική λύση για να μην πεθαίνουν νέοι άνθρωποι!

μακάρι να ύπαρχε μια τέτοια  λύση…Η χρήση ναρκωτικών είναι και θέμα χαρακτήρα του κάθε ατόμου, οικογενείας , κοινωνίας…μια κοινωνική μάστιγα που δύσκολα θα εκλείψει. (δυστυχώς)

7. Ποια πιστεύεις πως είναι η θέση σου μέσα στο σύμπαν; Ποιον σκοπό επιτελεί η παρουσία σου σε αυτό;

Ουπς! Εδω με πιάνεις αδιάβαστη. Στα 19 μου βρίσκω λίγο δύσκολο να ξέρω τη θέση μου στο σύμπαν.

8. Για ποιον ένα και μοναδικό λόγο θα διέγραφες το blog σου;

Αν το πετύχαινε η γκεστάπο , η Α. και η τρελή! (δεν θα καταλάβαιναν πως είναι κάτι ‘’ προσωπικό ’’ μας). Η ανάγκη μου να γραφώ ποτέ δεν θα σταματήσει.

9. Γνωστοποίησε 3 άθλια ελαττώματα σου, 3 μέτρια ελαττώματα σου και 3 μικρά ελαττώματα σου!

αθλία ελαττώματα μου : α. ξεροκέφαλη , β. απολυτή , γ. λίγο εγωίστρια

μέτρια ελαττώματα : α. αυθόρμητη , β. υστερική με την καθαριότητα , γ. αφελής

μικρά ελαττώματα : α.  ανυπόμονη , β. οξύθυμη , γ. υπερβολική

10. Συμβούλεψε ένα νέο παιδί προτείνοντας 3 αρετές που θα πρέπει να αποκτήσει και 3 αντί-αρετές που θα πρέπει να αποφύγει για να μπορεί να λέγεται άνθρωπος.

αρετές : αισιοδοξία , αγάπη , θάρρος

αντί - αρετές : εγωισμός , κακία ,   αναξιοπρέπεια

ελπίζω να σε καλυψααααα!

φιλιααααα

σε λίγες μέρες θα τα λέμε και απο Λωζαννηηηη!

σταλιν!

Je peux compter sur toi?

 

Μετά απο χρόνια θα πάω στο σπίτι του μπαμπά  μου…(καλημέρα παρεμπιπτόντως) ! Ακούγεται παράξενα ε? Κι όμως, απο την τρίτη γυμνάσιου  ένιωθα αφιλόξενα στο χώρο που κάποτε ήταν το δωματιάκι στο ‘σπίτι του μπαμπά! Πλέον , αρκετά χρόνια τώρα , είναι το σπίτι του μπαμπά και της Δ. Ψυχρό , απόμακρο και αφιλόξενο! Δεν με ενόχλησε, η για να μαι ειλικρινής ναι με ψιλό  ενόχλησε αλλά προσπάθησα να το ξεχάσω και να μην δώσω καμία σημασία…Τον τελευταίο καιρό όμως, που έχει αρχίσει να γκρινιάζει πως η σχέση μας βασίζεται μόνο σε υλικά αγαθά… (να μου στέλνει χρήματα) εγώ σκέπτομαι…

Άραγε αναρωτήθηκε  ποτέ του, τι χρειαζόμουν? Ούτε δώρα ούτε τίποτα… η απουσία δεν εξαγοράζεται. Ποιος έφταιγε για το κενό? Δεν ξέρω, δεν ψάχνω , δεν με απασχολεί! Είτε έφταιγε η γκεστάπο είτε ο μπαμπάς μου….ποσως με ενδιαφέρει, δεν ψάχνω να κατηγορήσω! Τσουκ! Τι θα κερδίσω με το να βρω ποιος έκανε τι? Το αποτέλεσμα μένει το ίδιο, κουράστηκα να νταντεύω 2 ενήλικες και να μαι αυτή που βγάζει το φίδι απο την τρύπα. Κατανοώ ότι είναι άνθρωποι ,ότι ήταν  μικροί και … αναπόφευκτο να κάνουν λάθη! Όμως, στην ηλικία που βρίσκομαι τώρα, δεν θα επιτρέψω ξανά να γίνω το μπαλάκι του τένις….

Επί της ουσίας , έχω αγωνιά…γιατί την Δ. μετά τις περσινές μας διακοπές την αποφεύγω…!Αυτο το καλοκαίρι την πέτυχα μόνο μια φορά , και πολύ ήταν.Τώρα θα αναρωτιέστε γιατί ανακατεύομαι και δεν σέβομαι τις επιλογές του.Όχι σέβομαι τις αποφάσεις και τις επιλογές του μπαμπά μου! ΑΛΛΑ, όταν ο άλλος επεμβαίνει στο μέλλον μου και προσπαθεί να μου γκρεμίσει όσα έφτιαξα, μακριά και…μη αγαπημένες!

Γενικά,  ήμουν απο τα παιδιά που αν και μικρό , χάρηκα που επιτέλους χώρισαν οι δικοί μου. Δεν τους έβλεπα καλά, συγκεκριμένα η μανά μου ήταν σε άθλια κατάσταση, ο μπαμπάς μου οοοπως πάντα βολεμένος. (είναι και αυτό μια άποψη)

Εν κατακλείδι , δεν ξέρω αν θα φτιάξω ποτέ τις σχέσεις μου με τον μπαμπά, θα προσπαθήσω ομως γιατι τον αγαπαω!

Αυτες οι σκεψεις μετα απο ενα ασχημο συμβαν εξω απο το σπιτι μου. Κλασικο τουριστικο Ηρακλειο. Πεθανε ενα 19χρονο εξω απο το σπιτι μου, γιατι οδηγουσε μεθυσμενος…κεντρο Ηρακλειου αστυνομια μηδεν.

 

(τελειο βιντεακι καθε φορα το ερωτευομαι ακομα πιο πολυ, αντεεεε θελω βροχηηηηηη)

την καλημερα μου,

σταλιν!

(επ επ coula και  waldorf τον τελευταιο καιρο κανω μικρες αναρτησεις με πρηξατε!)

wake me up when september ends…

Λοιπόν,ναι!αυτό το τραγούδι σκέφτομαι κάθε Σεπτέμβρη, αυτό το τραγούδι μου κολλάει…ολίγον τι καταθλιπτικό βεβαίως,αλλά τι να κάνεις..!έτσι κάθε φθινόπωρο μου έρχεται αυτή η μελαγχολία…μόλις ψύχρανε το αεράκι, μόλις άρχισε ο ήλιος να δύει πιο αργά και να σου το παλιό, γνώριμο συναίσθημα του φθινοπώρου..αυτό το μια χρονιά τελείωσε (σχολική,ακαδημαϊκή ή ό,τι άλλο) και μια καινούρια ξεκινά,το πάλι από την αρχή…είναι λοιπόν απίστευτο πώς κάθε τέτοιο καιρό νιώθω σαν να με γύρισες ένα χρόνο πίσω…

Κάθομαι λοιπόν σήμερα στο μπαλκονάκι μου και καταβάλλω μεγάλες προσπάθειες να διαβάσω..αλλά πού;όχι πως δε διάβασα δηλαδή κάτι λίγο,αλλά όχι σύμφωνα με το πρόγραμμα φυσικά! (αχ αυτό το πρόγραμμα..!) και πώς να διαβάσω όταν με φυσάει το φθινοπωρινό αεράκι και μου παίρνει το μυαλό και να σου μια σκέψη, να σου και μια ανάμνηση και πάει λέγοντας (και πάει και το διάβασμα)…και μιας και δεν μου κάθεται σήμερα να τελειώσω αυτά που ήθελα λέω να δω καμιά ταινία και να κοιμηθώ νωρίς σαν καλό κορίτσι που έχει διάβασμα αύριο.

Αφήνω λοιπόν το τραγουδάκι,παίρνω τη φθινοπωρινή μελαγχολία μου και πάω..
waldorf