greek night in lausanne…

Ελληνικη vs Ιρανική βράδια…

 

 

Τι θέλει να πει ο ποιητής? Πρέπει να πω οτι απεχθάνομαι τα greek nights που μαζεύονται όλοι οι έλληνες και κλαίνε για τη μαμά πατρίδα…(ουστ!).Αλλά όπως έχετε αντιλήφθει το τελευταίο καιρό δεν είμαι και στα καλυτέρα μου, και έτσι οποιαδήποτε έξοδος παρουσιάζεται τσουπ πρώτη και καλύτερη! Επανέρχομαι, πήγα λοιπόν στο σπίτι της Η. και του Α. φιλιά αγκαλιές (έχουμε και αιώνες να βρεθούμε) και περιμέναμε να έρθει ο κόσμος. Τα Ελβετάκια και οι Ιρανοί στην ώρα τους, σε ακρίβεια δευτερόλεπτου ενώ  οι Έλληνες  κλασικοί , έκαναν χρήση ακαδημαϊκού τέταρτου και μισάωρου μην σας πω.

Μπορεί να μην είχα όρεξη για πολλά πολλά αλλά με το που είδα τα γνωστά ‘’ρεμαλια’’ αμέσως ησύχασα. Χάρηκα τόσο που τους είδα. Βέβαια ο Μ. είναι ομοιοπαθής και ξεσκιστήκαμε στο αλκοόλ. Εγώ που σε κάθε πάρτυ είμαι με ένα perrie στο χέρι, βρέθηκα να κατεβάζω το κρασί σα πορτοκαλάδα,και μετά το κρασί ούζο και μίτο το ούζο ρακί. Δεν χρειάζεται να πω πως καταλήξαμε έτσι? Αμυδρά θυμάμαι να χορεύουμε χασάπικο και κάτι καμένα τραγούδια του Ελλαδιστάν. (εδω εμφανίζεται το πρώτο κενό μνήμης)

Μην ξεχάσω όμως να πω ένα μπράβο στα παιδιά που έφτιαξαν θεϊκά σουβλάκια, τζατζίκι, πορτοκαλόπιτα και κάτι άλλο αλλαααα δεν θυμάμαι…το κενό μνήμης που λέγαμε. Τουλάχιστον δεν έκλαψα, μόνο γελούσα (σαν τι θα σας γελάσω!)

Κατά τις 12¨00,  ο  Γ. είχε την φαεινή ιδέα να πάμε στα συγκρουόμενα. Που να τα βρούμε? Αυτό το διάστημα οι έξυπνοι Ελβετοί έχουν καρναβάλι και έχουν κάνει τη πόλη…ένα τσαντίρι. Τώρα που κολλά το καρναβάλι Μάη μήνα , δεν ξέρω. Ελβετοί είναι αυτοί! Το σπίτι στο όποιο ήμασταν απέχει μισή ώρα από το κέντρο όπου βρίσκονται τα συγκρουόμενα. Η εικόνα τεσσάρων ελλήνων λιώμα να περπατά Σάββατο βράδυ στη Λωζάννη ,νομίζω πως εύκολα τη φαντάζεστε.

Αφού παραλίγο να μας πατήσουν δυο αυτοκίνητα και αφού κουτούλησα καμπόσες ταμπέλες και κάναμε πλάκα με αλλά λιωμένα Ελβετάκια φτάσαμε στα συγκρουόμενα. Αφού με άφησε ο Μ. από τους ώμους του, αμέ αμέ αφού αδυνατούσα να κουνηθώ με πήρε ο άλλος στους ώμους του. (πως με άντεξε αυτό θα το μελετήσω κάποια άλλη φορά) . Οφείλω να ομολογήσω ότι τα συγκρουόμενα όταν είσαι λιώμα γαμάνε! Απλά τέλεια! Δεν παίζει να χω γελάσει περισσότερο σε αυτή τη πόλη. Βέβαια είμαι τίγκα στις μελανιές, αλλά δεν βαριέσαι…

Μετά πως γύρισα σπίτι συγγνώμη δεν θυμάμαι, πρέπει να θυμάται η Waldorf όμως που της μιλούσα στο τηλέφωνο. Τελικά, οι τελευταίες μέρες στη Λωζάννη υπόσχονται πολλά καλά. Πάω τώρα να συνέλθω …

 

μεθυσμένα φιλιαααα

Στάλιν